Όταν παίζεις το χαρτί του επαγγελματισμού φροντίζεις να μην είναι σημαδεμένο

Ο Κώστας Σλούκας υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Ως επαγγελματίας, καλά έκανε. Κάπου εδώ όμως ξεκινά και μια σειρά από ζόρικα ερωτήματα, με προφανείς ωστόσο απαντήσεις. Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.

Η είδηση της μετακίνησης του Κώστα Σλούκα στον Παναθηναϊκό μονοπώλησε το ενδιαφέρον σε κάθε τι αθλητικό στη διάρκεια του Σαββάτου. Λογικό κι επόμενο, πολύ περισσότερο μετά τα όσα είχαν προηγηθεί μεταξύ του 33χρονου γκαρντ και του Ολυμπιακού.

Προφανώς και τα νέα έφεραν μια «καταιγίδα» στα social media. Πίκρας και οργής για τους οπαδούς των Πειραιωτών, για έναν παίκτη που τους χάρισε δυνατές στιγμές την τελευταία τριετία και οπωσδήποτε χαράς για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, για έναν παίκτη που λοιδόρησαν ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Έτσι είναι ο ψυχικός κόσμος των οπαδών ωστόσο και αυτό δύσκολα θα αλλάξει.

Το θέμα δεν είναι αυτό, άλλωστε πρόκειται για ένα δρομολόγιο που έχει σύμβει κάμποσες φορές και στο παρελθόν, με εκατέρωθεν αλλαγές στρατοπέδου. Ενδιαφέρον έχει το χρονικό των εξελίξεων και ένα μοτίβο πολύ συγκεριμένο όσον αφορά την σχέση του Ολυμπιακού με τον Κώστα Σλούκα.

Είναι μια πραγματικότητα πως όταν μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό τη σύγχρονη εποχή, όλα αφορούν την προσφορά και ζήτηση που επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς. Και ο κάθε αθλητής έχει το δικαίωμα -αναφαίρετο- να επιλέξει την καλύτερη προσφορά. Όπως συνήθως λέμε «επαγγελματίας είναι, κοίταξε το συμφέρον του», ξεπερνώντας οτιδήποτε άλλο μπορεί να συνδέει έναν αθλητή με μια ομάδα.

Κάτι που είναι απόλυτα ορθό, όταν όμως ισχύει σε κάθε συνθήκη που αφορά την σχέση ενός παίκτη με έναν σύλλογο. Και όχι κατά το δοκούν. Ο Κώστας Σλούκας λοιπόν φέρθηκε επαγγελματικά και υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Καλά έκανε. Πήρε ένα συμβόλαιο στα 34 του χρόνια ουσιαστικά, που σίγουρα δεν είχε φανταστεί καν. Κάπου εδώ όμως ξεκινούν και μια σειρά από ερωτήματα.

-Πόσο επαγγελματική ήταν η απαίτηση του Σλούκα να αλλάξει ο ρόλος και ο χρόνος του για να μείνει στον Ολυμπιακό; Σε μια ομάδα που την τελευταία διετία κατέκτησε πέντε τίτλους, έφτασε ένα σουτ μακριά από την Euroleague και δούλευε ρολόι;

-Πόσο επαγγελματικό είναι να ζητάει από έναν προπονητή να αλλάξει το πλάνο του για να ικανοποιήσει τον ίδιο; 

-Πόσο επαγγελματικό είναι να επιμένει σε κάτι που εξ ορισμού θα μείωνε τον χρόνο και τον ρόλο των συμπαικτών του στην περιφέρεια, αυτών που έδωσαν μάχες στο πλάι του για να κατακτηθούν οι στόχοι;

-Πόσο επαγγελματικός ήταν ο τρόπος που είχε φύγει την πρώτη φορά από τον Ολυμπιακό;

-Πόσο επαγγελματικό είναι να βρίσκεσαι σε ανοικτή επαφή με μια ομάδα/προπονητή/πρόεδρο και ξαφνικά να «εξαφανίζεσαι» από προσώπου γης;

