Μακάρι να είναι μόνο θέμα ρυθμού και αυτοπεποίθησης

Η λευκή ισοπαλία με τον Άρη δεν είναι αντικείμενο προβληματισμού για την ΑΕΚ με δεδομένο πως υπάρχει και η ρεβάνς, αλλά η αγωνιστική εικόνα του Πόνσε και του Πισάρο, είναι – Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Δεν ήταν ένα καλό ποδοσφαιρικό απόγευμα αυτό της ΑΕΚ απέναντι στον Άρη. Δεν είναι άλλωστε και πολλά τα ματς μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, που η ομάδα του Αλμέιδα έκανε τόσες λίγες τελικές προσπάθειες και ευκαιρίες για γκολ. Καθόλου συμπτωματικά, συνέβη και στα δυο εντός έδρας παιχνίδια που έχει δώσει εντός έδρας η ΑΕΚ σε άδειες κερκίδες. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που παίζει ρόλο η τύχη, αλλά τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία.

Η ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι μια ομάδα ρυθμού. Και αυτόν τον ρυθμό τον αντλεί και από την ενέργεια που έρχεται από τις εξέδρες και τον κόσμο γενικώς και φυσικά ειδικώς όταν παίζει στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν είναι λοιπόν διόλου συμπτωματικά, πως επιθετικά η ΑΕΚ έχει κάνει τα πιο παγωμένα παιχνίδια της επί Αλμέιδα, τις δυο μοναδικές φορές που υποχρεώθηκε να παίξει μέσα στην άδεια και παγωμένη Opap Arena.

Ευτυχώς για την ΑΕΚ, σε κανένα από τα δυο αυτά παγωμένα ματς, δεν συνέβη κάτι το ανεπανόρθωτο. Τον Βόλο τον κέρδισε. Ενώ μ’ αυτή την λευκή ισοπαλία η ΑΕΚ δεν έχασε τίποτα. Απλώς πλέον είναι υποχρεωμένη να πάει και να κερδίσει στο Χαριλάου, για να πάρει την πρόκριση. Το έκανε δυο φορές πέρυσι, σε κανονική περίοδο και Play Offs. Άλλωστε επειδή πλέον ούτε του Άρη θα του είναι βολική η ισοπαλία, θα υποχρεωθεί και η ομάδα του Μάντζιου να παίξει πολύ πιο ανοιχτά απ’ αυτό το εξαιρετικά συνεπές κλειστό της Νέας Φιλαδέλφειας. Και αυτό μπορεί να ευνοήσει την ΑΕΚ.

Η ουσία είναι πως αυτή η λευκή ισοπαλία, δεν βάζει και τόσο μεγάλο προβληματισμό στην ΑΕΚ. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την αγωνιστική εικόνα που έδειξαν ο Πόνσε και ο Πισάρο. Ο Αλμέιδα έδωσε και στους δυο θέση στο βασικό σχήμα. Κανένας εκ των δυο δεν τον δικαίωσε γι αυτή την απόφαση και αν ήταν η πρώτη φορά φέτος, ίσως και να μην είχε και τόσο μεγάλη σημασία. Μόνο που δεν ήταν. Η πραγματικότητα είναι πως με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις κάποιων φάσεων κυρίως ή κάποιων λίγων αγωνιστικών λεπτών, ούτε ο Πόνσε, ούτε ο Πισάρο έχουν ξεφύγει πολύ μέχρι τώρα από την άοσμη και άχρωμη αγωνιστική εικόνα που έδειξαν και στο ματς με τον Άρη.

Θυμίζω πως πρόκειται για δυο ποδοσφαιριστές, που ήρθαν το περασμένο καλοκαίρι στην ΑΕΚ, για να αποτελέσουν σημαντικές προσθήκες στο αγωνιστικό μοντέλο της ομάδας. Αμφότεροι σε θέσεις στις οποίες ο Αλμέιδα ήθελε ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις. Και προσδοκούσε να τις πάρει από τον Πόνσε και τον Πισάρο. Ωστόσο μέχρι τώρα, το αγωνιστικό αποτέλεσμα που έχει προκύψει, είναι πολύ μακριά απ’ αυτό που υπήρχε στον σχεδιασμό. Προφανώς για κανέναν από τους δυο, δεν τίθεται θέμα ποιότητας. Ειδικά για τον Πόνσε, που όλοι τον ξέραμε και δεν μπορεί να ξέχασε την μπάλα, ούτε να έγινε βαρύς στα 26 του. Αλλά και για τον Πισάρο, που τον ήξερε ο Αλμέιδα και που δείχνει πως την μπάλα την ξέρει.

Υπάρχουν και για τους δυο ιδιαιτερότητες. Ο Πόνσε ήρθε από μια ομάδα που έπαιζε με εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό στιλ σε σχέση με την ΑΕΚ. Και ο Πισάρο ήρθε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Επομένως για αμφότερους τέθηκε ζήτημα προσαρμογής. Από την άλλη μεριά, έχουμε φτάσει στα μισά του δρόμου της περυσινής σεζόν. Και η ΑΕΚ καθαρά αγωνιστικά, εξακολουθεί να μην έχει πάρει σχεδόν τίποτα και από τον Πόνσε και από τον Πισάρο. Ούτε καν σε αριθμούς. Ο Πόνσε έχει δυο γκολ, τον… μακρινό Σεπτέμβρη. Ο Πισάρο ούτε γκολ, ούτε ασίστ. Βεβαίως δεν κολλάνε όλοι σ' όλες τις ομάδες και αυτό δεν είναι θέμα αξίας. 

Ο Αλμέιδα μετά το ματς με τον Άρη, κλήθηκε να αναφερθεί στην αγωνιστική εικόνα των δυο παικτών. Δεν άφησε ούτε μισή δημόσια χαραμάδα αμφισβήτησης τους. Δεν θα το έκανε ποτέ και για κανέναν ποδοσφαιριστή του. Αναφέρθηκε στο γεγονός πως ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος έχουν συνεχόμενα παιχνίδια και ως εκ τούτου τους λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός. Αυτό ωστόσο είναι κάτι που έχει να κάνει και με τους τραυματισμούς τους, αλλά και με το γεγονός πως άλλοι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ όντας σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση είχαν προβάδισμα στις επιλογές του προπονητή.

Επίσης ο Αλμέιδα έβαλε στο τραπέζι ζήτημα αυτοπεποίθησης, που έτσι όπως το έθεσε είναι ξεκάθαρο πως ψάχνει τρόπους για την ενισχύσει. Σε αμφότερους. Και αλήθεια είναι πως ειδικά ο Πόνσε, που είχε δείξει στην πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ πως είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στις εκτελέσεις του, τώρα δείχνει να διστάζει πολύ και να μπαίνει στις φάσεις λίγο. Επομένως την σημασία του αυτό που έθεσε ο Αλμέιδα για την αυτοπεποίθηση. Από την άλλη μεριά, πρόκειται για δυο παίκτες σε κομβικές θέσεις. Και με υψηλά συμβόλαια. Η ΑΕΚ περιμένει πολλά και από τους δυο. Και σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ, ο χρόνος δεν είναι ατελείωτος για κανέναν.

Ο Αλμέιδα ξέρει πάντα καλύτερα από τον καθένα μας αλλά και για τον καθένα μέσα στα αποδυτήρια. Εννοείται πως για τον Πελάδο δεν υπάρχει κανένας Πόνσε και κανένας Πισάρο ως μονάδες. Υπάρχει μόνο η ομάδα και το συμφέρον και προς αυτή την κατεύθυνση είναι η διαχείριση που κάνει μ’ όλους τους ποδοσφαιριστές. Έκανε και θα κάνει ότι μπορεί για να πάρει και από τον Πόνσε και από τον Πισάρο, αυτά που μπορούν να δώσουν στην ΑΕΚ. Και αν είναι όντως θέμα ρυθμού, προσαρμογής και αυτοπεποίθησης, θα τα πάρει. Όμως και οι δυο παίκτες ξέρουν καλά, πως ούτε ο χρόνος είναι απεριόριστος, ούτε οι ευκαιρίες. Ειδικά από την στιγμή που θα αρχίσει πλέον η ΑΕΚ να μπαίνει σε ματς που θα είναι κρίσιμα και κάθε λεπτομέρεια θα μετράει.

Και κάτι τελευταίο. Εξαιρετικό ένα ακόμα ματς από τον Μήτογλου. Κέρδισε κατά κράτος όλες τις μονομαχίες από τον Μορόν, που είναι από τους καλύτερους φορ του πρωταθλήματος. Εξαιρετικό μαντάτο και η επιστροφή του Φερνάντες, που όταν θα φτάσει στο 100%, θα προσφέρει πολλά. Μιλάει στην μπάλα ο Ισπανός και έχει κάτι που κανείς από τους παίκτες του ρόστερ της ΑΕΚ δεν το έχει. Μπορεί να εκθέσει κάθε αντίπαλο στο ένας εναντίον ενός. Ήταν μεγάλη γκαντεμιά να μην τον έχει ο Αλμέιδα όλο αυτό το διάστημα.