Ας κοιτάξουμε τις συγνώμες των Τάισον και Μπακασέτα πριν πέσουμε πάνω τους σαν τα κοράκια

Ας κάνουμε... σημαία το ότι οι δύο παίκτες πολύ πολύ γρήγορα ζήτησαν συγνώμη απ' όλους, από τον κόσμο, τους συλλόγους και όχι το ποιος είναι περισσότερο μάγκας από τον άλλον. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος

Καλή η προσπάθεια να βγει σκάρτος ο αρχηγός της εθνικής ομάδας και ένα παιδί που ποτέ στην καριέρα του δεν έχει προκαλέσει συζητήσεις με τη συμπεριφορά του, αλλά θα πέσει στο κενό. Όλοι όσοι επιχειρούν να βγάλουν τον Τάσο Μπακασέτα κάτι που δεν είναι, όλοι όσοι προσπαθούν να του προσάψουν δήθεν... κωλοπαιδισμό, περισσότερο προκαλούν γέλιο παρά τους παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά. Ο σοβαρός κόσμος, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι που ό,τι τους δώσεις θα το καταπιούν αμάσητο.

Ο Μπακασέτας, όπως και ο Τάισον, έμπλεξαν σε έναν καυγά... απολύτως φυσιολογικό. Συμβαίνει σχεδόν σε κάθε γήπεδο του πλανήτη. Δύο παίκτες, σε στιγμή έντασης και μετά από ένα μαρκάρισμα, έρχονται μούρη με μούρη. Ξέφυγαν στη συμπεριφορά τους; Σαφώς. Γιατί μπορεί το «μούρη με μούρη» να το βλέπουμε συχνά, αλλά το να ανταλλάσουν σφαλιάρες για μερικά δευτερόλεπτα δεν το λες και το πλέον συνηθισμένο. Όμως είναι ποδόσφαιρο. Και στο ποδόσφαιρο θα ξεφύγουν.

Το ζήτημα με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές δεν είναι το αν και σε τι βαθμό θα ξεφύγουν μέσα στο γήπεδο. Το ζήτημα περισσότερο είναι ο πρότερος βίος του καθενός αλλά και πως θα συμπεριφερθεί στη συνέχεια. Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις παιδιών που ούτε βαρύ... ποινικό μητρώο έχουν, ούτε έμειναν «μουγγοί» μετά την όλη ιστορία και τη μεγάλη κουβέντα που άνοιξε η κοκορομαχία τους.

Συγνώμη ζήτησε ο Τάισον, συγνώμη ζήτησε και ο Μπακασέτας. Και δε μου φαίνεται ως μια κίνηση που έγινε απλά για να γίνει. Το μετάνιωσαν και κυρίως μετάνιωσαν που θα δουν τον επαναληπτικό από την εξέδρα ή το σπίτι τους. Που θα στερήσουν από τους προπονητές τους τη βοήθεία τους, η οποία γνωρίζουμε όλοι πόσο πολύτιμη είναι για τις ομάδες τους.

Αυτή την προσπάθεια αρκετών να ρίξουν λάδι στη φωτιά, χρησιμοποιώντας χυδαίο λεξιλόγιο για έναν ποδοσφαιριστή - κόσμημα, όπως είναι ο Μπακασέτας και για έναν παίκτη που αν μας στείλει στο EURO θα πανηγυρίζουμε όλοι μαζί, ειλικρινά ούτε να την καταλάβω μπορώ, ούτε να βρω σε τι θετικό μπορεί να οδηγήσει. Περισσότερο μπορεί να οπλίσει το χέρι κανενός ανεγκέφαλου. Πάνω που είπαμε να ανοίξουμε τα γήπεδα και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, ας αρχίσουμε να κατηγορούμε τον Μπακασέτα για κάτι που δεν είναι.

Είναι αυτογκόλ αυτό που πάει να γίνει και το οποίο ξεκίνησε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τη χθεσινή διαρροή που μιλούσε για εθνικό θέατρο. Δεν μπορεί ο Μπακασέτας να είναι λάθος (που είναι) και ο Τάισον να μην είναι. Δεν μπορεί ο πάγκος του Παναθηναϊκού να είναι λάθος και ο Μπράντον Τόμας να μην μπαίνει καν στην κουβέντα. Να το πούμε και ανάποδα; Δεν μπορεί ο Τάισον να είναι λάθος που σηκώνει το χέρι του και να μην είναι ο Μπακασέτας.

Ας κάνουμε... σημαία το ότι οι δύο παίκτες πολύ πολύ γρήγορα ζήτησαν συγνώμη απ' όλους, από τον κόσμο, τους συλλόγους και όχι το ποιος είναι περισσότερο μάγκας από τον άλλον. Στην τελική, ας... αδειάσουμε λίγη από την ψευτομαγκιά μας επιτέλους σε αυτή τη χώρα. Ποδόσφαιρο είναι, δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.