-Πόσο επαγγελματικό είναι να σε αποθεώνει συμπαίκτης σου on air και να απαντάς «με 20 λεπτά ηγέτης κανείς»;

-Πόσο επαγγελματικό είναι να φωτογραφίζεις με αιχμές τον προπονητή σου σε αποχαιρετιστήριο μήνυμα;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς και ξεκάθαρες. Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για αυστηρά επαγγελματικές σχέσεις στον αθλητισμό, τότε αυτές συνοψίζονται ως εξής: Οι δύο πλευρές οφείλουν να εκπληρώνουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις η μια απέναντι στην άλλη, τηρώντας τους όρους του συμβολαίου. Εν ολίγοις, η ομάδα να πληρώνει τον παίκτη και να του παρέχει όλα όσα αναφέρει η υπογεγραμμένη συμφωνία. Και ο παίκτης να δίνει το παρών σε κάθε αγωνιστική (ή και μη) υποχρέωση της ομάδας. 

Σε κανένα τέτοιο συμβόλαιο ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Σλούκα δεν προβλεπόταν όρος που αναφερόταν ο χρόνος που θα είναι ο 33χρονος γκαρντ στο παρκέ και αν ο προπονητής του όφειλε να τον χρησιμοποιεί με συγκεκριμένο τρόπο... Και από όσα γνωρίζουμε επίσης, ο Ολυμπιακός εκπλήρωσε στο 100% τις συμβατικές του υποχρεώσεις απέναντι στον αθλητή Σλούκα.

Ο επαγγελματισμός λοιπόν είναι ένας two way street και όχι αποκλειστικό προνόμιο του αθλητή. Ο επαγγελματισμός δεν αφορά μονάχα το δικαίωμα του παίκτη αλλά και τις υποχρεώσεις του. Γιατί μονά ζυγά μονόζυγα δικά μας, δεν γίνεται... Όταν παίζεις το χαρτί του επαγγελματισμού λοιπόν, πρέπει και να φροντίζεις να μην είναι σημαδεμένο. O καθένας επομένως είναι ελεύθερος να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Σε κάθε περίπτωση, όλη αυτή η διαδρομή που έφερε τον Κώστα Σλούκα στα «πράσινα» είχε έναν μεγάλο πραγματικά νικητή. Τον διεθνή γκαρντ, που θα εισπράξει εννέα(!) εκατομμύρια ευρώ στην δύση της καριέρας του. Ένα νούμερο ασύλληπτο πραγματικά, αν αναλογιστεί κανείς πως τέτοια λεφτά σε αυτή την ηλικία δεν πήραν οι Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Γιουλ, Ναβάρο, Σπανούλης - δηλαδή παίκτες τοτέμ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Παναθηναϊκός βάζει έναν σπουδαίο παίκτη στο ρόστερ του, Έλληνα μάλιστα, ενώ καταφέρνει παράλληλα ένα ισχυρό επικοινωνιακό χτύπημα. Αυτό που δεν μοιάζει σίγουρο είναι αν πάνω στην ευφορία της στιγμής έχουν αντιληφθεί πολλοί πως ο Παναθηναϊκός θα πληρώσει 3 εκατ. ευρώ τον Σλούκα στα 34 του, 3 εκατ. ευρώ στα 35 του και 3 εκατ. ευρώ στα 36 του χρόνια... Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο Ολυμπιακός πάλι μετά τον ΝΒΑερ Σάσα Βεζένκοφ, χάνει έναν ακόμη σημαντικό κρίκο της αλυσίδας και σε μια εποχή μάλιστα που οι Έλληνες παίκτες με πρωταγωνιστικό ρόλο σχεδόν... σπανίζουν. Δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση ο τρόπος που θα κληθεί ο Ολυμπιακός να καλύψει αυτά τα κενά. Και οι παίκτες που θα αποκτήσει στο «4» και την περιφέρεια αντί του Σλούκα, ίσως είναι και αυτοί που θα βάλουν στο ζύγι την επιτυχία (ή μη) της επόμενης σεζόν για τους «ερυθρόλευκους»...