Νίκος Σαργκάνης: «Φάντομ»…τελευταία πτήση!

Ο πρώτος τερματοφύλακας – σταρ του ελληνικού ποδοσφαίρου κέρδισε στην καριέρα του τα πάντα και, κυρίως, κέρδισε όλους τους φιλάθλους με τις επιδόσεις και την προσωπικότητά του!

Λένε πως τους ήρωές σου καλό είναι να μην τους γνωρίζεις ποτέ από κοντά γιατί 99 φορές στις 100 τους απομυθοποιείς και μάλιστα με έναν μάλλον…βάναυσο τρόπο. Πιθανότατα έχουν δίκιο αλλά να, υπάρχει και αυτή η μία φορά, που το πρόσωπο, ο χαρακτήρας, η αύρα δικαιώνουν απόλυτα την εικόνα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.

Αυτή ήταν η περίπτωση , σε ό,τι με αφορά τουλάχιστον, του Νίκου Σαργκάνη. Είχα την τύχη να τον συναντήσω πρώτη φορά, για επαγγελματικούς λόγους, στα τέλη της δεκαετία του ’90. Είχε ήδη σταματήσει να παίζει ποδόσφαιρο αλλά όχι και να ασχολείται με αυτό, ως προπονητής τερματοφυλάκων πλέον, εστιάζοντας στην σωστή εκμάθηση των…μυστικών του νο 1 κυρίως σε παιδιά.

Ο τρόπος που συμπεριφερόταν, η φυσική του ευγένεια, ακόμη και ο τόσο γλυκός τόνος της φωνής του…αλλά και η βαθιά του γνώση για τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις της θέσης και η μεθοδικότητα με την οποία φρόντιζε να την μοιράζεται με τα πιτσιρίκια που είχε μαζέψει γύρω του μου είχαν κάνει, αν όχι μεγαλύτερη, σίγουρα την ίδια εντύπωση με τα αγωνιστικά του κατορθώματα!

Ήταν βλέπετε για όλους εμάς του γεννημένους στο πρώτο κομμάτι της δεκαετίας του ’70 η πρώτη έως και μυθική, σίγουρα η πρώτη…οικουμενική, φιγούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο λόγος πολύ απλός. Ήταν εκείνος που είχε φροντίσει με τις επιδόσεις του να ξεχωρίσει τόσο, αλλά και με τέτοιον τρόπο, που αν μιλούσαμε τότε με όρους 2024, και δη και social media, θα λέγαμε…«εδώ δε χωράνε οπαδικά!»

Ο Νίκος Σαργκάνης είχε γίνει…«Φάντομ» κάνοντας ένα μυθικό παιχνίδι με τη φανέλα της εθνικής ομάδας κόντρα στη Δανία στα προκριματικά του Μουντιάλ του ’82! Και λίγα χρόνια αργότερα είχε γίνει…viral με μία από τις καλύτερες αποκρούσεις στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου!

Ήταν τόσο δύσκολη αλλά και εντυπωσιακή η επέμβασή του σε καρφωτή κεφαλιά του Βλαστού σε παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ που…είχε κερδίσει δύο πράγματα. Ένα συγχαρητήριο φιλί από τον ηγέτη των Κρητικών Θαλή Τσιριμώκο μόλις σηκώθηκε από το χορτάρι αλλά και μια θέση για πάρα πολλά χρόνια στο forever classic τηλεοπτικό σήμα της «Αθλητικής Κυριακής»!

Με λίγα λόγια ο Νίκος Σαργκάνης είχε καταφέρει στα μάτια μας να ξεχωρίσει και να διακριθεί σε δύο πεδία απολύτως κοινής αποδοχής, τα μόνα ίσως, στα κατά τα λοιπά έως και φανατισμένα late 70’s, 80’s και early 90’s! Στην εθνική ομάδα και στην…τηλεόραση! Τηλεόραση που ήταν υπεύθυνη για την ποδοσφαιρική μας καλλιέργεια φέρνοντας, μόνο εκείνη τότε, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στα σπίτια μας. Και αυτό την έκανε έως και αγαπητή.

Όπως αγαπητός από όλους, ή σχεδόν, ήταν και ο Νίκος Σαργκάνης. Πράγμα καθόλου εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή που σε κλίμα τεταμένο είχε κάνει τη διαδρομή από τον έναν «αιώνιο» στον άλλο. Και είχε βρεθεί και αυτός στο επίκεντρο μιας κόντρας άκρως τοξικής με αποκορύφωμα τον τελικό Κυπέλλου του 1988. Τελικό που ο ίδιος είχε καθορίσει αποκρούοντας δυο πέναλτι και ευστοχώντας στο κρίσιμο για τον «πράσινο» τίτλο.

Ήταν αγαπητός με τις…γωνίες του. Είχε τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου μια «αρχοντιά» στο παράστημα που σπάνια συναντούσε κανείς σε ποδοσφαιριστή της εποχής του. Έμοιαζε με τον…Δεληκάρη των τερματοφυλάκων δίνοντας μια πολύ πιο ισχυρή οντότητα στη θέση. Σε συνδυασμό, δε, με τις εκτός των τεσσάρων γραμμών εμφανίσεις του, όλοι οι παλιότεροι θα συμφωνήσουμε, ήταν ο πρώτος τερματοφύλακας – σταρ αλλά και πολλά παραπάνω!

Με μια διαδρομή αξιοζήλευτη κατακτώντας, στην αρχή της καριέρας του ακόμη, Κύπελλο Ελλάδας με την Καστοριά. Με πολλούς τίτλους με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και μέχρι και ευρωπαϊκά παράσημα στο «Ολντ Τράφορντ» κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Αθηναϊκό!  

Τα έζησε όλα, τα κατέκτησε όλα, κυρίως μια περίοπτη θέση στο μυαλό και στην καρδιά κάθε Έλληνα φιλάθλου που σέβεται τον εαυτό του. Ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια….Δεν έφυγε…«πέταξε»! Καλό ταξίδι «Φάντομ»!