Μπουρλότο είναι αυτή η ήττα στα θεμέλια της ΑΕΚ και μένει να φανεί τι θα μείνει όρθιο και πώς!

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το εφιαλτικό βράδυ της ΑΕΚ, για τις ευθύνες αλλά και για την επόμενη μέρα

Αυτό που κατάφερε η ΑΕΚ στο Φάληρο μέσα σ’ ένα μόνο βράδυ, είναι αδύνατον να το χωρέσει ποδοσφαιρικός νους. Πέτυχε σ’ έναν ημιτελικό που είναι διπλός, επομένως υπάρχει η ρεβάνς και είναι στην έδρα της, απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που πολύ προφανώς δεν είναι καν η πρώτη του προτεραιότητα, να πει ήδη από τώρα «αντίο». Παράλληλα διασύρθηκε και ως προς την εικόνα της και ως προς την έκταση της ήττας της. Και υποθήκευσε αγωνιστικά καταρχάς το ματς πρωταθλήματος της Κυριακής και κατ’ επέκταση ό,τι έχει απομείνει στη σεζόν ως στόχο.

Δεν είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις πως έγινε όλο αυτό που έγινε στο Φάληρο, παρότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να μην εξηγείται ποδοσφαιρικά. Και μάλιστα πολύ καθαρά. Η ΑΕΚ του Αλμέιδα τον περασμένο Νοέμβρη απέναντι στον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ, έπαιξε με τον ίδιο λάθος τρόπο και έκανε τα ίδια και ακόμα περισσότερα λάθη, απ’ όσα είχε κάνει στα πλέι οφ και έχασε το ματς και το πρωτάθλημα. Γι αυτό και αντί για 2-0, έχασε με 4-1. Και τώρα η ΑΕΚ του Αλμέιδα απέναντι στον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ, έπαιξε ξανά με τον ίδιο λάθος τρόπο, έκανε τα ίδια και ακόμα περισσότερα λάθη από τον περασμένο Νοέμβρη. Γι αυτό και έχασε με 6-0 αντί για 4-1. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ο Αλμέιδα είπε στις δηλώσεις του μετά το ματς, πως αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτόν τον διασυρμό. Καλώς έκανε γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Ο πρώτος και βαισκός υπεύθυνος είναι ο προπονητής και όχι με τον κλισέ τρόπο που το λέμε κάθε φορά. Για καθαρά ποδοσφαιρικούς λόγους. Είναι κατά βάση ευθύνη του Αλμέιδα, που όχι απλώς δεν βρήκε το κουμπί του Μεντιλίμπαρ, αλλά με τον τρόπο που έβαλε την ΑΕΚ στο γήπεδο, έδωσε στον προπονητή του Ολυμπιακό στο… πιάτο μια ακόμα, τρίτη στη σειρά, δια περιπάτου νίκη.

Η επιλογή του Αλμέιδα να βάλει στο αριστερό άκρο της επίθεσης τον Πινέδα και κυρίως να τον αφαιρέσει από τα χαφ, δεν είναι απλώς μια λάθος κίνηση. Είναι η αρχή για ένα ντόμινο αγωνιστικών δεδομένων, που έκαναν την ΑΕΚ κομπάρσο και τον Ολυμπιακό απόλυτα κυρίαρχο στο γήπεδο. Καταρχάς διότι έκανε μια χαψιά την μεσαία γραμμή της ΑΕΚ, κατά δεύτερο διότι όλο το παιχνίδι της ΑΕΚ έγινε πλήρως ανισόρροπο, κυρίως ως προς τις μεταβάσεις του από την επίθεση στην άμυνα.

Κάποιος θα πει, ρε Τσίλη από μια μόνο κίνηση, μ’ έναν μόνο παίκτη, έγιναν όλα αυτά. Βεβαίως έγιναν όλα αυτά, διότι αφενός ο Πινέδα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του παιχνιδιού της ΑΕΚ όταν βρίσκεται στα χαφ. Αφετέρου διότι η τριάδα που έπαιξε στην μεσαία γραμμή, με Σιμάνσκι, Περέιρα, Λαμέλα, ήταν πιο αργή ακόμα και από αυτή με Γιόνσον, Περέιρα και Μάνταλο, που έφαγε τα τέσσερα στον πρώτο γύρο.

Προφανώς και δεν ήταν μόνο η λανθασμένη τοποθέτηση του Πινέδα, ούτε μόνο η απορία γιατί δεν ξεκίνησε ο Γκατσίνοβιτς αριστερά, που έκανε πολύ καλό ματς και έβαλε γκολ μόλις την περασμένη Κυριακή. Ήταν και αυτή η εικόνα αδιάβαστης και απροετοίμαστης και επιπόλαιας και αδύναμης και χωρίς αντιστάσεις ομάδας, που έβγαζε η ΑΕΚ σ’ ολόκληρο το παιχνίδι. Μια ομάδα που μπήκε στο ημίχρονο χάνοντας με 3-0 και βγήκε στο δεύτερο ακόμα χειρότερη, τρώγοντας δυο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο. Όπως είχε γίνει και τον περασμένο Νοέμβρη στο 4-1.

Ακούω και διαβάζω πολλούς να γράφουν γιατί επέλεξε να παίξει με μπιλντ απ, απέναντι σε μια πιεστική ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός. Με εξαίρεση το λάθος που έκανε ο Μουκουντί και από το οποίο ήρθε το τρίτο γκολ, όλα τα υπόλοιπα η ΑΕΚ τα δέχεται στο περιβόητο transition. Από το πρώτο, μέχρι και το έκτο. Επιχειρεί να κάνει επιθετικό συνδυασμό έξω από την περιοχή του αντιπάλου, χάνει την μπάλα και τελικά η φάση ολοκληρώνεται με γκολ του Ολυμπιακού στην δική της εστία. Καμία ισορροπία, καμία οργάνωση, καμία συνοχή. Αέρα πατέρα.

