Μια αγκαλιά, εγγύηση για την ΑΕΚ

Η ΑΕΚ έχει μπει σε νέα εποχή, εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη, αλλά το πιο αισιόδοξο για την πορεία της, εκτός από την αποφασιστικότητα του Ηλιόπουλου, είναι η γενναιότητα του νέου ιδιοκτήτη να «ακουμπήσει» πάνω στην σταθερά που λέγεται Αλμέιδα - Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Η εποχή Ηλιόπουλου στην ΑΕΚ ξεκίνησε. Ήταν ήδη και γελοίο και ύποπτο όλο αυτό το ρεσιτάλ του «εγώ ξέρω και θα σας πω από που κρατάει η σκούφια και τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει αυτός που πήρε την ΑΕΚ», πριν καν ο άνθρωπος μιλήσει για το πλάνο του. Θα είναι άδικο να κριθεί είτε τις πρώτες δέκα μέρες, είτε ακόμα και τον πρώτο μήνα. Παρόλο που πίστωση χρόνου δεν τον άκουσα να ζητάει. Και έτσι όπως τον είδα και τον είδατε, τον άκουσα και τον ακούσατε, δεν νομίζω πως έχει σχηματίσει κάποιος την άποψη πως ο Ηλιόπουλος είναι χαρακτήρας που θα ζητούσε οτιδήποτε.

Η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ έχει μπει πλέον σε μια εντελώς διαφορετική εποχή. Διότι ο Ηλιόπουλος είναι ένας εντελώς διαφορετικός τύπος από τον Μελισσανίδη. Μπορεί ο Μελισσανίδης να είδε στο πρόσωπο του Ηλιόπουλου την αποφασιστικότητα και την πυγμή και το ασυμβίβαστο με την αποτυχία, που είχε ο ίδιος στα ξεκινήματά του. Όμως ο Ηλιόπουλος είναι ήδη φτασμένος επιχειρηματικά. Και τώρα ξεκινά για να γίνει φτασμένος και ποδοσφαιρικά.

Θέλω να πω ότι ο Ηλιόπουλος έχει πλέον έναν διαμορφωμένο τρόπο που διοικεί και που επιχειρεί. Και είναι διαφορετικό απ’ αυτό του Μελισσανίδη. Επομένως δεδομένα θα είναι και διαφορετικός διοικητικός παράγοντας σε σχέση με τον Μελισσανίδη. Απ’ όσα είπε στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου, φάνηκαν κάποια πράγματα. Κυρίως προς την ιδιοσυγκρασία και τη νοοτροπία του νέου ιδιοκτήτη της ΑΕΚ. Δεν μου φάνηκε κάποιος που θα κάνει ούτε εκατοστό πίσω, σ’ αυτά που πιστεύει και ξέρει σίγουρα πως είναι σωστά και μπροστά σ’ αυτά που θέλει να πετύχει. Ό,τι και αν είναι αυτό που θα βρει μπροστά του ως εμπόδιο.

Αντιθέτως έδειξε πως δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να βγει μπροστά και να πάρει πάνω του πράγματα, που θεωρεί πως κάποιος άλλος τα ξέρει και τα διαχειρίζεται καλύτερα. Και αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Συνήθως οι νέοι ιδιοκτήτες μπαίνουν στις ομάδες με την λογική να πάρουν τα πάντα πάνω τους. Από τις επιλογές, μέχρι τις αποφάσεις. Ο Ηλιόπουλος έδειξε πως στην ΑΕΚ δεν ήρθε να κάνει καθόλου αυτό. Ήρθε να πετύχει στόχους, ήρθε να κερδίσει, ακόμα και αν αυτό έρθει μέσω της εμπιστοσύνης που θα δείξει σε πρόσωπα.

Ο τρόπος που έχει προσεγγίσει τον Αλμέιδα, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι δυο τους φυσικά και είχαν γνωριστεί πολύ πριν γίνει η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Άλλωστε αφενός ο Ηλιόπουλος ήταν στον πολύ στενό πυρήνα του Μελισσανίδη και αφετέρου αυτή η αλλαγή σκυτάλης δρομολογούνταν εδώ και πολλούς μήνες. Επομένως γνωριμία υπήρχε. Ωστόσο για πρώτη φορά ως νέος ιδιοκτήτης της ΑΕΚ, με τον προπονητή της ομάδας, οι δυο τους συναντήθηκαν την Τετάρτη.

Σ’ αυτές τις περίπου τρεις ώρες που έμειναν στον ίδιο γραφείο, ο Ηλιόπουλος φρόντισε να καταστήσει απολύτως σαφές στον Αλμέιδα, πως τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος, παραμένουν στα δικά του χέρια. Και αυτή η τρομερή αγκαλιά που έκανε ο νέος ιδιοκτήτης στον Αργεντινό τεχνικό μετά το τέλος της Συνέντευξης Τύπου, ενδεχομένως θα μπορούσε να ήταν και ένα επικοινωνιακό τρικ. Αν δεν είχαν προηγηθεί τα όσα έγιναν στην μεταξύ τους συνάντηση. Και στην πραγματικότητα αυτή η αγκαλιά, ήταν απλώς η «υπογραφή» στον τρόπο που έδειξε ο Ηλιόπουλος στον Αλμέιδα για το πως θα πορευτούν στη νέα εποχή.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, αυτή η αγκαλιά είναι και η μεγαλύτερη εγγύηση για το πόσο σταθερή θα είναι η ρότα που θα κρατήσει η ΑΕΚ. Ο Ηλιόπουλος είναι δεδομένα ισχυρός επιχειρηματίας. Δεδομένα είναι και ένας άνθρωπος με πυγμή. Δεδομένο επίσης, είναι και άνθρωπος που ξέρει τις διαδρομές για να πετύχει τους στόχους που βάζει. Το δεδομένο ντεζαβάνταζ του, είναι η απειρία του στον χώρο του ποδοσφαίρου. Και αυτό το ντεζαβαντάζ, το γυρίζει σε πλεονέκτημα, με την εμπιστοσύνη που δείχνει σε αποδεδειγμένα πετυχημένους ποδοσφαιράνθρωπους, όπως ο Αλμέιδα. Μεγάλο χάρισμα να μπορείς να το κάνεις αυτό.

Ο Αλμέιδα ήταν και επί Μελισσανίδη, ίσως η πιο σημαντική σταθερά μέσα στην ΑΕΚ. Ακόμα και ένας τόσο ψημένος στην ποδοσφαιρική πιάτσα όπως ο Μελισσανίδης, που πάντα είχε ισχυρή ποδοσφαιρική γνώμη, ήταν εδώ και δυο χρόνια στην λογική, «ό,τι πει και ό,τι θέλει ο Ματίας». Και μ’ αυτή την λογική, η ΑΕΚ πήρε ένα νταμπλ και έχασε ένα πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική. Έχει τεράστια, έχει κομβική σημασία, το γεγονός πως ο Ηλιόπουλος έδειξε πως θέλει να διατηρήσει αυτή την σταθερά.

Σίγουρα ο κόσμος περίμενε να ακούσει πιο συγκεκριμένα πράγματα για τις μεταγραφές, από το «θα κάνουμε σίγουρα και θα είναι και πολλές». Ειδικά από την στιγμή που ξεκινά την Κυριακή το κτίσιμο της νέας ΑΕΚ στην Ολλανδία. Νομίζω πως και ο ίδιος ο Ηλιόπουλος θα ήθελε πολύ να φτιάξει τον κόσμο, ανακοινώνοντας μια ή και δυο κινήσεις. Άλλωστε το είπε και μόνος του, πως από την μέρα που έχει αναλάβει, ασχολείται συνεχώς με τις μεταγραφές. Παρόλα αυτά θα ήταν τουλάχιστον αστείο να έχει ως θέση πως «για τα πάντα αποφασίζει ο Αλμέιδα» και από την άλλη μεριά να κλείσει κινήσεις, πριν καν καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον προπονητή.

Θαρρώ πως η συνάντηση που έγινε την Τετάρτη, έχει ξεκλειδώσει πολλά ζητήματα που αφορούν τις άμεσες προτεραιότητες για την ενίσχυση της ΑΕΚ. Και πιθανότατα θα φανεί αυτό μέχρι και τα τέλη του μηνός. Πάντως για να είμαστε ξεκάθαροι, όσο ο Αλμέιδα χαμογελά, όπως χαμογελούσε στη Συνέντευξη Τύπου όταν άκουγε τον νέο ιδιοκτήτη να δίνει το στίγμα του, τότε η ΑΕΚ είναι στο σωστό μονοπάτι. Το μέλλον άλλωστε, ουδείς μπορεί να το προβλέψει. Και πάντα όλα τα δείχνει το γήπεδο και το… χειροκρότημα. Παρόλα αυτά, αγκαλιές ουσιαστικές και πραγματικές όπως αυτή του Ηλιόπουλου με τον Αλμέιδα, αποτελούν εγγύηση για το μέλλον της ΑΕΚ.