Ο Αλμέιδα ξέρει πάντα και τι θέλει και τι δεν θέλει για την ΑΕΚ

Ο Αλμέιδα με συγκεκριμένη στρατηγική και στα μεταγραφικά, έφτιαξε την ΑΕΚ που ανέβηκε κορυφή, αυτή ακολούθησε και τον Γενάρη και μ' αυτή θα συνεχίσει να πορεύεται. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το τέλος της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου βρίσκει την ΑΕΚ με μόλις μια προσθήκη στο ρόστερ της. Είχε συμβεί, για παράδειγμα, ακόμα και πέρυσι. Βεβαίως πέρυσι ήταν έβλεπε και την κορυφή με το κιάλι, ενώ τώρα την έχει καβαλήσει. Αλλά φυσικά και δεν είναι μόνο αυτή η διαφορά.

Πέρυσι ο Φράνσον είχε αποκτηθεί την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Και δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό μέχρι και το τέλος της σεζόν. Φέτος ο Φερνάντες είχε αποκτηθεί από τον Σεπτέμβρη, έκανε προπονήσεις με την ΑΕΚ από τα μέση Νοέμβρη και στις 3 Γενάρη έπαιξε ματς.

Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα για την ΑΕΚ, είναι το πως και το γιατί πίσω από τον τρόπο που λειτούργησε η ομάδα πέρυσι και φέτος στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Πέρυσι κοίταξε καμιά 40αριά παίκτες με πολύ διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά ο καθένας τους ενώ αρνήθηκε, για λόγους που θα μελετήσει ο ποδοσφαιρικός ιστορικός του μέλλοντος, τον Γκατσίνοβιτς όταν της προτάθηκε. Και στις 30 του μηνός διέρρεε επισήμως πως δεν θα πάρει κανέναν. Μέσα σε 12 ώρες από την διαρροή πήρε τον Φράνσον και πάλεψε και για μια ακόμα κίνηση που δεν βγήκε.

Ο Αλμέιδα έχει χαράξει στρατηγική...

Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ πέρυσι όχι απλώς έκανε μόνο μια μεταγραφική κίνηση τον Γενάρη, αλλά και αυτή προέκυψε αφού πρώτα στριφογύριζε επί περισσότερο από έναν μήνα γύρω από την ουρά της. Φέτος το πράγμα ήταν πολύ αλλιώς. Η ΑΕΚ, λόγω του Αλμέιδα, είχε χαράξει από πολύ νωρίς μια συγκεκριμένη πολιτική. Αυτή που έχει βάλει στο τραπέζι και εφαρμόζει ήδη από το καλοκαίρι.

Πλέον για την ΑΕΚ έχει τελειώσει το να κοιτάξουμε έναν αμυντικό χαφ κοντό και γρήγορο αλλά και να ρίξουμε και μια ματιά σ’ έναν που είναι ψηλός, δυνατός αλλά αργός. Όπως έχει τελειώσει και το «καλός είναι αυτός ας τον πάρουμε και μετά να δούμε που θα τον βάλουμε να παίξει». Για τον Αλμέιδα το σημαντικό είναι να δημιουργηθεί ένα πολύ δεμένο γκρούπ, με ξεκάθαρους ρόλους και ιερές ισορροπίες. Και όταν δημιουργηθεί, να ενισχύεται και να περιφρουρείται. Οι μεταγραφές πρέπει να υπηρετούν αυτή την διαδικασία και όχι να την καπελώνουν κατά οποιονδήποτε τρόπο.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Αλμέιδα παρέλαβε μια ομάδα που είχε πιάσει πάτο σ’ όλα τα επίπεδα. Ξεχαρβαλωμένη. Αν απαιτούσε 15 μεταγραφές κανείς δεν θα του έριχνε άδικο. Και κανείς δεν θα μπορούσε να του πει «όχι». Αν ζητούσε να αλλάξει ολόκληρο το ρόστερ, ο κόσμος θα τον αποθέωνε. Εκείνος έβαλε στο τραπέζι αγωνιστικά ζητούμενα για να φτιάξει το γκρουπ που ήθελε και έκανε μόλις οκτώ μεταγραφές. Όλες 100% πετυχημένες. Δεν πιστώνεται φυσικά ο ίδιος την επιτυχία τους. Οι άνθρωποι της ΑΕΚ τις έκαναν. Πιστώνεται την χάραξη πολιτικής.

Σε γραμμή... Μπάγεβιτς

Με ήδη φτιαγμένο το γκρουπ που ήθελε, που δεν ήταν καν ακόμα στην κορυφή αλλά μ’ αυτά που έδειχνε στο γήπεδο ήταν δεδομένο πως κάποια στιγμή θα φτάσει, ο Αλμέιδα έδωσε σήμα για την ίδια πολιτική και τον Γενάρη. Ο Μελισσανίδης είχε πάντα ως πρότυπο και μέτρο επιτυχίας σε προπονητές τον Μπάγεβιτς. Είχε συνηθίσει να τον ακούει να λέει πως « στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο, αποκτάς παίκτες μόνο αν είναι έκτακτη ανάγκη ή αν προκύψει μια πολύ καλή ευκαιρία». Εξ ου και στα χρόνια της μεγάλης δόξας και της μεγάλης μπάλας, ο Μπάγεβιτς είχε πάρει χειμώνα μόνο τον Σαβέβσκι, τον Σταματή και τον Τσιάρτα.