Εννοείται υπάρχει και ατομική ευθύνη σε λάθη που έκαναν ποδοσφαιριστές. Από τον τρόπο που ο Στρακόσια έδωσε δεύτερη μπάλα καμιά δεκαριά φορές στον Ολυμπιακό από το οποίο γεννήθηκαν φάσεις, μέχρι τα παιδικά λάθη του Μουκουντί και του Βίντα. Αλλά αυτό το 6-0 ήρθε, διότι συνολικά η εικόνα της ΑΕΚ, η προετοιμασία της ΑΕΚ, το διάβασμα της ΑΕΚ στο ματς και στον αντίπαλο προπονητή, ήταν για να φάει έξι γκολ. Και αυτό βαραίνει πρώτα τον Αλμέιδα και την δουλειά που έκανε γι αυτό το παιχνίδι και το ξέρει και ο ίδιος καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μόνο που σ’ αντίθεση μ’ ότι έγινε στο Φάληρο τον Νοέμβρη, αυτή την φορά δεν είναι μόνο πρόβλημα η τραγική εικόνα, είναι και πρόβλημα αυτό το σκορ. Ναι, γίνεται στο ποδόσφαιρο. Αλλά δεν καταπίνεται. Όχι γι αυτή την ΑΕΚ του Αλμέιδα και αυτού το ρόστερ. Και για να ξέρουμε και τι λέμ, αυτό που έγινε στο Φάληρο δεν ήταν ούτε μόνο ένα εφιαλτικό βράδυ, ούτε μόνο ένας χαμένος τίτλος. Ήταν ένα μπουρλότο στα θεμέλια του οικοδομήματος της ΑΕΚ. Ένα μπουρλότο που ήδη έχει «σκάσει» και κανείς δεν ξέρει τι πως και θα μείνει όρθιο στην επόμενη μέρα. Η ΑΕΚ διαλύθηκε και πνευματικά και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Χίλια κομμάτια έχει γίνει και κανείς δεν ξέρει όχι μόνο πόσο γρήγορα μπορεί να τα μαζέψει για να μπει να παίξει έναν ντέρμπι πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό την Κυριακή, αλλά αν γενικώς μπορούν καν να μαζευτούν.

Δεν ξέρω τι ξημερώνει πλέον στην ΑΕΚ. Δεν ξέρω πως θα το διαχειριστεί όλο αυτό που έγινε, συνολικά ο οργανισμός της ΑΕΚ. Δεν ξέρω πως μπορεί να πάει η ΑΕΚ την Κυριακή να παίξει για το πρωτάθλημα, μ’ ένα αντίπαλο που όχι μόνο σου έχει ρίξει έξι γκολ, αλλά που μέχρι τώρα έχεις δείξεις πως τον προπονητή του και αυτά που (σου) κάνει μέσα στο γήπεδο, δεν έχεις βρει τρόπο ούτε να τα διαχειριστείς, ούτε καν να τα αντιμετωπίσεις. Δεν ξέρω πως αυτό θα το βρεις μέσα σε λίγες μέρες. Δεν ξέρω πως μέσα σε τρεις μέρες, με έξι γκολ στην πλάτη, θα μπορέσει η ΑΕΚ να μην έχει την εικόνα που είχε στα τρία συνεχόμενα παιχνίδια που έχασε από τον Ολυμπιακό με τραγική εικόνα και κάτω τα χέρια.

Υπάρχει μάλιστα και κάτι καθαρά πρακτικό. Έτσι όπως είναι η κατάσταση στην ΑΕΚ, δεν υπάρχει και δυνατότητα για πολλές αλλαγές από Τετάρτη σε Κυριακή. Ούτε για να αλλάξει η εικόνα, ούτε για να υπάρχει φρεσκάρισμα. Άντι να μπει ο Μπρινιόλι στο τέρμα, άντε να παίξει ο Μήτογλου στα στόπερ, ας πούμε και πως μπορεί να προλάβει ο Μαρσιάλ, που δεν είναι και σίγουρα. Από εκεί και πέρα πάλι για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι θα παίξει ο Χατζισαφί και ο Ρότα. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι θα παίξει ο Σιμάνσκι. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι θα παίξει ο Πιερό και ο Ελίασον. Όχι εύκολα πράγματα.

Βεβαίως η ΑΕΚ οφείλει να κόψει τον απαυτό της, να βρει τρόπους να μην αφήσει αυτό το μπουρλότο που μπήκε από την εξάρα, να τινάξει εντελώς στον αέρα όλη τη σεζόν. Είναι μέσα στο πρωτάθλημα, είναι και πολύ σημαντική και κρίσιμη για την ΑΕΚ η δεύτερη θέση. Αυτά όμως, αυτές τις ώρες, μοιάζουν περισσότερο με θεωρία που δείχνει να απέχει πολύ από τις δυνατότητες που υπάρχουν στην πράξη. Από την άλλη, αν, λέω αν, έχουν απομείνει σ' αυτή την ομάδα και σ' αυτόν τον προπονητή, κι άλλα αντισώματα αντίδρασης στα πολύ δύσκολα, είναι τώρα η στιγμή για να τα επιστρατεύσει. Δεν θα υπάρξει άλλη.