Κώστας Γαλανόπουλος, το πιο δυνατό «παιδί» της ΑΕΚ!

Με την καθαρότητα, την αμεσότητα, την ειλικρίνεια αλλά και την αστείρευτη δύναμη μικρού παιδιού ο Κώστας Γαλανόπουλος αφήνει πίσω του τους σοβαρούς τραυματισμούς, κάνει τα όνειρά του... σχέδια κοιτάζοντας αυστηρά μπροστά και μοιράζεται με το Sportal τόσο τα εύκολα όσο και τα δύσκολα!

Πάει καιρός που είχα στο μυαλό μου μια «Βόλτα με τον Boots» και τον Κώστα Γαλανόπουλο. Δεν ήταν εύκολο, δεν του περίσσευε δα και ο χρόνος με την ΑΕΚ μέσα στη δίνη, πιο μέσα δε γινόταν, της διεκδίκησης του τίτλου στη Stoiximan Super League. To πρωτάθλημα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο για τους «κιτρινόμαυρους», η σεζόν έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, το νταμπλ, για τους «κιτρινόμαυρους.

Οι διακοπές των «πολεμιστών» που άμεσα ακολούθησαν ολοκληρώθηκαν, το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας για το 23-24 επί ολλανδικού εδάφους ολοκληρώθηκε κι αυτό και το… παράθυρο άνοιξε. Άνοιξε δυστυχώς σε μια περίοδο με καιρικές συνθήκες απαγορευτικές για τον πρωταγωνιστή, από πλευράς Sportal της σειράς, o αμείλικτος καύσωνας δεν επέτρεψε στον Boots να δώσει το «παρών».

Απαγορευτικές για εκείνον οι τόσο υψηλές θερμοκρασίες, μην ανησυχείτε, παρακολούθησε ήδη το βίντεο με την κουβέντα μας με τον εκ των αρχηγών της Ένωσης και εγκρίνει 100%! Κουβέντα για την οποία «Πρώτη φορά θα πω μπράβο στον εαυτό μου!» που λέει και μια ψυχή, προφανώς αστειεύομαι αλλά είναι αλήθεια πως ο one club man του Δικεφάλου δικαίωσε απόλυτα τις προσδοκίες, την υπομονή και την επιμονή μας! 

Είθισται, τουλάχιστον κάπως έτσι πιστεύω ότι πρέπει κανείς να λειτουργεί σε τέτοιου είδους περιστάσεις, μετά από μια γνωριμία και συνέντευξη με οποιονδήποτε να ψάχνουμε τα θετικά. Να ανακαλούμε τα ευχάριστα, τα ενδιαφέροντα σημεία τόσο της συζήτησης όσο και της προσωπικότητας εκείνου που βάζουμε απέναντί μας για το περιβόητο… aftermath. Στη συγκεκριμένη περίσταση η αλήθεια είναι πως δε χρειάστηκε καλά καλά να ψάξουμε, ήταν τόσα πολλά, και ξεχωριστά, τα όσα προέκυψαν που… φώναζαν από μακριά.

Δυσκολεύομαι πολύ να εντοπίσω, να θυμηθώ, να επικαλεστώ άλλον Έλληνα ποδοσφαιριστή, και μάλιστα σε σχετικά νεαρή ηλικία, που να έχει δοκιμαστεί τόσο στην καριέρα του. Με δύο τραυματισμούς σε… έναν στον αστράγαλο, σχεδόν δυο χρόνια και κάτι λιγότερο από ογδόντα παιχνίδια χαμένα για τον 25χρονο Κώστα Γαλανόπουλο, το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από εκείνον θα ήταν μια, έστω και υποδόρια, πικρία. Κι όμως, όχι μόνο δηλώνει, και πορεύεται, απτόητος αλλά έχει παράλληλα τη δύναμη και το καθαρό μυαλό να το…φιλοσοφεί. Με λόγο άμεσο, καίριο και εύστοχο, με βλέμμα καθαρό και αποφασιστικό, σου δίνει από την πρώτη στιγμή να καταλάβεις ότι δεν αστειεύεται κι ας εμφάνισε στο «ραντεβού» μας στην ΟΠΑΠ Αρένα στοιχεία εξαιρετικού χιούμορ.

Κι ενώ όλα πάνω του, τόσο αυτά που λέει όσο και εκείνα που με τη γλώσσα του σώματος επικοινωνεί, προφανώς έπαιξαν ρόλο και οι περιστάσεις, φωνάζουν «δύναμη», είναι η παιδικότητά του, για όλους τους καλούς λόγους, που βγαίνει αβίαστα μπροστά. Παιδικότητα που μοιάζει να έρχεται από εκείνον τον πιτσιρικά που στα πέντε του χρόνια, ανεβασμένος στους ώμους του πατέρα του, επισκέφθηκε για μία και μοναδική φορά το παλιό γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και μαγεύτηκε. 

Παιδικότητα που μοιάζει να έρχεται από εκείνον τον πιτσιρικά που έκανε το ballboy στα εντός έδρας παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας στο ΟΑΚΑ. Παιδικότητα που μοιάζει να έρχεται από εκείνον τον πιτσιρικά που συνόδευε τους παίκτες της αγαπημένης του ομάδας κατά την είσοδό τους στον αγωνιστικό χώρο. Παιδικότητα που δε χάθηκε, ευτυχώς, στην ποδοσφαιρική πορεία εκείνου του πιτσιρικά από τα τμήματα υποδομής στην πρώτη ομάδα, με highlights, για κακό αλλά και για καλό, τους τραυματισμούς, το περιβραχιόνιο, τους τίτλους.

Παιδικότητα που, αν με ρωτάτε, πιθανότατα ήταν και αυτή που τον κράτησε περισσότερο από κάθε τι άλλο, στα δύσκολα. Τα παιδιά είναι ατρόμητα, δε φοβούνται τίποτα και ποτέ, με μιας τέτοιας ακριβώς φύσης άγνοια κινδύνου έχει αναμετρηθεί, και έχει βγει νικητής, ο Κώστας Γαλανόπουλος με όσα του έχουν τύχει. 

Δεν είναι πως δεν του πέρασε από το μυαλό, το ομολόγησε άλλωστε και ο ίδιος, όχι μόνο μία αλλά πολύ περισσότερες στιγμές, να το βάλει κάτω. Δεν το έκανε όμως και τώρα πια, έχοντας αφήσει πίσω του τη «μαύρη περίοδο», δείχνει, και είναι, αποφασισμένος, για αρχή, να επιστρέψει στην προτέρα κατάσταση. Με ισχυρή θέληση και φιλοδοξία αλλά και αδιαπραγμάτευτα όνειρα για το μέλλον. Όνειρα σαν κι αυτά που έκανε από μικρό παιδί, όταν πρωτοφορούσε την κιτρινόμαυρη φανέλα. Αν κρίνω από αυτή τη μία, μιάμιση ώρα της επαφής μαζί του, οι πιθανότητες να τα πραγματοποιήσει είναι συντριπτικά υπέρ του!