Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει ταμείο, όταν τελειώσει η Ευρώπη

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τις πιο κρίσιμες ημέρες της σεζόν στο Τριφύλλι, έως το βράδυ της επόμενης Πέμπτης στη Φλωρεντία. Εκεί κρίνεται η χρονιά... Ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός ή η ευρωπαϊκή συνέχεια θα αποτελέσουν το έναυσμα για απολογισμούς.

Η εικόνα των Πράσινων στο Περιστέρι είναι μη αποδεκτή και μη υπερασπίσιμη. Είναι, επίσης, εκνευριστική, διότι δεν γίνεται, πραγματικά, η ομάδα που έβαλε κάτω τη Φιορεντίνα και την εξουδετέρωσε αγωνιστικά να παρουσιάσζει αυτήν την αναποτελεσματικότητα. Να δίνει τη γενικότερη εντύπωση ότι πήγε να αντιμετωπίσει τον Ατρόμητο κάνοντας αγγαρεία. Σε μία διοργάνωση, που λείπει από την τροπαιοθήκη εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Δίνοντας, απλόχερα, άλλοθι στους αντιπάλους να μειώνουν το τι τράβηξε ο Παναθηναϊκός, από εξωγενείς παράγοντες, μέχρι να βρεθεί εκτός τροχιάς τίτλου.

Φυσικά, ούτε το εντός έδρας παιχνίδι με τον Αστέρα θα ξεχαστεί. Ούτε η... κλωτσιά στο σκαμπό, που κρατούσε όρθιο, τον οργανισμό στις Σέρρες. Και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Το τι μπορεί να κάνει η διοίκηση για αυτά είναι κάτι που, πλέον, είναι γνωστό. Δεν μπορεί να κάνει κάτι και δεν δείχνει τη διάθεση να προασπίσει την επένδυσή της από τους προαναφερθέντες, εξωγενείς, παράγοντες. Τώρα δε, που η διαφορά από την πρώτη θέση μεγάλωσε, όποιος αρθρώσει κουβέντα για τους βαθμούς που χάθηκαν εξαιτίας αυτών των παραγόντων κινδυνεύει να χαρακτηριστεί, επιεικώς, γραφικός και το χειρότερο επικίνδυνος.

Οι ευθύνες όλων για τη νέα γκέλα

Δεν υπάρχει, πραγματικά, μομφή για τον προπονητή, σε ένα ρόστερ που καλείται να διαχειριστεί και δεν είναι δικό του. «Κωλοτούμπες», εδώ, δεν χωρούν. Αυτά που ο υπογράφων κορόιδευε πέρυσι με τον Τερίμ, ο οποίος βγήκε ο «τρελός του χωριού» σε ρόστερ όχι δικό του δεν θα γίνουν, σε αυτή τη γωνιά, με αποδέκτη τον Ρουί Βιτόρια. Δύο παίκτες ήρθαν, επί των ημερών του Πορτογάλου, στο Τριφύλλι. Οι Σφιντέρσκι και Σιώπης και ανήκουν στους διακριθέντες.

Ο Πορτογάλος αποφάσισε rotation στα 5/11, σε σχέση με το 3-2 επί της Φιορεντίνα. Κρατώντας τον κορμό των βασικών στην ενδεκάδα, αλλά και των, πλέον, ταλαιπωρημένων. Ντραγκόφσκι, Ίνγκασον, Τζούριτσιτς, Τετέ, Σιώπης, Ουναΐ, ενδεικτικά... Δημιούργησε τρεις καλές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο και το φοβερό τετ α τετ του Τετέ στο δεύτερο. Δεν προηγήθηκε, ίσα – ίσα σε μία από τις στιγμές που «φώναζε» το ματς ότι θα δεχτεί η αθηναϊκή ομάδα έγινε το 1-0. Το αμυντικό transition αποτελεί μόνιμο πρόβλημα εδώ και χρόνια, κοστοβόρο σε βαθμούς και στόχους.

Δεν μπορεί να αδικήσει κανείς, προπονητή και παίκτες ακόμα και αν είχαν περισσότερο στο μυαλό τους τη ρεβάνς του «Αρτέμιο Φράνκι». Δεν θα γίνει δημόσια παραδεκτό τούτο, αλλά, μοιραία, ως σημασία αγώνα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο Πρωτάθλημα, δεν γίνεται να μην βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας όλων. Προφανώς και η προετοιμασία του γκρουπ, αγωνιστικά και πνευματικά, να αντιμετωπίσει την έξοδο στο Περιστέρι ως προτεραιότητα απέτυχε. Για αυτό και δημιουργούνται συγκεκριμένα δεδομένα, από εδώ και πέρα στη σεζόν. Αμείλικτα, μάλιστα, τα οποία ο οργανισμός θα πρέπει να έχει γρήγορα αντανακλαστικά να αναλύσει.

Η αξιολόγηση του αποκλεισμού ή της πρόκρισης

Όσο σημαντική και αν είναι η δεύτερη θέση, για μία σειρά από λόγους που αφορούν τη θέση των Πράσινων στις επόμενες ευρωπαϊκές διοργανώσεις ή και οικονομικά, στόχος προβεβλημένος αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να είναι. Η απώλεια του Πρωταθλήματος, για ένα ακόμα χρόνο, φθείρει τη σεζόν και δεδομένα υποθηκεύει την επόμενη. Όπου και πάλι, ο Παναθηναϊκός θα μπαίνει σε κάθε ματς με την... απαγόρευση να γκελάρει επάνω από το κεφάλι του.

Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, στη Φλωρεντία, ο Παναθηναϊκός παίζει τη χρονιά του. Περνάει από τους «16» του Conference League στους «8»; Δημιουργείται μία προσδοκία για πορεία, λίγο πιο μακριά, με την Τσέλιε ή τη Λουγκάνο στα προημιτελικά. Μετατοπίζεται η όποια συζήτηση για του χρόνου και οριοθετείται ένας σημαντικός στόχος. Δεν περνάει; Με το «έξι στα έξι» στα playoffs να θεωρείται, απολύτως, ανέφικτο μπαίνει σε ένα στο δίμηνο αγωνιστικών υποχρεώσεων Απριλίου – Μαΐου αντιμετωπίζοντάς το ως Γολγοθά.

Για αυτό και, σε μία ομάδα υποχρεωμένη να ζει και να αναπνέει με τα αποτελέσματα, κρίνεται ως υποχρεωτικό το ταμείο να γίνει όταν πρέπει. Πότε είναι αυτό το «πρέπει»; Στο φινάλε της ευρωπαϊκής συμμετοχής. Πιθανώς αυτό να είναι την προσεχή Πέμπτη το βράδυ. Πιθανώς μετά το τέλος των προημιτελικών. Ίσως, λίγο πιο μετά... Τουλάχιστον, ας θωρακιστεί ο Παναθηναϊκός ενόψει του επαναληπτικού με τη Φιορεντίνα. Δείχνοντας πως η προσήλωση σε αυτόν, άξιζε τον κόπο. Δεν θα λύσει, φυσικά, όλα τα προβλήματά του. Όπως συμβαίνει, όμως, εδώ και χρόνια, θα κερδίσει λίγο καιρό...