«Τα λιοντάρια του Άτλαντα» με το… βλέμμα της τίγρης!

Ο Στέφανος Αβραμίδης γράφει για το υπέροχο Μαρόκο και το... κομψοτέχνημα του Ουαλίντ Ρεγκραγκί.

Στις 7 Μαΐου του 1986, στο "Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν", έγινε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο! Η άσημη έως και ασήμαντη, ας μη γελιόμαστε, ακόμη τότε Στεάουα κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ήμαστε ακόμη επτά χρόνια μακριά από την εποχή του Champions League, επικρατώντας στον τελικό, στη διαδικασία των πέναλτι, της πανίσχυρης, ουσιαστικά γηπεδούχου καθώς αγωνιζόταν σε ισπανικό έδαφος, Μπαρσελόνα! Απόλυτος πρωταγωνιστής της βραδιάς ο τερματοφύλακας των Ρουμάνων  Χέλμουτ Ντουκαντάμ, μοναδικός μέχρι και σήμερα που έχει καταφέρει να αποκρούσει τέσσερα χτυπήματα στη διαδικασία, έμεινε στην ιστορία ως «Ο Ήρωας της Σεβίλλης»!

Στην αναμέτρηση της Ισπανίας με το Μαρόκο για τη φάση των «16» του Μουντιάλ του Κατάρ ο... ήρωας δεν ήταν της Σεβίλλης αλλά, κατά μία… ευρεία έννοια, ΑΠΟ τη Σεβίλλη, εκεί αγωνίζεται ο Γιασίνε Μπόνο! ‘Οπως ακριβώς πριν από 36 χρόνια ο Ντουκαντάμ έμεινε ανίκητος από την άσπρη βούλα, μοναδική διαφορά ότι στα τέσσερα πέναλτι που αντιμετώπισε έπιασε τα τρία, το πρώτο το έχασε στέλνοντας την μπάλα στο δοκάρι ο Σαράμπια! Με τον Χακίμι να ευστοχεί για το 3-0 το Μαρόκο έγινε η πρώτη εθνική ομάδα από τον αραβικό κόσμο που πήρε την πρόκριση στους «8» του Μουντιάλ, η Ισπανία αποκλείστηκε τρίτη διαδοχική φορά στα πέναλτι σε μεγάλο τουρνουά!

Οι Μαροκινοί διεθνείς, αυτό προλάβαμε να δούμε με τον Κώστα Ψάρρα που ήταν στο σχόλιο μέσα από το κύκλωμα της τηλεοπτικής μετάδοσης πριν παραδώσουμε τη σκυτάλη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Αντέννα, σήκωσαν τον «πορτέρο» τους στα χέρια, αν δεν το έκαναν στη συνέχεια επιτρέψτε μου να το θεωρήσω μεγάλο φάουλ, τέτοια ακριβώς… απογείωση αξίζει και στον προπονητή τους, κυρίως σε αυτόν, Ουαλίντ Ρεγκραγκί! Ο γεννημένος στη Γαλλία 47χρονος παρουσίασε για μια ακόμη φορά μία ομάδα… πιο προσηλωμένη στο  πλάνο πεθαίνεις, ένα πραγματικό αραβούργημα, τιμώντας τα τοπικά κομψοτεχνήματα, σε επίπεδο τακτικής, δεν υπήρξε στιγμή που να χάθηκε η συνοχή, ο συντονισμός, ο συγχρονισμός και, πρώτα και πάνω απ’ όλα, η πίστη στο σχέδιο!

Πέρα από το κομμάτι της στρατηγικής, των δύο τετράδων σε αμυντική και μεσαία γραμμή με πολύ μικρές τις αποστάσεις μεταξύ τους με το Σοφιάν Άμραμπατ κάτι σαν μπαλαντέρ ανάμεσά τους να κλείνει κάθε πιθανό διάδρομο για κάθετο παιχνίδι! Πέρα από τις άψογες και καίριες μετατοπίσεις ανάλογα με το πού βρισκόταν και από πού παιζόταν προς την περιοχή η μπάλα, με κάθε διαγώνια κάλυψη στην ώρα της και στο σωστό σημείο! Πέρα από τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας με τους παίκτες του Μαρόκου σχεδόν στοιχισμένους στην πορεία, στην τροχιά, κάθε σέντρας, αν δεν την έβρισκε ο πρώτος θα τα κατάφερνε ο επόμενος ή και ο…μεθεπόμενος ακόμη! Πέρα από όλα όσα έγιναν, και έγιναν όλα, σωστά από τους εκπροσώπους του Μαγκρέμπ, ήταν ένα το κυρίαρχο, το καθοριστικό, το κομβικό στοιχείο το παιχνίδι!

Ήταν το πόσο αποφασισμένοι, αφοσιωμένοι και… πεπεισμένοι να υπηρετήσουν το όποιο σχέδιο εμφανίστηκαν, 100% έργο προπονητή, οι ποδοσφαιριστές του Ρεγκραγκί! Ένα σχέδιο απαιτητικό αλλά και πολύ δύσκολα πνευματικά και ψυχολογικά διαχειρίσιμο, κλήθηκαν ουσιαστικά από τον άνθρωπο στην άκρη του πάγκου να παίξουν το ρόλο του μποξέρ που αντέχει σε αλλεπάλληλα χτυπήματα του αντιπάλου από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλπετο, από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο γύρο, χωρίς να κατεβάσει ποτέ την άμυνά του,  χωρίς με λίγα λόγια να υποκύψει ποτέ στον πειρασμό να καταφέρει κι αυτός απ΄ την πλευρά του ένα χτύπημα! Ακόμη και στις στιγμές που έκανε επίθεση το Μαρόκο το έπραττε τόσο όσο, περισσότερο είχε το μυαλό του στο πώς θα αμυνθεί αμέσως μετά κρατώντας πάντα τις απαραίτητες δυνάμεις στα μετόπισθεν!

Κάπως έτσι, με την υπογραφή του ανθρώπου που αποφάσισε να «ζήσει» και να «πεθάνει», αν χρειαζόταν, με τις επιλογές του και τις αποφάσεις του τα «Λιοντάρια του Άτλαντα» εμφανίστηκαν, και θριάμβευσαν με το βλέμμα της τίγρης, «Εye of the Tiger» στα αγγλικά, όσοι δεν το έχετε ακούσει αναζητήστε το, καταπληκτικό τραγούδι των Survivor από το 1982! Αποτελεί κομμάτι από το μουσικό θέμα της κινηματογραφικής ταινίας Ρόκι 3 με το Σιλβέστερ Σταλόνε, κλασσικό το πλάνο με τον πρωταγωνιστή αιμόφυρτο, γεμάτο μώλωπες, πληγές και με τα μάτια πρησμένα από τα χτυπήματα να πανηγυρίζει κλαίγοντας τη μεγάλη του νίκη! Βγήκε ταλαιπωρημένος, κλονισμένος, κατάκοπος αλλά νικητής από το ρινγκ, όπως ακριβώς οι «πολεμιστές» του Ρεγκραγκί από τον αγωνιστικό χώρο του “Education City Stadium”! Και έπεται συνέχεια!