Τώρα ο Μελισσανίδης άκουσε τον Αλμέιδα να του αναλύει περίπου την ίδια άποψη μ’ εκείνη που είχε ο Μπάγεβιτς. Και αυτή ήταν επί της ουσίας η πολιτική που χάρασσε η ΑΕΚ. Κάτι που από μόνο του έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι η λέξη ΑΕΚ και η φράση «μεταγραφική πολιτική», δεν είχαν μπει τα τελευταία χρόνια ποτέ στην ίδια πρόταση. Για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Αλμέιδα θα ήθελε έναν κεντρικό αμυντικό. Κυρίως διότι είναι ηλίου φαεινότερο πως τον Τζαβέλλα τον αντιμετωπίζει ως πέμπτο στόπερ, χωρίς στο ρόστερ να υπάρχει τέταρτος.

Κοίταξε η ΑΕΚ για κεντρικό αμυντικό. Και έβαλε το πήχη περίπου εκεί που τον είχε και πέρυσι το καλοκαίρι, όταν έψαχνε όχι για έναν, αλλά για δυο στόπερ που θα ήταν και βασικοί. Κοίταξε την περίπτωση του Μπρουκς που κατέληξε στην Χοφενχάιμ με μεγάλο συμβόλαιο και εξασφαλισμένη θέση βασικού. Κοίταξε ξανά και την περίπτωση του Βιτάο που την φλερτάρει από το καλοκαίρι αλλά και πάλι δεν ήταν εφικτή. Κοίταξε και κάποιες άλλες καλές αλλά δύσκολες περιπτώσεις, που προφανώς δεν μπορούσαν να προχωρήσουν.

Η ουσία είναι πως τελικά στόπερ δεν πήρε. Καθαρά ποδοσφαιρικά, για εμάς τους… απέξω, προφανώς και είναι ρίσκο. Αλλά είναι ένα ρίσκο που ο Αλμέιδα το πήρε μάλλον με ευκολία. Επομένως κρίνει πως δεν είναι τόσο μεγάλο. Δεν ήθελε ο Αλμέιδα απλώς να προστεθεί αριθμητικά ένας ακόμα στόπερ, ήθελε μόνο έναν ακόμα καλό κεντρικό αμυντικό. Αυτός ξέρει καλύτερα. Τέλος. Το έχει κερδίσει με το σπαθί του αυτό το προνόμιο, με το αναλύουμε ξανά.

Όσο για αριστερό μπακ, ο Αλμέιδα δεν ήταν ποτέ ζεστός σ’ αυτή την προσθήκη. Ούτε καν όταν είχε πρωτοπάρει το κακό μαντάτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Μοχαμάντι και δεν γνώριζε καν αν ο Χατζισαφί θα του έκανε την δουλειά. Τώρα πια σκέφτεται μήπως εισηγηθεί το καλοκαίρι ακόμα και ανανέωση του συμβολαίου του Ιρανού. Εκεί ήταν θέμα της δικαιοσύνης και των ισορροπιών που δεν ήθελε επουδενί να διαταράξει. Αυτών των ισορροπιών που, για να ξέρουμε και τι λέμε, έχουν φέρει την ΑΕΚ στα μισά της σεζόν, χωρίς να έχει παράπονο και να αισθάνεται αδικημένος ούτε ένας παίκτης του ρόστερ.

Το παράδειγμα του Σιντιμπέ είναι το πιο τρανταχτό και το πιο ενδεικτικό. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής με καριέρα όνειρο ακόμα και στην Πρέμιερ Λιγκ, έχει γίνει εν πολλοίς η αλλαγή του Ρότα και άμα λάχει μπαίνει και λίγο αριστερός μπακ για να ξεκουράσει τον Χατζισαφί όπως έγινε την Κυριακή με τον Άρη. Και παρόλα αυτά ο Γάλλος είναι μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά και όταν μπαίνει στο γήπεδο τα δίνει όλα και κάνει ακόμα και ματσάρες. Όπως στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Ο Αλμέιδα έχει δημιουργήσει και συντηρεί ένα δεμένο γκρουπ, ένα χαρούμενο γκρουπ και κυρίως ένα γκρουπ που είναι πρώτο στην βαθμολογία και σ’ όλες τις στατιστικές κατηγορίες του πρωταθλήματος. Το έχει πετύχει και χάρις στην ξεκάθαρη μεταγραφική πολιτική που ακολουθεί. Είτε με το να προσθέτει στοχευμένους παίκτες στο ρόστερ, όπως έγινε το περασμένο καλοκαίρι, είτε με το να μην καίγεται να προσθέσει παίκτες, όπως έγινε τον Γενάρη. Και ότι και αν γίνει στο τέλος, ουδείς μπορεί να χρεώσει στον Αλμέιδα, έλλειμμα πλάνου, σκεπτικού και στρατηγικής.