Ο Αλμέιδα πάτησε στην ΑΕΚ το τούρμπο, αλλά έχει χοντρό δίλημμα

Η ΑΕΚ έχει πλέον τσίτα τα γκάζια και η ποδοσφαιρική εξήγηση βρίσκεται στην δουλειά του Αλμέιδα, ο οποίος όμως έχει να λύσει έναν όμορφο και δύσκολο στην γρίφο για την κορυφή της επίθεσης με Γκαρσία και Πόνσε να έχουν μαζί 17 γκολ σε 1,5 μήνα - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια η ΑΕΚ έχει βάλει συνολικά 12 γκολ. Έχει κάνει κοντά 60 τελικές και στα δυο ματς. Και υπάρχουν κομμάτια των τριών παιχνιδιών, ειδικά σ’ αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης, που οι παίκτες της ΑΕΚ επέβαλαν έναν τρελό ρυθμό και φάσεις που έκρυβαν την μπάλα. Αγωνιστική εικόνα που έχει πλησιάσει πολύ, σ’ αυτή που οδήγησε πέρυσι στο νταμπλ.

Είναι σαν να έχει πατήσει ξανά ο Αλμέιδα, το κουμπί με το τούρμπο. Φυσικά και όλο αυτό έχει μια καθαρά ποδοσφαιρική εξήγηση και δεν έχει να κάνει με τους αντιπάλους. Εξάλλου ειδικά ο Ατρόμητος και ο Αστέρας Τρίπολης, είναι ίσως οι δυο πιο δεμένες και καλοδουλεμένες ομάδες, μετά την πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας. Και όμως έφαγαν πέντε και τέσσερα γκολ. Ούτε έχει να κάνει με το γεγονός πως τα δυο τελευταία ματς έγιναν εντός έδρας. Η άδεια Φιλαδέλφεια περισσότερο παγωμάρα δίνει στην ΑΕΚ, παρά ενέργεια.

Αυτό που μοιάζει σαν να είναι πάτημα του κουμπιού με το τούρμπι, είναι επί της ουσίας η δουλειά που επιτέλους μπόρεσε να κάνει ο Αλμέιδα στα Σπάτα. Σε κανονικούς χρόνους προπόνησης και με φρέσκους παίκτες. Αυτές οι τελευταίες εβδομάδες, είναι ουσιαστικά οι πρώτες μέσα στη φετινή σεζόν, που η ΑΕΚ δεν χρειάστηκε να πηγαίνει από Κυριακή σε Τετάρτη ή Πέμπτη και μετά πάλι ξανά σε Κυριακή. Μια διαδικασία που φυσικά δεν επιτρέπει να γίνει μέσα στην ομάδα ούτε μια κανονική προπόνηση. Και για μια ομάδα που βασίζεται τόσο πολύ στην ένταση, αυτό είναι ένα ζήτημα.

Δεν ήθελε επουδενί να έχει ένα ματς την εβδομάδα, αλλά... 

Φυσικά και όλο αυτό το πέρασε η ΑΕΚ καθώς έπαιζε σε ευρωπαϊκούς ομίλους και μετά στο κύπελλο. Ήταν μια συνθήκη που ίδρωσε πολύ για να το έχει και το θέλει να το έχει. Και μάλιστα ο Αλμέιδα πολύ θα ήθελε να συνέχιζε να το έχει ακόμα και τώρα και για την Ευρώπη και για το κύπελλο. Ειδικά από την στιγμή που έχοντας πλέον αποκτήσει την εμπειρία, θα έκανε και διαφορετική διαχείριση. Όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Η ΑΕΚ πλέον έχει μόνο ένα ματς την εβδομάδα. Κανείς μέσα στην ομάδα δεν το θέλει και δεν το γουστάρει αυτό.

Τουλάχιστον το μοναδικό θετικό απ’ αυτό, είναι πως πλέον η ΑΕΚ μπορεί να ξαναπατήσει το τούρμπο και να βγάζει μια εικόνα όπως του πρώτου ημιχρόνου και του τελευταίου τετάρτου απέναντι στον Αστέρα. Μια εικόνα που μπορεί να τρομοκρατήσει οποιονδήποτε αντίπαλο, διότι είναι αυτή που δεν ξέρεις από που θα σου έρθει. Από τα άκρα; Από τον άξονα; Από τα φορ; Από τον Πινέδα και τον Μάνταλο ή και τον Λιούμπισιτς (που έκανε ντεμπούτο ως αλλαγή, μόλις με τρεις προπονήσεις και είχε εξαιρετικές κινήσεις στον χώρο); Από τον Ελίασον και τον Άμραμπατ ή τον Φερνάντες; Από τον Τσούμπερ ή τον Αραούχο; Από τον Πόνσε ή τον Γκαρσία;

Το απολαμβάνει ο Αλμέιδα αυτό με Γκαρσία και Πόνσε, αλλά... 

