Μεταξύ ουρανού και γης... 19!

Δεν μπορεί. Απλά δεν γίνεται. Τόσες ανατριχιαστικές συμπτώσεις μαζεμένες σε ένα παιχνίδι που ξεκάθαρα η μοίρα μοιάζει να είχε αποφασίσει την τύχη του και τους απόλυτους πρωταγωνιστές του.

Ο…σχεδόν άφαντος μέχρι σήμερα στη σεζόν Μάνου Γκαρθία έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στη νίκη του Άρη επί του Βόλου με το πρώτο χατ τρικ της καριέρας του. Κι εδώ αρχίζουν οι ανατριχιαστικές συμπτώσεις. 

Όλα αυτά συνέβησαν τη 19η αγωνιστική, που είναι αφιερωμένη στην μνήμη του δολοφονημένου Άλκη Καμπανού, η δίκη του οποίου ουσιαστικά ξεκινάει αύριο, το νούμερο 19 του Άρη, Μάνου Γκαρθία, έδωσε ρεσιτάλ εντός αγωνιστικού χώρου, πετυχαίνει τρία γκολ, το ένα καλύτερο από το άλλο και τα αφιερώνει σηκώνοντας τη φανέλα με το όνομα του Άλκη στον ουρανό. 

Είμαι σίγουρος ότι η ψυχούλα του αδικοχαμένου 19χρονου θα έκοβε βόλτες χθες πάνω από το Κλεάνθης Βικελίδης, λίγα μέτρα πιο μακριά από το σημείο που κάποιοι…δολοφόνοι αποφάσισαν να του κόψουν το νήμα της ζωής. Ήταν θέλημα θεού…

Για να επιστρέψουμε στο ματς, πρέπει να το χωρίσουμε σε δύο ημίχρονα. Στο πρώτο ο Άρης ήταν καλύτερος, δεν κινδύνευσε καθόλου από τον ακίνδυνο Βόλο, που έφερε όμως τον αγώνα εκεί που ήθελε. Μέτρια ένταση, χαμηλό τέμπο, πολλές διακοπές, κλειστοί χώροι, διάχυτος εκνευρισμός κι ένας Άρης μπερδεμένος με το δίδυμο Ντουκουρέ και Νταρίντα να μην έχει καμία χημεία παίζοντας πρώτη φορά μαζί, τον Γκαρθία εγκλωβισμένο και τους πλάγιους να μην μπορούν να δώσουν πλάτος και να μεταφέρουν την μπάλα σωστά μπροστά. 

Τις ελάχιστες φορές που αυτό συνέβη, ήταν κακές οι εκτελέσεις. Στην επανάληψη και πριν ο χρόνος αρχίσει να κυλάει υπέρ της ομάδας του Βόλου, και λόγω της κόπωσης των παικτών του Άρη και των ελαχίστων επιλογών από τον πάγκο, ήρθε ο από μηχανής… Μάνου Γκαρθία να ξεκλειδώσει το ματς πριν αυτό γίνει περίπλοκο. Σε μια άρτια οργανωμένη μετάβαση στο 47΄, ο Μαντσίνι πάσαρε στον Ισπανό που εκτέλεσε στην κλειστή γωνία τον Κλέιμαν.

Το γρήγορο γκολ σε ένα κομβικό σημείο ήταν ό, τι είχε ανάγκη ο Άρης και ο Πάρντιου ώστε να παίξει το παιχνίδι που του αρέσει και του ταιριάζει πολύ. Γύρισε λίγα μέτρα πιο πίσω, έδωσε μπάλα και χώρους στον Βόλο και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το ανοικτό γήπεδο αναδεικνύοντας σε μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μάνου Γκαρθία. Τι έκανε ο Ισπανός; Αυτό που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του Πάρντιου να του ζητάει. Δηλαδή να σουτάρει. Να ψάχνει εστία. Να απειλεί. 

Το ζήτημα είναι αν το χθεσινό προσωπικό σόου του 24χρονου παίκτη ξεκλειδώσει όλες τις ποδοσφαιρικές αρετές που διαθέτει και είναι πολυτέλεια για τον Άρη, του προσφέρει την αυτοπεποίθηση που του έλειπε και του εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση στην ενδεκάδα. Με το ρεσιτάλ του ο Ισπανός έκανε ευτυχισμένο και τον προπονητή του, αφού του έδωσε την ευκαιρία να κάνει διαχείριση εν όψει Ολυμπιακού αποσύροντας από το ματς Ματέο, Γκρέι και Νταρίντα.

Η εύκολη νίκη που επανέφερε τον Άρη στην 5η θέση, η αναγέννηση του Μάνου Γκαρθία, η αύρα του Άλκη, το κλίμα συσπείρωσης στην κερκίδα, μοιάζουν να αλλάζουν τις προϋποθέσεις με τις οποίες ο Άρης θα υποδεχθεί τον Ολυμπιακό την Τετάρτη. Του δίνουν ψυχολογία αλλά κυρίως την πίστη ότι στο…πυρακτωμένο Βικελίδης σε τέσσερα βράδια, η πρόκριση είναι εφικτή. Άλλωστε οι ήττες στα δύο ματς που προηγήθηκαν στον Πειραιά ήταν στα σημεία.

ΥΓ. Η διαιτησία ενός νέου ρέφερι, του Κατοίκου, επιβεβαίωσε την εδραιωμένη πεποίθηση ότι η ελληνική διαιτησία δεν έχει κανένα μέλλον. Το πέναλτι που αρνήθηκε στον Γκρέι, η ανοχή του στο σκληρό παιχνίδι του Βόλου, οι κίτρινες που δεν έβγαζε από το τσεπάκι εφαρμόζοντας τον πειθαρχικό έλεγχο, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι αυτό το…χαρτί έχει καεί προ πολλού.

ΥΓ 2. ΥΓ. Η παρουσία ενός δημάρχου σε πάγκο ομάδας θα μπορούσε να θεωρηθεί και αναβάθμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου. O tempora o mores...