Ο Αλμέιδα έχει κάνει ήδη στην ΑΕΚ, όλα όσα είχε υποσχεθεί

Ήδη ο Αλμέιδα έχει πραγματοποιήσει στην ΑΕΚ όσα υποσχέθηκε ένα... Πάσχα πριν και πλέον κυνηγάει τους τίτλους με τους οποίους και η ομάδα ο ίδιος... τρέφονται. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Το πρώτο ταξίδι που έκανε ο Αλμέιδα για να συναντηθεί με τον Μελισσανίδη και να βάλουν στο τραπέζι την προοπτική της συνεργασίας τους, είχε γίνει πέρυσι λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα. Την ίδια στιγμή που η ΑΕΚ ποδοσφαιρικά ήταν σαν να ζούσε την μέρα της Μαρμότας σε έκδοση Μεγάλης Παρασκευής. Από αγωνιστικό επιτάφιο σε αγωνιστικό επιτάφιο.

Εκείνη η συνάντηση που είχε γίνει ανάμεσα στον Αλμέιδα και τον Μελισσανίδη, ήταν πολύ καθοριστική προκειμένου να φιξαριστεί η συμφωνία. Και αυτό δεν είχε να κάνει καθόλου με τα οικονομικά δεδομένα. Ήταν μια σειρά άλλα πράγματα που μετρούσαν και για την μια και για την άλλη πλευρά. Επί της ουσίας ο ένας «τσέκαρε» τον άλλον σ’ εκείνο το ραντεβού.

Με τον Αλμέιδα να είναι απολύτως κατηγορηματικός, κάθετος και αμετακινήτος, ως προς ένα και μόνο κομμάτι. Αυτό των συνεργατών του. Ή όλοι μαζί, ή κανείς μας, ήταν πρακτικά αυτό που είπε ο Πελάδο στον Μελισσανίδη. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν αιτία να μην προχωρήσει ποτέ η συνεργασία. Άλλωστε δεν νομίζω πως υπήρξε προπονητής από το 2013 και μετά, που να ήρθε με τόσο μεγάλο επιτελείο. Ωστόσο τελικά εκείνη η στάση του Αλμέιδα ως προς τους συνεργάτες του, ήταν από τα βασικά στοιχεία που έκαναν τον Μελισσανίδη να εκτιμήσει τον Αργεντινό.

Δεν λέει τίποτα, που δεν πρόκειται να το κάνει...

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά τι έβαλαν οι δυο τους σ’ εκείνη την συνάντηση. Και πολύ περισσότερο τι ήταν αυτά που υποσχέθηκε ο Αλμέιδα στον Μελισσανίδη πως θα μπορούσε να κάνει από τον πάγκο της ΑΕΚ. Όμως η πραγματικότητα είναι πως έναν χρόνο μετά από τότε που επί της ουσίας προέκυψε η συμφωνία, ο Πελάδο έχει ήδη πραγματοποιήσει όλα όσα είχε υποσχεθεί στον κόσμο της ομάδας, στις πρώτες του δημόσιες τοποθετήσεις.

Για όσους το έχουν ξεχάσει, ήδη από την πρώτη συνέντευξη Τύπου, ο Αλμέιδα δεν ήταν καθόλου λακωνικός. Δεν είναι ο τύπος του. Του αρέσει να μιλάει για την δουλειά, του αρέσει να μιλάει για μπάλα, του αρέσει να επικοινωνεί γενικώς όλα όσα σκέφτεται. Αντίθετα όμως μ’ ότι έπραξαν κάποιοι προκάτοχοι του Αργεντινού, ονόματα δεν λέμε, αλλά προέρχονται από την ιβηρική και είχαν μεγάλο κούτελο, ο Αλμέιδα δεν έβγαλε βόλτα την γλώσσα του σε μεγάλα λόγια. Κυρίως διότι όπως έχει αποδείξει, πρώτα στους ποδοσφαιριστές του, δεν λέει ποτέ τίποτα, που να μην σκοπεύει να το κάνει πράξη.

Το μόνο λοιπόν που είχε υποσχεθεί ο Πελάδο, ήταν πως θα δουλέψει για να φτιάξει μια ομάδα που οι ποδοσφαιριστές του θα απολαμβάνουν και θα είναι χαρούμενοι μ’ αυτό που θα κάνουν μέσα στο γήπεδο και ο κόσμος θα γουστάρει να την βλέπει. Αυτό και τίποτε άλλο. 

Τώρα, έναν χρόνο μετά, που πάλι έχουμε φτάσει στο Πάσχα, μήπως υπάρχει κάτι απ’ αυτά που υποσχέθηκε ο Αλμέιδα, που δεν το έχει κάνει πράξη. Για το πόσο και αν είναι χαρούμενοι οι ποδοσφαιριστές μ’ αυτό που κάνουν στο γήπεδο, θαρρώ πως μιλάει η εικόνα από μόνη της. Η εικόνα που δείχνουν εννοώ. Ενίοτε μιλάνε και οι ίδιοι γι αυτό και το εκφράζουν ανοιχτά, περιγράφοντας μια εικόνα ποδοσφαιρικής υγείας. 

Όσο για τον κόσμο, δεν φαντάζομαι πως υπάρχει η παραμικρή συζήτηση για το αν γουστάρει αυτό που βλέπει από το έργο του Αλμέιδα. Και μόνο το γεγονός πως κατά την παρουσίαση της ομάδας πριν από κάθε ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, τα ντεσιμπέλ της αποθέωσης σταθερά διπλασιάζονται μόλις φτάνει ο Κώστας ο Τερζάκης στο όνομα του Αργεντινού, αυτό τα λέει όλα. Νομίζω εξάλλου πως μόνο ο Αραούχο έχει ακούσει να τραγουδάει ο κόσμος το όνομα του όσες φορές το έχει ακούσει φέτος ο Αλμέιδα.

