Ο Παναθηναϊκός το προσπάθησε, το πίστεψε και το’ βαλε

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για το μεγάλο «διπλό» του Τριφυλλιού στην Τρίπολη, την πίστη ομάδας και κόσμου για νίκη και την κατάσταση που άρχισε να διαμορφώνεται εναντίον του από τις διαιτητικές αποφάσεις.

Δεν υπάρχει άλλη ομάδα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα, που να παίζει με ένα τεράστιο «πρέπει» σε κάθε παιχνίδι από τον Αύγουστο. Αυτή η δύσκολη πραγματικότητα έχει διττή ανάγνωση στον Παναθηναϊκό. Από τη μία αυξάνει την πίεση, η οποία, νομοτελειακά, κάποια στιγμή, βαραίνει τα πόδια και λυγίζει τους πάντες ψυχολογικά. Από την άλλη, σε ορισμένες περιπτώσεις, όλο αυτό το δύσκολο σκηνικό συσπειρώνει, χαλυβδώνει και δημιουργεί νοοτροπία νικητή.

Για αυτήν μίλησε ο Ρουί Βιτόρια στη συνέντευξη Τύπου και, πλέον, έχει κάθε δικαίωμα να λέει ότι το πέτυχε, μετά από πέντε εβδομάδες στον πάγκο των Πράσινων. Έγινε στο Αγρίνιο, έγινε ξανά στην Τρίπολη. Στο φινάλε της 14ης αγωνιστικής, ο Παναθηναϊκός γνώριζε ότι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ έχουν νικήσει. Γνώριζε ότι για να παραμείνει στο -4 από την κορυφή και στο -1 από τους «δικεφάλους», θα έπρεπε να νικήσει στην Τρίπολη.

Ο τρόπος που το πέτυχε είναι ψυχοβγαλτικός. Ακροβασία κυριολεκτικά, ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία. Με τον Ατρόμητο, στο ΟΑΚΑ, μία εβδομάδα πίσω πλήρωσε αυτό το «νίκη στο γκολ» που χαρακτηρίζει, φέτος, την ομάδα και επί Ντιέγκο Αλόνσο και επί Ρουί Βιτόρια. Με τον Παναιτωλικό και τον Αστέρα AKTOR ήρθαν έξι βαθμοί στην τελευταία φάση των αγώνων. Εξέλιξη, που δεν λύνει τα δομικά και αγωνιστικά προβλήματα των Πράσινων. Ωστόσο, τους δίνει τον χρόνο να το κάνουν, έως τον Ιανουάριο, δίχως άλλο χαμένο έδαφος στον δρόμο προς την επίτευξη των στόχων τους.

Εβδομάδα παρεμβάσεων από τον Ρουί Βιτόρια

Από το 1-1 με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ για το Πρωτάθλημα, στο 2-1 επί του Ατρομήτου στο Κύπελλο. Εννέα αλλαγές ενδεκάδας. Από το μεσοβδόμαδο ματς, στο 1-0 επί του Αστέρα στην Τρίπολη. Οκτώ αλλαγές. Ο Πορτογάλος, πλέον, έχει ανοίξει για τα καλά το rotation, επιχειρώντας να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί από όσους περισσότερους ποδοσφαιριστές γίνεται. Στην εξίσωση σκοραρίσματος έχουν μπει, στα τελευταία παιχνίδια, οι Μπακασέτας, Αράο, Μαξίμοβιτς, Τσέριν, Ουναΐ και ο Γερεμέγεφ μετά τα τρία γκολ στη δυάδα αγώνων με την Μπότεφ Πλόβντιβ τον περασμένο Αύγουστο.

Στο rotation μετέχουν, πλέον, ποδοσφαιριστές ξεχασμένοι, όπως ο Λημνιός. Που, για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι, μπήκε ως αλλαγή και ήταν χρήσιμος. Οι παρεμβάσεις του Ρουί Βιτόρια αλλάζουν το Τριφύλλι και βοηθούν στην υλοποίηση του πλάνου που καταστρώνει ο προπονητής. Για να μην γελιόμαστε, όλα κρίνονται από τα αποτελέσματα. Ε, βάσει αποτελεσμάτων λοιπόν, ο Ρουί Βιτόρια παίρνει καλό προς άριστο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός δημιουργεί και δεν σκοράρει ανάλογα, επειδή δεν υπάρχει, αυτή τη στιγμή, ο παίκτης που θα του χαρίσει το εύκολο γκολ. Θα βρεθεί τον Ιανουάριο και θα έρθει. Μέχρι τότε, το θέμα είναι τι γίνεται.

