Ο Άρης συνεχίζει να απαντάει στα ερωτήματα που του θέτουν με όπλο την ποιότητα, το καλό ποδόσφαιρο και την σοβαρότητα

Ο Άρης συνεχίζει να απαντάει στα ερωτήματα που του θέτουν με όπλο την ποιότητα, το καλό ποδόσφαιρο και την σοβαρότητα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την 4η διαδοχική νίκη του Αρη που τον φέρνει στην κορυφή καθώς και τη διαχείρισή της.

Μετά τις νίκες στα δυο ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, το ερώτημα που διατύπωναν αρκετοί για τον Αρη ήταν αν οι δυο εκείνες νίκες ήταν κάτι το παροδικό που δεν μακροημέρευε, στηριζόμενοι, οι περισσότεροι, στο παρελθόν αυτής της ομάδας και στην τάση της να χύνει την καρδάρα με το γάλα μετά από σημαντικές επιτυχίες στα νέρμπι, ειδικά όταν ακολουθούν παιχνίδια με τις μικρομεσαίες ομάδες του ταμπλό.

Οι δυο διαδοχικές νίκες κόντρα σε Λαμία και Athens Καλλιθέα, δίνουν μια απάντηση και τη μισή αλήθεια. Ο Αρης είχε μπροστά του, ένα δεύτερο must win παιχνίδι και το κέρδισε κι αυτό. Μετά μάλιστα από διακοπή η οποία ουδόλως έδειξε να τον έχει επηρεάσει. Μπορεί… κομματάκι πιο δύσκολα από το προηγούμενο, αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει είναι το τρίποντο.

Μετά από οκτώ αγωνιστικές η ποδοσφαιρική πιάτσα έχει καταλάβει ότι ο φετινός Άρης, δεν είναι απλά μια καλή ομάδα. Καλές ομάδες είχε και τα προηγούμενα χρόνια ο Άρης. Και στην πρώτη θητεία του Μάντζιου. Εκτός από καλή είναι και μια σοβαρή ομάδα που παίζει αυτή τη στιγμή το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Με ποδοσφαιριστές που εκτός από αδιαμφισβήτητη ποιότητα, διαθέτουν και την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα  να έχουν τον Άρη πρώτο στη βαθμολογία. Να μην αγχώνονται όταν, σε αντίθεση με ό, τι συνέβη στα δυο προηγούμενα ματς, το γκολ δεν ήρθε γρήγορα. Να έχουν πίστη στο πλάνο και στις δυνατότητές τους και στο τέλος να δικαιώνονται. Μεγάλη υπόθεση και ασφαλώς και η ειδοποιός διαφορά του φετινού Άρη. Με αυτήν φαίνεται ότι κερδίζει και την εμπιστοσύνη του κόσμου που όχι μόνο δεν δυσανασχέτησε στο 0-0, αλλά το αντίθετο την ενθάρρυνε με πίστη και αφοσίωση, αφού βλέπει στο χορτάρι κάτι το ελκυστικό και πολλά υποσχόμενο που του αρέσει και τον κάνει να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο από το καρεκλάκι του, στις αρκετές στιγμές συνδυαστικού ποδοσφαίρου που του χαρίζει απλόχερα το σύνολο του Μάντζιου.

Η υπομονή είναι αρετή και με αυτή πορεύεται το γκρουπ του Μάντζιου. Κόντρα στην Καλλιθέα ο Αρης δυσκολεύτηκε να βρει κλασσικές ευκαιρίες, παρότι είχε συντριπτική κατοχή μπάλας και αριθμητικό πλεονέκτημα για μια ώρα. Το έψαξε όμως ορθολογικά και εντέλει το βρήκε από μια δουλεμένη στατική φάση. Αλλο ένα σημαντικό στοιχείο που προσμετράται στα θετικά. Να παίρνεις γκολ και να ξεκλειδώνεις ματς απο στημένες φάσεις όταν δεν μπορείς να το κάνεις στο σετ παιχνίδι. Ο Μάνου Γκαρθία έβαλε το κερασάκι στο τέλος, επιβεβαιώνοντας ότι είναι σε διαμονιώδη φόρμα με γκολ και ασιστ. Φτου να μην τον ματιάσουμε…

Στις νίκες και στο γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατεί είναι σημαντικό να στέκεσαι λίγο παραπάνω και στα κομμάτια που απαιτούν βελτίωση. Οπως στο ότι ο Αρης δεν παίρνει ακόμη καθόλου σκοράρισμα απο τους πλάγιους (και σήμερα ο Ντιαντί απέδειξε ότι το τελείωμα δεν είναι το φόρτε του). Οπως οι κακές επιλογές στο τελευταίο μισό του γηπέδου, ενώ η μπάλα έφτανε σωστά μέχρι εκεί. Και ένα μικρό διάστημα στην επανάληψη που με την είσοδο των Λουκίνα και Βαλμπουενά, η αθηναϊκή ομάδα είχε 1-2 επικίνδυνες μεταβάσεις στις οποίες υπήρχε μια αμυντική ανισορροπία και απουσίαζαν ολοκληρωτικά τα μπακ που είχαν ξεμείνει στην επίθεση.

Η σημαντικότερη νίκη του Αρη όμως θα είναι άλλη την εβδομάδα που έρχεται και γενικά στο από εδώ και πέρα. Η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό στην διαχείριση του κλίματος που έχει διαμορφωθεί. Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι τόσο ο προπονητής όσο και οι ποδοσφαιριστές πατούν γερά τα πόδια τους στο έδαφος και δεν ονειροβατούν. Δείχνει να έχει εμπεδωθεί στο εσωτερικό της ομάδας η εμπιστοσύνη στις ικανότητές της και αυτό αποτελεί ένα καλό οδηγό για τη συνεχή βελτίωσή της και την διατήρηση υψηλών επιπέδων συγκέντρωσης για τα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν.

ΥΓ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Athens Καλλιθέα φωνάζει τόσο πολύ για τη διαιτησία όταν ο Πασαλίδης θα μπορούσε με το αυστηρό γράμμα του κανονισμού αφού δεν πάει στην μπάλα αλλά με πρόθεση μόνο να γκρεμίσει τον Ντιαντί, να έχει αποβληθεί με απευθείας κόκκινη…