Και το πιάνω απ’ αυτό το τελευταίο για να βάλω στο τραπέζι ένα πολύ χοντρό δίλημμα που έχει προκύψει στον Αλμέιδα. Ναι, σίγουρα ο Πελάδο το γουστάρει αυτό που βλέπει από τον Γκαρσία και από τον Πόνσε. Το ήξερε πως αυτά θα μπορούσε να δει από την ποιότητα αυτών των δυο και τα προσδοκούσε από την πρώτη στιγμή που έκλεισε το καλοκαίρι η μεταγραφή του Πόνσε και «κλείδωσε» το «δεν πάει πουθενά» για τον Γκαρσία. Όμως καθαρά ποδοσφαιρικά, το δίλημμα που έχει ο Αλμέιδα, δεν λύνεται καθόλου εύκολα.

Με δεδομένο πως ο διαιτητής θεώρησε πως η κεφαλιά του πήγαινε προς τα δίχτυα και επομένως παρά την παρέμβαση του Τζούκανοβιτς, ο Πόνσε μέτρησε δυο γκολ και με τον Αστέρα. Στην σούμα λοιπόν ο Αργεντινός, μετρά επτά γκολ στα τρία τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος. Ποιος προπονητής στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, θα πάρει (εύκολα) απόφαση να βγάλει έναν τέτοιον φορ από την ενδεκάδα.

Από την άλλη μεριά ο Γκαρσία γύρισε από τραυματισμό και το έπιασε από εκεί που το είχε αφήσει. Έβαλε το ένατο γκολ του από τις 14 Δεκέμβρη και μετά. Και έχει σκοράρει σ’ όλα τα ματς πρωταθλήματος που έπαιξε σ’ αυτό το διάστημα. Ενώ εκτός από το γκολ που έβαλε, έχασε και άλλες δυο κλασικές ευκαιρίες και έπαιζε σαν δαιμονισμένος. Έναν τέτοιο φορ όπως ο Γκαρσία, στην κατάσταση που δείχνει να βρίσκεται, ποιος προπονητής στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, τον αφήνει στον πάγκο.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Το απολαμβάνει πολύ, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη, ο Αλμέιδα, που μέσα σε 1,5 μήνα, ο Πόνσε και ο Γκαρσία έχουν βάλει μαζί 17 γκολ. Ήξερε τι φορ είχε στα χέρια του και ήξερε πως μπορούν τόσα και άλλα τόσα να βάλουν μαζί. Αλλά καθαρά τακτικά, ειδικώς για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα την προσεχή Κυριακή, αλλά και γενικώς για την συνέχεια, ο Αλμέιδα δεν έχει μια εύκολη απόφαση μπροστά του, ως προς την επιλογή του βασικού φορ.

Πάντα η κουβέντα για την λύση να παίξουν μαζί στην ενδεκάδα ο Πόνσε με τον Γκαρσία θα είναι ανοιχτή. Άλλωστε και ο ίδιος ο Αλμέιδα δεν την κλείνει. Όσο όμως ο Τσούμπερ θα προσθέτει τόσο σημαντικά πράγματα στην επιθετική λειτουργία και γενικώς στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, δύσκολα θα μείνει εκτός ενδεκάδας. Και σίγουρα ο Αλμέιδα δεν θα το έκανε, απλώς και μόνο για να «βολέψει» και τους δυο φορμαρισμένους φορ του. Δεν είναι τέτοιος προπονητής.

Αντίθετα είναι ένας προπονητής που γουστάρει όλοι οι παίκτες του να είναι φορμαρισμένοι, όλοι να παίζουν σαν «δαιμονισμένοι», όλοι να είναι για να παίξουν βασικοί. Και θα την βρει την λύση για να τα βάλει όλα στην σειρά όπως πρέπει, πρωτίστως για να μπορέσει η ομάδα, η ΑΕΚ, να επωφεληθεί απ’ όλο αυτό το φορμάρισμα. Μην ξεχνάτε άλλωστε, πως την προσεχή Κυριακή πηγαίνει στην Τούμπα, για να κερδίσει και να πιάσει κορυφή.

Και κάτι τελευταίο. Πέρυσι παρότι το μαρκάρισμα ήταν τραγικό και το αποτέλεσμά του ακόμα τραγικότερο καθότι έσπασε το πόδι του Ελίασον, όλοι μας είχαμε επισημάνει πως ήταν κάτι που ο Τζουκάνοβιτς δεν το έκανε εσκεμμένα. Τώρα όμως, αυτό που έκανε ο Μπαρτόλο πάνω στον Πήλιο, ήταν προφανέστατα εσκεμμένο, ξεκάθαρο αντισυναδελφικό, ντροπιαστικό που ζητούσε και τα ρέστα, ντροπιαστικότερο που δεν βγήκε απευθείας κόκκινη. Ευτυχώς ο Ράσταβατς κατάλαβε πως το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει, ήταν να τραβήξει αμέσως στον πάγκο τον παίκτη του.