Φάσεις, σαν του Γερεμέγεφ στο 90’+4’ στην Αρκαδία, αποτελούν ένα χρονικό «δάνειο» που παίρνει ο Παναθηναϊκός. Που είναι ενεργός σε όλους τους στόχους του, σε μία σεζόν που θα μπορούσε να έχει ήδη καταστραφεί. Ο Ρουί Βιτόρια, επίσης, αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να εφαρμόζει συνθήκες, στις οποίες επικρατεί η ποδοσφαιρική λογική. Ο Πελίστρι κάνει τη διαφορά ως δεξιός εξτρέμ. Βασικός, στη θέση, στο Περιστέρι. Αλλαγή στην Τρίπολη, αντί του Τετέ. Πολύ σημαντική διαπίστωση και για τον μεταγραφικό σχεδιασμό των Πράσινων, μπας και αλλάξει η λογική «τον Ιανουάριο μόνο φορ».

Ως κατακλείδα στα αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός σε 14 αγωνιστικές Πρωταθλήματος πήρε δύο γκολ από τους φορ του. Και αυτά στις καθυστερήσεις. Σπόραρ, με τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ. Γερεμέγεφ, με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Μέχρι να έρθει ο επιθετικός και, κυρίως, να μπορέσει ο Ιωαννίδης να βρει το καθαρό μυαλό που χρειάζεται, δύσκολα θα παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση, στις επιδόσεις στη θέση, η αθηναϊκή ομάδα. Η φάση του 12’, που δεν «σπάει» την μπάλα στον Τετέ, ώστε να σκοράρει σε κενή εστία, δείχνει και πνευματική πίεση πλέον. Χρειάζεται δουλειά τούτο, ώστε να το ξεπεράσει.

Το πίστεψε η ομάδα, βοήθησε ο κόσμος, πήγαν να το εμποδίσουν οι «γνωστοί»

Δεδομένα, η νίκη στην Αρκαδία ήρθε διότι, πρωτίστως, το πίστεψε το σύνολο. Δευτερευόντως, οι φίλαθλοι που βρέθηκαν στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» το πίστεψαν το ίδιο. «Τριφυλλάρα βάλε ένα γκολ» στο 90’+2’. Είχε να ακουστεί πολύ καιρό από την πράσινη εξέδρα. Σε συνθήκες δύσκολες, καιρικά, με τον κόσμο να «τρώει» άπειρη βροχή. Αυτή τη στήριξη χρειάζεται η ομάδα. Μέχρι το τέλος. Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

Αυτό που πρέπει να προβληματίζει τον Παναθηναϊκό και τη διοίκησή του είναι ότι, για ένα ακόμα παιχνίδι, πήγε να «χτιστεί» ένα μπλόκο στην Τρίπολη. Σε όσα έχουν προηγηθεί προστέθηκε το πέναλτι που κάνει, με λαβή ελληνορωμαϊκής, ο Μπαρτόλο στον Μαξίμοβιτς στο 39’. Τίποτα. Η αγκωνιά του Τριανταφυλλόπουλου στο 45’+3’ στον Ιωαννίδη, για κόκκινη. Τίποτα. Mαρκάρισμα επάνω στον Λημνιό για κίτρινη, δεύτερη για τον Άλχο που δεν δόθηκε, στα χασομέρια. Τίποτα. Κραυγές για φάουλ του Ίνγκασον στον Ντέλι, αφού αποδείχθηκε στην επανάληψη ότι από το κεφάλι του φτάνει η μπάλα στον σκόρερ Γερεμέγεφ. Για γέλια και για κλάματα η κατάσταση, στην περίοδο εξυγίανσης και ίσως αποστάσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου.