Ο Εμιλιάνο και οι «άγνωστοι» πήραν το τρόπαιο του Μουντιάλ

Ποιοι ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της Αργεντινής πίσω από τον Μέσι.

Δεν επηρεάζομαι και δεν εντυπωσιάζομαι ποτέ από την τάση των ανθρώπων να μεγαλοποιούν καταστάσεις. Από την ανάγκη τους να νιώσουν μέρος, κομμάτι, μίας χαρούμενης και ευτυχισμένης «οικογένειας» σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο, υιοθετώντας και υποστηρίζοντας τη λάμψη, το θρίαμβο, όλα τα εκθαμβωτικά. Που ασχολούνται μόνο με τη βιτρίνα και το γκλάμουρ. Όλοι ξαφνικά έγιναν υποστηρικτές της εθνικής Αργεντινής. Λάτρεις του Μέσι, του GOAT, του ανυπέρβλητου, που κατατρόπωσε τους αντιπάλους του στο Κατάρ. Ακολουθούν τη τελευταία μόδα και εν μέρει ζουν το όνειρο τους. Καλά κάνουν για όσο θα διαρκέσει αυτή η ιστορία.  

Είχα γράψει μετά την ολοκλήρωση των ομίλων ότι θα ακολουθούσαν συγκλονιστικά νοκ-άουτ παιχνίδια. Τα περισσότερα ήταν. Έγραψα επίσης ότι η Γαλλία δεν θα σταματούσε μέχρι τον τελικό. Πήγε σε αυτόν. Έγραψα ότι η Αργεντινή θα μας έβγαζε τα συκώτια. Το έκανε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του τουρνουά. Έγραψα ότι ο Εμπαπέ βρίσκεται σε άλλους... γαλαξίες. Παραλίγο να πάρει μόνος του τον τελικό. Ήρθε η ώρα να γράψω για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της Αργεντινής στην πορεία της προς την κατάκτηση του τροπαίου. Ο Μέσι ήταν ο ηγέτης της ομάδας αλλά χωρίς τον Εμιλιάνο Μαρτίνες, τον Ντε Πολ, τον Ένσο Φερνάντες, τον Μακ Άλιστερ και τον Παρέδες θα επέστρεφε πάλι άπραγος στο Μπουένος Άιρες. Η μεσαία γραμμή της «αλμπισελέστε» και κυρίως ο τερματοφύλακας της ήταν οι πραγματικοί ήρωες στις πλάτες του Μέσι και του Άλβαρες. Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. 

Μόλις η εθνική Αργεντινής έφτασε στο Μπουένος Άιρες και ξεκίνησε σε ζωντανή μετάδοση η πορεία της προς το ξενοδοχείο, έδωσε παράλληλα συνέντευξη ο Χόρχε Βαλντάνο. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1986 και συγκάτοικος του Ντιέγκο Μαραντόνα στο δωμάτιο κατά την παραμονή της εθνικής Αργεντινής στο Μεξικό. Αυτά που είπε έχουν μεγάλη βαρύτητα και σημασία. 

Ο Βαλντάνο λοιπόν αποθέωσε τον Λιονέλ Σκαλόνι. Τόνισε ότι ο προπονητής της Αργεντινής δημιούργησε από το πουθενά μία δυνατή μεσαία γραμμή για να υποστηρίξει τον Μέσι, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Τον Ντε Πολ, τον Μακ Άλιστερ και τον Ένσο Φερνάντες δεν τους γνωρίζαμε πριν από έξι μήνες! Ήταν «άγνωστοι» σε εμάς. Ξέραμε λίγο τον Άλβαρες». Εννοούσε φυσικά ότι κανείς δεν περίμενε ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες θα έκαναν τη διαφορά στα γήπεδα του Κατάρ.    

Τότε θυμήθηκα αυτό που μου είπε ο Φακούντο Σάντσες του Παναθηναϊκού όταν του πήρα συνέντευξη στα τέλη Σεπτεμβρίου για την εκπομπή του ΑΝΤ1 «Ο δρόμος για το Κατάρ». Είχα ρωτήσει αν είχε έρθει η ώρα για να πάρει το Μουντιάλ ο Μέσι και ο αμυντικός των «πράσινων» απάντησε: « Αυτή τη φορά έχει γίνει καλή δουλειά. Οι υπεύθυνοι της εθνικής έχουν βρει παίκτες που θα βρίσκονται γύρω από τον Μέσι. Που ταιριάζουν στο στυλ παιχνιδιού του. Θα τον βοηθήσουν. Θα δεις. Το προετοιμάζουν και το δουλεύουν καιρό». Η αλήθεια είναι ότι δεν με έπεισε. Περίμενα να δω πάλι τα ίδια. Τον Μέσι να προσπαθεί να τα κάνει όλα μόνος του και οι υπόλοιποι απλώς να βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο. Τελικά ο Σάντσες γνώριζε καλύτερα και είχε απόλυτο δίκιο.   

