Μάθημα αλλαγής νοοτροπίας και δουλειάς για το… σπίτι

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για το τελευταίο ματς της σεζόν για τον Αρη και τις συμπεριφορές οδηγό εν όψει της επόμενης.

Γίνεται ένα ματς, μία φάση, 2-3 στιγμές μέσα στο 90λεπτο να φωτογραφίσουν μια ολόκληρη χρονιά; Γίνεται και παραγίνεται. Και αν στον Αρη δεν έχουν αποκωδικοποιήσει, ακόμη, συμπεριφορές, νοοτροπίες και ψήγματα απειθαρχίας, θα κινδυνεύσουν σοβαρά να υποθηκεύσουν και την επόμενη σεζόν. Ο Αρης δεν είναι κακή ομάδα. Το αντίθετο. Και η διαφορά που καταγράφηκε στο βαθμολογικό πίνακα από τις ομάδες που τερμάτισαν στις τέσσερις πρώτες θέσεις, δεν αντικατοπτρίζει τη ρεαλιστική αγωνιστική διαφορά των ομάδων. Έχει μερικούς καλύτερους, σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, παίκτες από τον ανταγωνισμό. Που αδίκησαν τον εαυτό τους αλλά και τις πραγματικές δυνατότητες του club.

Άλλα είναι τα ζητήματα που είχε μέσα στη σεζόν ο Αρης. Μερικά απο αυτά τα είδαμε και στη Λεωφόρο και ουσιαστικά στέρησαν απο την ομάδα της Θεσσαλονίκης, έστω και στο φινάλε, το πρώτο του “διπλό” επί των τεσσάρων πρώτων ομάδων του πίνακα. Γιατί ο Αρης, ειδικά του δευτέρου ημιχρόνου, που με τις τρεις στοχευμένες αλλαγές του Τερζή (Καμαρά, Πάλμα και Ρουπ), έγινε πιο ορθολογικός, πιο επικίνδυνος, πίεσε, έκανε φάσεις, έχασε πέναλτι, είχε δοκάρι, αλλά στο τέλος όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά παραλίγο να έχανε κιόλας.

Και εδώ έρχονται αυτές οι στιγμές που λέγαμε. Πρώτη και καλύτερη η φάση του πέναλτι που κέρδισε ο Πάλμα και τελικά εκτέλεσε με το “έτσι θέλω” ο Καμαρά, παρά την αντίθετη εντολή απο τον πάγκο. Επιδεικνύοντας ασέβεια προς την ομάδα, τους συμπαίκτες του, τον κόσμο. Και φυσικά, μη υπολογίζοντας καθόλου τον προπονητή που λίγες μέρες πριν ανακοινώθηκε ότι θα συνεχίσει και του χρόνου στον πάγκο. Μια φάση όλη η φετινή χρονιά. Με παίκτες που βάζουν το “εγώ” τους πάνω απο την ομάδα και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το δόγμα “όλοι για έναν και ένας για όλους”, εχέγγυο επιτυχίας για τις ΟΜΑΔΕΣ. Είναι ο ίδιος ο Μαυριτανός που τουλάχιστον σε τρεις επικίνδυνες αντεπιθέσεις με σοβαρές προυποθέσεις, έκανε τις χειρότερες επιλογές που θα μπορούσε να κάνει (αναγκάζοντας σε μία απο αυτές τον παίκτη-κομπιούτερ Νταρίντα να του βάλει τις φωνές), πετώντας στα σκουπίδια τρία υποσχόμενα τρανζίσιον.

Κάτι ανάλογο έκανε και ο μεγάλος πρωταγωνιστής του φετινού Αρη, Λούις Πάλμα, ο οποίος δύο κόρνερ επιχείρησε να τα εκτελέσει απευθείας, αδιαφορώντας για τους συμπαίκτες του που περίμεναν μέσα στην περιοχή για ένα καλό χτύπημα (που αποδεδειγμένα διαθέτει), έχοντας κατά νου μόνο την προσωπική του στατιστική. Αυτές οι νοοτροπίες, μαζί με όλα τα άλλα, είναι που υποβοήθησαν με τον τρόπο τους διαιτητικές σφαγές και κράτησαν χαμηλά τον Αρη.

Αυτές τις νοοτροπίες είναι που ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα πρέπει να ξεριζώσει απο τα αποδυτήρια, σήμερα κιόλας. Ο Κροάτης τις έχει εντοπίσει. Ξέρει τι πρέπει να κάνει και ποια χαρακτηριστικά οφείλουν να έχουν οι παίκτες που θα προστεθούν στο ρόστερ. Και ας κοστίζουν και λιγότερα χρήματα και ας μην έχουν την αστερόσκονη άλλων που ήρθαν αλλά δεν ακούμπησαν και φόρτωσαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τα ταμεία.

ΥΓ. Χαιρετίζω την απόφαση του Τερζή να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα τον νεαρό Σγούρο, άσχετα αν ο πιτσιρικάς ήταν φανερά τρακαρισμένος. Μόνο έτσι όμως θα…ξεψαρώσει και προσωπικά δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορούσε να αγωνιστεί και ο Παναγίδης για παράδειγμα, αντί του Ματέο ή του Καμαρά, που ό,τι ήταν να μας δείξουν το έχουν δείξει…