Μαρόκο για κούπα;

Ο Σωτήρης Κωσταβάρας γράφει από το Κατάρ για το καταπληκτικό Μαρόκο που... τρελαίνει κόσμο.

Μετά από τα θρίλερ της προημιτελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το βασικό θέμα συζήτησης στη Ντόχα, δεν είναι ο “εξαφανισμένος”, από το ματς κόντρα στην Αγγλία, Εμπαπέ. Δεν είναι η “τρεχάλα” του Κριστιάνο Ρονάλντο στα αποδυτήρια προκειμένου να εξαφανιστεί από προσώπου γης, λειτουργώντας ως 19χρονο κι όχι ως ο ένας από τους δύο σούπερ σταρ της παγκόσμιας βιομηχανίας του ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια. Ούτε καν, πλέον, ο 35χρονος Λιονέλ Μέσι, που δέκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Ντιέγο Μαραντόνα του 1986, πιέζεται απ΄ όλους να κάνει το ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο με βάση την ηλικία του, θαύμα. Να φέρει το τρόπαιο σε μία όχι δα και τόσο ταλαντούχα ομάδα.

Το Μαρόκο μπορεί να το πάει μέχρι τέρμα; Είναι ο Εν Νεσίρι ένας σύγχρονος Άγγελος Χαριστέας; Τέτοιο άλμα, να σας πως την αλήθεια, δεν θυμάμαι να το είχε ο Άγγελος, αλλά τη λάμψη στο μάτι, το πάθος την ¨τρέλα”, την πίστη στη νίκη και το ακατάπαυστο τρέξιμο, τα είχε. Κι αυτός και οι υπόλοιποι Έλληνες διεθνείς το 2004. Αυτά τα στοιχεία τα βλέπεις και τώρα στους Αφρικανούς. Σε όλους, έναν προς έναν.

Αν ψάχνει κανείς ομάδα με την πλήρη έννοια της λέξης, την έχει μπροστά του. Και φτιάχτηκε μέσα σε τρεις μήνες. Τόσο χρειάστηκε ο Οαλίντ Ρεγκραγκί να τα “βρει” με τον Ζίγιες, τον οποίον ο “σκληρός” Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς είχε στην “απ΄ έξω” και να φτιάξει μια παρέα τελείως διαφορετικών χαρακτήρων με εκ διαμέτρου αντίθετες προσλαμβάνουσες.

Από τη μία οι γεννημένοι στη χώρα κι από την άλλοι οι… “ξένοι”. Αυτοί που την εγκατέλειψαν νωρίς για να βρουν τη χαρά της ζωής. Να ζήσουν το όνειρο τους. Χάσμα αγεφύρωτο. Προβλήματα τέτοιου είδους δηλαδή, που οι Βέλγοι τόσα χρόνια πασχίζουν να τα ξεπεράσουν χωρίς επιτυχία. Και το Μαρόκο είναι εδώ, έτοιμο να συνεχίσει να γράφει ιστορία. Χάρισε στην Αφρική την πρώτη παρουσία της στα ημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου εδώ και 92 χρόνια και θέλει να το πάει και πιο μακριά.

Βγήκε στον αφρό από έναν όμιλο με το Βέλγιο, νούμερο 2 στην παγκόσμια κατάταξη και την Κροατία, που έφτασε μέχρι τον τελικό τέσσερα χρόνια νωρίτερα και είναι και τώρα στην τετράδα. Άφησε έξω την Ισπανία, μία πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια και απέκλεισε ίσως την πιο ταλαντούχα Πορτογαλία της ιστορίας. Τι άλλο να κάνει δηλαδή για να πείσει; Σπαθιά να καταπιεί;