Αυτοί λοιπόν που δεν τους γνώριζαν, ακόμα και οι Αργεντινοί, έκαναν όλη τη δουλειά όταν ο Μέσι δεν είχε την μπάλα. Ανασταλτικά και επιθετικά. Ήξεραν τον Παρέδες, λίγο τον Άλβαρες, όπως είπε ο Βαλντάνο και προσεύχονταν να αντέξει ο Ντι Μαρία. Οι «άγνωστοι» έβγαλαν τελικά τα κάστανα από τη φωτιά. Και περισσότερο από όλους ο πολυτιμότερος, κατά την άποψη μου, ποδοσφαιριστής της «αλμπισελέστε» στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο ένας και μοναδικός Εμιλιάνο. 

Αν προσπαθήσουμε να επιμερίσουμε τα ποσοστά που αντιστοιχούν στην προσφορά των Αργεντινών διεθνών για την επίτευξη του στόχου, ο Μαρτίνες κατέχει το μεγαλύτερο. Ίσως αγγίζει το 50%. Ο Εμιλιάνο έσωσε την εθνική του ομάδα στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα με την Αυστραλία. Όταν ο Μέσι έχασε την μπάλα έξω από την περιοχή και τα «καγκουρό» έφτασαν κυριολεκτικά μία ανάσα από την ισοφάριση που θα οδηγούσε το ματς στην παράταση. Έδωσε τη λύση τη στιγμή που οι υπόλοιποι συμπαίκτες του είχαν καταρρεύσει.  

Ακολούθησε το παιχνίδι με την Ολλανδία. Έπιασε δύο πέναλτι, του Φαν Ντάικ και του Μπέργκχαους, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για την πρόκριση. 

Στον τελικό πραγματοποίησε την καλύτερη απόκρουση σε όλο το τουρνουά. Αν ο Μουανί τον νικούσε, ο Μέσι δεν θα γινόταν GOAT. 

Ο Μαρτίνες κράτησε «ζωντανή» την Αργεντινή με αυτή τη συγκλονιστική απόκρουση. Όμως δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Χρειάστηκε να σταματήσει και τον Κομάν στη διαδικασία των πέναλτι. 

Ο Εμιλιάνο Μαρτίνες ενσάρκωσε τον τσαμπουκά που έλειπε από την Αργεντινή για να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια. Τα mind games που έπαιξε για να διαλύσει τη ψυχολογία των αντιπάλων, όχι μόνο στα πέναλτι, ήταν αρκετά και αποτελεσματικά. Ο Μαραντόνα ήταν τσαμπουκάς, ο Μέσι ποτέ. Ήταν όμως οι άλλοι Αργεντινοί στο Κατάρ. Έκαναν ροντέο το παιχνίδι με την Ολλανδία. Προκρίθηκαν και την έπεσαν στον πάγκο των «οράνιε». Ήταν έτοιμοι να το επαναλάβουν ανά πάσα στιγμή.  

Μόνο έναν δεν κατάφερε να σταματήσει ο Εμιλιάνο. Τον Εμπαπέ, που τον νίκησε τέσσερις φορές στον τελικό, δείχνοντας το ποδοσφαιρικό του μεγαλείο. Ο Μέσι θύμισε τον παλιό καλό εαυτό του σε δύο φάσεις που δεν σημείωσε γκολ. Στην πάσα προς τον Μολίνα όταν η Αργεντινή άνοιξε το σκορ στο παιχνίδι με την Ολλανδία και στην εντυπωσιακή προσπάθεια αποφυγής του Κβάρντιολ πριν πασάρει στον Άλβαρες για το 3-0 στον ημιτελικό με την Κροατία. Σίγουρα ο Μέσι άξιζε να πάρει το τρόπαιο, συνέβαλε αρκετά για να τα καταφέρει η εθνική ομάδα της χώρας του. Είναι όμως λίγο άδικο για τους υπόλοιπους να μονοπωλεί τη δόξα. Ο Εμιλιάνο τα... έδειξε ποδοσφαιρικά σε όλο τον κόσμο. Εντάξει, το έκανε και κανονικά με το χρυσό γάντι. Εγώ τον συγχωρώ, τον λατρεύω και ως οπαδός της Αργεντινής τον ευχαριστώ. Οι υπόλοιποι ας έχουν για πρότυπο, για mvp της διοργάνωσης, τον Μέσι. Κανένα πρόβλημα.