Ο μονόδρομος του Κυπέλλου… βλάπτει σοβαρά την εικόνα του στο πρωτάθλημα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τον ξεκάθαρο προσανατολισμό του Αρη στο κύπελλο που θέτει σε δεύτερη μοίρα το πρωτάθλημα.

Ο Αρης εδώ και καιρό είναι προφανές ότι μετά την πρόκριση επί της ΑΕΚ έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στο να φτάσει στον τελικό του κυπέλλου. Τα παιχνίδια πρωταθλήματος μοιάζει να τα παίζει σε ρυθμό ρελαντί. Με φουλ διαχείριση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα συνεχόμενα παιχνίδια, τα προβλήματα τραυματισμών, τα κενά σε συγκεκριμένες θέσεις και να μην επιβαρυνθούν οι βασικοί παίκτες. Δεν παίρνει ρίσκα, πάει τα ματς σε χαμηλό τέμπο, οι παίκτες δεν βάζουν εντάσεις και προσπαθούν να μην τραυματιστούν. Αυτό συνεπάγεται ροτέισον απο μέρους του Μάντζιου που επηρεάζει τη συνοχή του συνόλου και κατ΄ επέκταση και την εικόνα της ομάδας.

Σε όλα τα τελευταία παιχνίδια, η εικόνα του Αρη δεν έχει ξεφύγει απο τη μετριότητα. Στα περισσότερα από αυτά, ένα ξέσπασμα, μια καλή ενέργεια από κάποιον από τους ποιοτικούς παίκτες που διαθέτει (Μορόν, Σαβέριο, Σουλεϊμάνοφ, Νταρίντα) του είναι αρκετή για να κερδίσει όπως έγινε στο Αγρίνιο ή με την Κηφισιά. Σε κάποια άλλα όπως στις Σέρρες ή χθες στα Γιάννενα δεν ήταν αρκετό. Χθες ένας λόγος παραπάνω, αφού το παιχνίδι με τον ΠΑΣ ήταν τρεις μέρες πριν απο το… πρώτο τελικό με τον Παναιτωλικό για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Το τι θα επακολουθούσε, ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο, με τον Φαμπιανο στη Θεσσαλονίκη, και τους Μορόν, Νταρίντα, Σουλεϊμάνοφ στον πάγκο, τον Μοντόγια τιμωρημένο και τον Βερστράτε να προφυλάσσεται.

Η πειραματική ενδεκάδα του Μάντζιου με τον Φατόρε κατά ανάγκη αριστερό μπακ, τον Σαμόρα κατά συνθήκη φορ, τον Ντουκουρέ που ήταν να πάει στην Καλαμάτα… βασικό και τον πιτσιρικά Μπένετ για πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα, ήταν σχεδόν άφαντη στο πρώτο ημίχρονο. Καμία δημιουργία, πολλά ατομικά λάθη, καθόλου εντάσεις. Μια λογική διεκπεραίωσης και αποφυγής τραυματισμών. Να τελειώσει… να πάμε στα σημαντικά. Η μέτρια εικόνα ανάγκασε τον έλληνα τεχνικό να αλλάξει και τους τρεις χαφ που ξεκίνησαν το ματς στην επανάληψη, βάζοντας Νταρίντα, Βέλεθ και Μάνου Γκαρθία. Μόλις μπήκαν και οι Σουλεϊμάνοφ και Μορόν η κατάσταση συμμαζεύτηκε. Εγιναν κάποιες φάσεις (κυρίως χάρη στον Μάνου Γκαρθία), όχι σπουδαία πράγματα όμως, ο ΠΑΣ δεν μπορουσε να απειλήσει σοβαρά και να τιμωρήσει την νωχελικότητα του Αρη και θα ήταν έκπληξη μεγατόνων, αν το παιχνίδι έφευγε απο την ισοπαλία.

Ο Αρης λογικά θα είναι στα πλει οφ. Με δυο νίκες κόντρα σε Πανσερραϊκό και Γιάννινα θα είχε ξεμπερδέψει και μαθηματικά. Τώρα πρέπει να το κάνει στα παιχνίδια με Ατρόμητο και Βόλο. Το θέμα δεν είναι όμως αυτό. Είναι ότι με την εικόνα του και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, η παρουσία του στα πλει-οφ θα είναι διακοσμητική. Ισως δεν μπορεί και παραπάνω. Να έχει ήδη τρυπήσει το αγωνιστικό του ταβάνι. Οφείλει όμως μετά τον αγώνα της Τρίτης και με δεδομένο ότι ο επαναληπτικός είναι σε ένα μήνα, να αναθεωρήσει λίγο τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα ματς πρωταθλήματος. Να τα δει ως μια καλή ευκαιρία να ετοιμαστεί για τα μεγάλα ραντεβού του κυπέλλου.

Βέβαια αν ρωτήσεις τους φίλους του Αρη τι προτιμούν, να πάρει η ομάδα τους το κύπελλο μετά από 54 χρόνια και ας ολοκληρώσει τη χρονιά στο πρωτάθλημα απλά αξιοπρεπώς, όλοι θα απαντήσουν το πρώτο. Και δεν μπορείς και πεις ότι θα έχουν κι άδικο…