Μια λαμπάδα στην ομάδα και ακόμη μια σε Ζαμπαλά και Τσεμεντερίδη

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την εκπληκτική συσπείρωση που καταγράφεται στους κόλπους των φίλων του Άρη, απότοκο της αδικίας που βίωσε η ομάδα του Μάντζιου στο Αγρίνιο.

Κάποια στιγμή θα ερχόταν η στιγμή που ο Αρης θα έχανε. Νομοτελειακά θα συνέβαινε. Θα προτιμούσαν λογικά όχι με αυτόν τον βάναυσα άδικο τρόπο όπως συνέβη στο Αγρίνιο. Συνέβη όμως και το club πρέπει να το αφήσει πίσω και να πάει παρακάτω.

Η διοίκηση με την ανακοίνωση-κάλεσμα προς τον κόσμο έδωσε το σύνθημα. Άλλωστε δυο δρόμοι υπάρχουν πάντα. Αυτός της παραίτησης και της μοιρολατρικής αποδοχής και ο δεύτερος της ενότητας και της πιο δυναμικής στήριξης. Το club επιλέγει αυτόν της ενότητας και της πίστης στην ομάδα και τις δυνατότητες που αποδεδειγμένα υπάρχουν και επιδέχονται και περαιτέρω βελτίωσης. 

Τον ίδιο δρόμο φαίνεται ότι θα ακολουθήσει και ο κόσμος. Ένα ούτως ή άλλως δοκιμασμένο στις αδικίες κοινό που συντάσσεται από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου δίπλα στο γκρουπ του Μάντζιου, και θα εκφράσει τις διαθέσεις του με μια μαζική παρουσία στο Κλεάνθης Βικελίδης στον αγώνα του επόμενου Σαββάτου με τον Βόλο, αφού ήδη η προπώληση των εισιτηρίων, μια εβδομάδα πριν από το παιχνίδι θυμίζει… ντέρμπι.

Άπαντες έχουν αντιληφθεί ότι το μονοπάτι που οδηγεί στο… ξέφωτο στο τέλος της σεζόν θα είναι δύσβατο και γεμάτο με εμπόδια και… Τσιμεντερίδηδες. Πρώτη από όλους το… μυρίστηκε η ιδιοκτησία του club που φρόντισε το περασμένο καλοκαίρι να θωρακίσει, όσο μπορούσε κάνοντας αρκετές υπερβάσεις, την ομάδα με μερικούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές που ήδη κάνουν τη διαφορά και ταυτόχρονα να κρατήσει τους παίκτες του περσινού κορμού που θεωρούσε αναπόσπαστα κομμάτια του πλάνου της δημιουργίας της νέας ομάδας. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι ήδη ορατά.

Ο Αρης είναι για τους υγιώς σκεπτόμενους η νότα φρέσκου αέρα στο πρωτάθλημα. Η ομάδα fun to watch με παίκτες που αξίζει να κόψεις εισιτήριο για να τους δεις όπως τον αρτίστα Μάνου Γκαρθία. Για όλους τους υπόλοιπους που το είχαν σχεδιάσει κάπως διαφορετικά στο μυαλό τους, είναι το απρόβλεπτο σενάριο που δεν είχαν υπολογίσει. Δεν τον λογάριαζαν ως διεκδικητή, μιας θέσης στην τετράδα των playoffs (για αυτό άλλαξαν και το φορμάτ), αλλά πολύ περισσότερο ικανό να διεκδικήσει και το κάτι παραπάνω.

Φαίνεται όμως ότι έχουν γνώση οι φύλακες. Ζαμπαλάς και Τσιμεντερίδης κατάφεραν- και οφείλουμε να τους βγάλουμε το καπέλο- να πετύχουν σε ένα 90λεπτο τέτοια ποσοστά συσπείρωσης του κόσμου του Άρη, που δεν ξέρω πόσο γρήγορα θα το έκανε η ίδια η ομάδα με τα κατορθώματά της στο χορτάρι.

Η ξεδιάντροπη αδικία, πείσμωσε το επιφυλακτικό μέχρι πρότινος κοινό των κιτρινόμαυρων. Ένα κοινό πληγωμένο από τον τρόπο που τελείωσε η περσινή σεζόν. Καχύποπτο απέναντι σε όλους. Το έναυσμα προφανώς και το έδωσε πρώτη η ομάδα με τις επιδόσεις και την προοπτική που εκπέμπει. Το φυτίλι όμως το άναψε το μήνυμα που εστάλη στο γκρουπ του Μάντζιου στο Αγρίνιο. Αν μη τι άλλο η συνέχεια αναμένεται με περίσσιο ενδιαφέρον…