Ο Αρης συνεχίζει να βρίσκει απαντήσεις στο ερώτημα αν θα αντέξει στην κορυφή

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τη νέα νίκη του Αρη που τον κρατάει στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα.

Ένα ακόμη βήμα. Ένα ακόμη λιθαράκι, τρεις ακόμη βαθμοί στο σακούλι. Δεύτερη σερί αγωνιστική που στο φινάλε της ο Αρης απολαμβάνει την μοναξιά της 1ης θέσης. Ένα ακόμη εμπόδιο που υπερπηδήθηκε. Λιγάκι πιο δύσκολα αλλά αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας είναι ότι η ομάδα του Μάντζιου βρίσκει τον τρόπο να κερδίζει τα ματς που έχουν τον χαρακτήρα must win. Με ένα διαφορετικό τρόπο κάθε φορά και νέους πρωταγωνιστές. Χθες για παράδειγμα χωρίς να έχει αυτός τη μπάλα στα πόδια του και να ορίζει τον ρυθμό και χωρίς να χρειαστεί να τον βγάλει απο τη δύσκολη θέση ο συνήθης ύποορος, Λόρεν Μορόν. Μετράει και κρατάει ότι μετά τη Λαμία και την Athens Kalithea, λύγισε και τον Λεβαδειακό όταν οι υπόλοιποι… μεγάλοι τις κάνουν τις γκέλες τους… Μόνο με τον Αστέρα δεν τα κατάφερε σε ματς που έγινε όμως κεκλεισμένων και με ένα ακυρωθέν γκολ που ίσως έπρεπε να μετρήσει.

Το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό είχε και αυτό ένα τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ πριν ξεκινήσει και στην πορεία της αναμέτρησης ο Αρης φάνηκε να προβληματίζεται περισσότερο και από το αναμενόμενο από το καλά δουλεμένο σύνολο του Νίκου Παπαδόπουλου που αδικείται απο την θέση που καταλαμβάνει στη βαθμολογία. Ασχετα μάλιστα από το γεγονός ότι το ματς ξεκίνησε ιδανικά για τους γηπεδούχους με το γρήγορο γκολ του Σουλεϊμάνοφ πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο. Όσα προβλήματα κι αν συναντά όμως το γκρουπ του Μάντζιου, έχει τον τρόπο να βρίσκει τις λύσεις. Να μην πανικοβάλλεται, να μην αγχώνεται, ακόμη και όταν το ματς πάει να στραβώσει, όπως συνέβη με την ισοφάριση του Λεβαδειακού και την πολύ καλή εικόνα των Βοιωτών στο πρώτο ημίχρονο. Διάστημα στο οποίο φάνηκε από πλευράς των γηπεδούχων ένα έλλειμα ενέργειας απο κάποιους παίκτες, μια αδυναμία στο πρέσινγκ στην καλή κυκλοφορία της μπάλας των φιλοξενούμενων, κάποιες αργές επιστροφές των μεσοεπιθετικών και ένα πρόβλημα στο μαρκάρισμα του Ζίνι από τους πιο αργούς στόπερ του Αρη τους οποίους εξέθεσε 2-3 φορές τουλάχιστον ο Αγκολέζος.

Σε εκείνο το σημείο ήταν που ο Αρης χρειάστηκε την ατομική ποιότητα για να βγει από τη δύσκολη θέση. Για κάτι τέτοια ματς οι κιτρινόμαυροι αποφάσισαν το περασμένο καλοκαίρι να δώσουν ένα… σκασμό λεφτά για να αποκτήσουν τον Μόντσου από τη Βαγιαδολίδ κι ο Ισπανός ξεπλήρωσε χθες ένα πρώτο γραμμάτιο με γκολάρα και ενα κερδισμένο πέναλτι. Κόντρα στη ροή και σε ένα χρονικό σημείο που ο Αρης είχε χάσει την ισορροπία του ήρθε το καταπληκτικό φάουλ του Μόντσου για να δώσει το προβάδισμα εκ νέου. Την απόλυτη ηρεμία όμως την έδωσαν οι δυο πρώτες αλλαγές του Μάντζιου με τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού αφού και μετά το 2-1 τα ηνία τα κρατούσε ο Λεβαδειακός. Η είσοδος του Νταρίντα στη μεσαία γραμμή αντί του Μάνου Γκαρθία και του Σίστο αντί του Ντιαντί βελτίωσαν την εικόνα του Αρη και διόλου τυχαία λίγο αργότερα (στο 63΄) ήρθε και το τρίτο γκολ. Μετά ήταν φανερό ότι ο Λεβαδειακός δεν είχε άλλα κουράγια ενώ ο αέρας δυο τερμάρων απελευθέρωσε τους παίκτες των γηπεδούχων που αν δεν ήταν τόσο επιπόλαιοι θα είχαν πετύχει κι άλλα τέρματα ως το φινάλε όταν οι γραμμές του Λεβαδειακού είχαν ανοίξει.

Κάπου διάβασα ότι ο Αρης βρισκόταν στη 2η θέση ξανά μετά από τις δέκα πρώτες αγωνιστικές τη σεζόν του μπαράζ για τον τίτλο (1979-80). Δεν ξέρω αν αποτελεί οιωνό, ούτε νομίζω ότι και στο club θέλουν από τώρα να μπουν σε μια τέτοια κουβέντα. Οσο περνούν τα παιχνίδια όμως και το γκρουπ αντέχει στην πίεση της 1ης θέσης, η πίστη περνάει και στην κερκίδα που χθες για πρώτη φορά εκτός από μαζική παρουσία στο γήπεδο είχε και φοβερό παλμό. Σαν να συντονίζεται σιγά-σιγά με τους ποδοσφαιριστές στο χορτάρι και από κοινού να το απολαμβάνουν και να ονειρεύονται…

ΥΓ. Πέρσι αν ο Μάντζιος έχανε τους δυο στόπερ του από το επόμενο παιχνίδι όπως καλή ώρα τους Φαμπιάνο και Βέλεθ χθες, θα φορούσε πλερέζες γιατί θα χρειαζόταν να βαφτίσει το… κρέας ψάρι με τον Παναιτωλικό. Όχι όμως φέρος παρότι εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Αρης χρειάζεται έναν ακόμη κεντρικό αμυντικό τον Γενάρη και ιδανικά νεαρό σε ηλικία.