Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει ήδη το βραβείο που θα ήθελαν όλοι!

Το φετινό κατόρθωμα του Παναθηναϊκού AKTOR είναι πολύ πιο σημαντικό από κάθε τίτλο που ενδεχομένως κατακτήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

Αρκετή κουβέντα έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες σχετικά με τα καθιερωμένα βραβεία της χρονιάς που ανακοινώνονται από την EuroLeague τέτοια εποχή περίπου κάθε σεζόν. Ειδικά μετά την ανάδειξη του Τσους Ματέο ως Προπονητή της Χρονιάς, καθώς αρκετοί θεωρούσαν ως φαβορί τον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος πήρε τον Παναθηναϊκό από τη 17η θέση και μέσα σε λίγους μήνες με μια ολοκαίνουρια ομάδα που χτίστηκε από το «μηδέν» βρέθηκε στη 2η θέση της regular season και στην επιστροφή στα Final Four μετά από 12 χρόνια.

Συμβαίνει κάθε χρόνο να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον εκάστοτε MVP, Καλύτερο Αμυντικό ή Προπονητή της Χρονιάς και είναι λογικό να μην σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Ο Ματίας Λεσόρ για παράδειγμα δημόσια εξέφρασε τη γνώμη πως κορυφαίος αμυντικός παίκτης έπρεπε να είναι ο Τζέριαν Γκραντ. Το ίδιο είχαν υποστηρίξει πέρυσι οι συμπαίκτες του Τόμας Ουόκαπ (Σλούκας και Πίτερς), όταν το βραβείο πήρε ο Έντι Ταβάρες.

Αξίζει να τονιστεί πως η ψηφοφορία για τον καλύτερο τεχνικό έγινε ανάμεσα στους προπονητές της EuroLeague, με τον Εργκίν Αταμάν να έρχεται εν τέλει στη δεύτερη θέση.

Φυσικά, όλα αυτά τα βραβεία είναι δευτερευούσης σημασίας, μπροστά στον μεγάλο στόχο της παρουσίας στο Final Four και της κατάκτησης του τροπαίου που έχουν όλοι οι προπονητές και οι παίκτες. Σίγουρα είναι ωραίο για κάθε πρωταγωνιστή να νιώθει πως αναγνωρίζεται η προσπάθειά του με μια προσωπική επιβράβευση, αλλά όποιον και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει πως πιο σημαντικό από όλα είναι η επιτυχία της ομάδας.

Προσωπικά, ωστόσο, θεωρώ πως το φετινό κατόρθωμα του Παναθηναϊκού AKTOR είναι πολύ πιο σημαντικό από κάθε τίτλο που ενδεχομένως κατακτήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και το βίωσα με χαρακτηριστικό τρόπο το βράδυ της περασμένης Παρασκευής (10/5) στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου πάνω από 11.000 φίλαθλοι βρέθηκαν στις εξέδρες για να παρακολουθήσουν από κοντά την αναμέτρηση με τον Προμηθέα Πάτρας!

Ένα εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα νούμερο, το οποίο ξεπερνά τον μέσο όρο σε εισιτήρια 12 εκ των υπόλοιπων 17 ομάδων της EuroLeague και είναι παρόμοιο με τον φετινό μέσο όρο του Ολυμπιακού στην ίδια διοργάνωση. Και μάλιστα στο ΠΙΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΜΑΤΣ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων με διαφορά από το προηγούμενο, καθώς η ομάδα του Εργκίν Αταμάν είχε ήδη εξασφαλίσει και μαθηματικά το πλεονέκτημα έδρας στα ελληνικά playoffs από την προηγούμενη αγωνιστική, ενώ ήταν γνωστό πως δεν θα αγωνιστεί και ο αρχηγός Κώστας Σλούκας (όπως και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ).

Είναι απολύτως κατανοητό, λοιπόν, πως αυτοί οι 11.000+ άνθρωποι δεν βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ γιατί το παιχνίδι είχε κάποιο ειδικό ενδιαφέρον, αλλά γιατί η «πράσινη» ΚΑΕ έχει πετύχει κάτι το μοναδικό. Να φέρει ξανά τις οικογένειες και τα παιδιά στο γήπεδο και να τους προσφέρει υπηρεσίες που δεν έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα.

Αυτό που έχει καταφέρει ο Παναθηναϊκός και προσωπικά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια σε οποιοδήποτε άθλημα στη χώρα μας και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για κάθε παράγοντα και κάθε σύλλογο. Ο διοικητικός ηγέτης του Τριφυλλιού μετά την ιστορική συμφωνία που πέτυχε για να κάνει σπίτι της ομάδας το ΟΑΚΑ, είχε θέσει ως ένα μεγάλο στόχο τη δημιουργία ενός χώρου που θα εκτοξεύσει την εμπειρία του θεατή και θα τον φέρνει στο γήπεδο σε κάθε ευκαιρία.

Πλέον, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως έχει πετύχει κάτι που φάνταζε αδύνατο στο μυαλό πολλών. Αλλά δεν είναι. Όταν πραγματικά θες, τότε μπορείς να απορρίψεις την τοξικότητα που περιβάλλει όχι μόνο το ελληνικό μπάσκετ, αλλά όλον τον ελληνικό αθλητισμό. Και για αυτό αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε σύσσωμο το διοικητικό τιμ των «πράσινων».

Αυτό είναι το βραβείο που έχει ήδη κατακτήσει ο Παναθηναϊκός και θα το ήθελαν όλοι…