Οι τίτλοι που τρέφουν και την ΑΕΚ και τον ίδιο...

Επομένως είναι πολύ ξεκάθαρο, πως όλα αυτά που έχει υποσχεθεί ο Αργεντινός τα έχει πραγματοποιήσει και αυτό από μόνο του έχει τεράστια σημασία για τον σύλλογο και για όση ταλαιπωρία έχει υποστεί τα προηγούμενα χρόνια. Και κυρίως στην περυσινή σεζόν. 

Βεβαίως κάποιος μπορεί να πει πως ακόμα η ΑΕΚ του Αλμέιδα, δεν έχει κατακτήσει απολύτως τίποτα. Ναι, είναι στον τελικό του κυπέλλου. Ναι, είναι στην κορυφή του πρωταθλήματος μαζί με τον Παναθηναϊκός. Αλλά ακόμα τίτλο δεν έχει σηκώσει. Και ομάδες όπως είναι η ΑΕΚ τρέφονται από τους τίτλους.

Ο Αλμέιδα το ξέρει καλά και αυτό το κομμάτι. Έχει μεγαλώσει ποδοσφαιρικά σ’ ένα κλαμπ όπως η Ρίβερ Πλέιτ, που όταν κλείνει σεζόν χωρίς τίτλο, πέφτουν κεφάλια και κορμιά. Και ο ίδιος ο Αργεντινός έχει μάθει να τρέφεται από τους τίτλους. Αυτός είναι ο στόχος που έχει βάλει ήδη από φέτος και στην ΑΕΚ. 

Να πάρει το πρωτάθλημα, να πάρει το κύπελλο. Αλλά θα ήταν επιεικώς ασόβαρο να το είχε υποσχεθεί. Αναλαμβάνοντας μια ομάδα που είχε βγει από μια από τις χειρότερες σεζόν στην σύγχρονη ιστορία της, με κόσμο που είχε ταλαιπωρηθεί από μεγάλα λόγια και απαιτούσε μόνο πράξεις, θα ήταν κωμικό να έταζε ο Αλμέιδα με το καλημέρα δόξες και κούπες.

Δεν το κάνει άλλωστε ούτε και τώρα, που αφενός η ομάδα είναι πρώτη και στον τελικό του κυπέλλου και αφετέρου ξέρει πολύ καλά ο ίδιος τι δουλειά έχει κάνει και που μπορεί να φτάσει αυτό που έχει δημιουργήσει. Όμως είπαμε, ο Αλμέιδα δεν θα πει ποτέ είτε μέσα στα αποδυτήρια, είτε δημοσίως, κάτι που δεν είναι βέβαιος πως θα το κάνει πράξη. Και ίσως, κρίνοντας όλη αυτή την διαδρομή στον έναν χρόνο από τότε που έχει αναλάβει τις τύχες της ΑΕΚ, αυτό να είναι και το μεγαλύτερο προσόν του Πελάδο. Και μαζί και η τύχη της ΑΕΚ.

Περί της έδρας του τελικού του κυπέλλου...

Και κάτι τελευταίο περί του τελικού επειδή ακούω διάφορες χαριτωμενιές και ξεκαρδιστικούς αστεϊσμούς, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Όλο αυτό το μπάχαλο έχει δημιουργηθεί, επειδή η διοργανώτρια αρχή αρνείται να βάλει στο προκήρυξη του κυπέλλου, πως ο τελικός θα διεξάγεται αποκλειστικά και μόνο στο μεγαλύτερο και υποτίθεται ασφαλέστερο γήπεδο της χώρας που, τι να κάνουμε, είναι το ΟΑΚΑ. Είτε φτάνουν στον τελικό δυο ομάδες από την Αθήνα, είτε δυο από την Θεσσαλονίκη, είτε μια από την Ικαρία και μια από τα Κύθηρα. 

Τελεία και παύλα χωρίς κανένα περιθώριο για καμία κουβέντα. Όπως δεν κάνει καμία κουβέντα η Λίβερπουλ ή Λιντς όταν πρέπει να πάει στο Γουέμπλεϊ ή η Μίλαν και η Νάπολι όταν πρέπει να παίξουν στο Ολίμπικο της Ρώμης ή αντίστοιχα ομάδες εκτός Παρισιού και εκτός Βερολίνου σε Γαλλία και Γερμανία αντίστοιχα. Όπως δεν θα ανοίξει κουβέντα ούτε στην Σκωτία η ομάδα από την περιοχή του Λοχνές, αν χρειαστεί να πάει να παίξει για το κύπελλο στην Γλασκώβη, επειδή στερείται η χαρά από το τέρας να δει και αυτό έναν τελικό στην λίμνη του. 

Αν η διοργανώτρια αρχή του κυπέλλου για χ ή ψ ή ω λόγους που δεν τους καταλαβαίνω αλλά ίσως τους κατανοώ, δεν μπορεί να επιβάλλει μια τέτοιου είδους τελεσίδικη και ισχύουσα δια παντός απόφαση, ας ξαναπάμε σε διπλούς τελικούς. Τουλάχιστον θα γλιτώσουμε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου και θα παρακολουθήσουν και τον τελικό σίγουρα περισσότεροι και ακόμα σιγουρότερα, πιο ασφαλείς.