Πως το έκανε; Παίζοντας μόνο άμυνα; Δεν καταλάβατε καλά. Ναι, το ποσοστό κατοχής μπάλας του Μαρόκου φτάνει δεν φτάνει στο 30%, αλλά ποιος νοιάζεται; Δυνητικά, είναι τόσο επικίνδυνο όταν αποφασίζει να βγει στην αντεπίθεση, που αυτομάτως αναγκάζει τον αντίπαλο να μην παίρνει ρίσκο. Να μην ψάχνει την γρήγορη τελική πάσα, που αν δεν πετύχει είναι πιθανό τον αφήσει ανοργάνωτο και εκτεθειμένο στην ταχύτητα του Ζίγιες, του Ασχράφ Χακίμι και του Μαζράουι. Λείπει ο τελευταίος; Κανένα πρόβλημα! Μπαίνει ο Ατιάτ Αλά, που πριν μια τριετία έφυγε ως αποτυχημένος από τον Βόλο και τώρα βγάζει ασίστ σε προημιτελικό Μουντιάλ, κάνοντας “δική” του όλη την αριστερή πλευρά.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Ψάξτε να βρείτε τον δεύτερο καλύτερο ντριμπλέρ του γαλλικού πρωταθλήματος πίσω από τον Μέσι και τον έχετε μπροστά σας. Ουναχέ λέγεται και μαζί με τον Μπουφάλ, που όσο επιδραστικός είναι τώρα σ΄ αυτή την ομάδα, δεν ήταν τέσσερα χρόνια στην Premier League με τη φανέλα της Σαουθάμπτον, είναι ικανοί να περάσουν τη μπάλα από τη μύτη της βελόνας.

Προφανώς όμως και η άμυνα είναι η βάση. Ο Μπόνο, κορυφαίος γκολκίπερ της Λα Λίγκα την περασμένη σεζόν, βρίσκει ένα σωρό τρόπους για να αναδεικνύεται σε “ήρωα” . Σκοράροντας, ναι σκοράροντας, με τη Σεβίλη και χαρίζοντας βαθμούς στο πρωτάθλημα κόντρα στη Βαγιαδολίδ πριν από 1,5 χρόνο, κάνοντας δώρο προκρίσεις και πιάνοντας τα πέναλτι του Μπουσκέτς και του Σολέρ στη φάση των “16” με την Ισπανία, ή ακόμα στερώντας από τον Ζοάο Φέλιξ ένα απίθανο γκολ στον προημιτελικό με τους Πορτογάλους.

Απέναντι σ΄ αυτή την άμυνα, ο… πολύς Κριστιάνο μπήκε και σχεδόν δεν ακούμπησε κι ο αντικαταστάτης του, Γκονσάλο Ράμος, με φόρα από το χατ τρικ κόντρα στην Ελβετία, έμεινε με μόλις δύο επαφές μέσα στην περιοχή πριν αντικατασταθεί.

Ο Μαζράουι, από τα καλύτερα μπακ της διοργάνωσης μαζί με τον Χακίμι, εκτός. Τραυματίας. Ο Ναγιέφ Αγκέρντ στα… πιτς. Λαβωμένος. Ο Ρομάν Σαίς, δεν άντεξε. Αποχώρησε μέσα στο ματς. Τα τρία τέταρτα της άμυνας απουσιάζουν. Και; Η συνοχή είναι εκεί. Η φιλοσοφία η ίδια. Οι ρόλοι δεν αλλάζουν. Η ομάδα, που λέγαμε νωρίτερα. Ένα ακόμα clean sheet ήρθε. Ένα γκολ έχουν δεχθεί οι Μαροκινοί από τότε που ανέλαβε ο Ρεγκραγκί, εδώ και οκτώ παιχνίδια δηλαδή και το έβαλαν οι ίδιοι με τον Καναδά. Αυτογκόλ. Και συζητάμε για το αν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος; Με τα χίλια! Στα πέντε προηγούμενα Μουντιάλ είχε μόλις δύο νίκες όλες κι όλες, και τώρα απλώς δεν χάνει και μπορεί να μας χαρίσει την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου.