Η ΑΕΚ την βασική της δουλειά με την Εσκάλδες την έκανε, αλλά υπάρχουν και σημαντικά επί μέρους πραγματάκια που ο Αλμέιδα έχει να κρατήσει αλλά και να κοιτάξει προσεκτικά - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Παίζει με την Εσκάλδες στη Νέα Φιλαδέλφεια και για 60 λεπτά στήνει ένα ποδοσφαιρικό πάρτι απέναντι στους αδύναμους Ανδορραίους. Βάζει τέσσερα γκολ και με την εικόνα του ματς, το πάει για οκτώ. Τελικά πετυχαίνει αντί να βάλει, να φάει τρία, να λήξει το παιχνίδι 4-3 και να μπλέξει και με άγχος και με γκρίνια.

Πάει στην Ανδόρρα για την ρεβάνς. Για 60 λεπτά δεν πατάει καλά, δίνει δικαιώματα και χρειάζεται ακόμα και δυο εξαιρετικές αποκρούσεις του Στρακόσια για να μην μπει σε περιπέτειες. Και τελικά αυτό που γίνεται μέχρι και το φινάλε του παιχνιδιού, είναι να κερδίσει δια περιπάτου με 4-0 και να κάνει την δουλειά όπως πρέπει.

Αυτή είναι η ΑΕΚ. Μόνη της μπορεί να κάνει τα πιο εύκολα, πολύ δύσκολα. Πάλι μόνη της μπορεί να κάνει τα δύσκολα, πολύ απλά και εύκολα. Και στο τέλος της μέρας αυτό που καταρχάς μένει, είναι πως το ένα από τα τρία εμπόδια μέχρι και την φάση των ομίλων έφυγε. Πάει για το επόμενο και μάλιστα της ήρθαν κουτί και τα υπόλοιπα αποτελέσματα για να μείνει ισχυρή ακόμα και στην τελευταία κλήρωση που είναι για τα πλέι οφ.

Βεβαίως εκτός από το βασικό ζητούμενο που ήταν η πρόκριση, υπάρχουν και άλλα πραγματάκια που ο Αλμέιδα μπορεί να κρατήσει απ’ αυτά τα δυο ματς με την Εσκάλδες. Έστω και αν τα παιδιά από την Ανδόρρα εκτός από διάθεση και μαχητικότητα, δεν είχαν τίποτε άλλο. Αυτά τα δυο ματς, είχαν πραγματάκια που έχουν σημασία για την ΑΕΚ και με ορίζοντα τα επόμενα παιχνίδια ειδικώς και την σεζόν που ξεκίνησε γενικώς.

Επιτέλους... ασφάλεια

Το πρώτο έχει να κάνει με τον τερματοφύλακα. Πέρυσι χρειάστηκαν να γίνουν πολλά και διάφορα για να χάσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα πάνω στο νήμα. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι πως αν δεν υπήρχαν ακραία λάθη τερματοφυλάκων, τώρα η ΑΕΚ θα έπαιζε στα προκριματικά του Champions League ως πρωταθλήτρια. Εξ ου και ο Αλμέιδα έκανε κάτι, που δεν θυμάμαι πότε είχε συμβεί τελευταία φορά. Έκοψε από την προετοιμασία και άλλαξε και τους δυο τερματοφύλακες.

Η ΑΕΚ πήρε τον Μπρινιόλι που ήταν βασικότατος στον Παναθηναϊκός. Πήρε και τον Στρακόσια, ο οποίος μέσα σε μόλις μια εβδομάδα, είχε προλάβει να πάρει κεφάλι από τον Ιταλό για την θέση του βασικού. Όχι τυχαίο. Στο πρώτο ματς με την Εσκάλδες στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Στρακόσια έκανε δυο σημαντικές αποκρούσεις, έδωσε και μια ασίστ. Στην ρεβάνς στην Ανδόρρα, έκανε πάλι δυο σημαντικές αποκρούσεις και σε κρίσιμο σημείο.

Είναι προφανές πως ακόμα δεν ξέρει το παιχνίδι των συμπαικτών του και αυτό τον δυσκολεύει. Τον δυσκολεύει πολύ και με τον τρόπο που παίζει, τον οδηγεί ακόμα και σε λάθη. Παρόλα αυτά είναι πολύ προφανές, πως πλέον αυτά που παίρνει η ΑΕΚ από τον τερματοφύλακα της, είναι πολλά και σημαντικά. Το πρώτο είναι πως δίνει αυτοπεποίθηση σ’ όλη την ομάδα. Αυτό το «είμαι εδώ και σε σας καλύπτω», που όλες οι ομάδες έχουν ανάγκη. Και δίνει και συμμετοχή στο παιχνίδι, που όσο μαθαίνει τους συμπαίκτες του αυτή η συμμετοχή θα γίνεται μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη.

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως δυο ματς απέναντι στην Εσκάλδες, δεν είναι δείγμα γραφής για το τι μπορεί να δώσει ένας τερματοφύλακας. Λάθος προσέγγιση, αφενός γιατί έτσι όπως πήγαν τα δυο παιχνίδια η ΑΕΚ πραγματικά τον χρειάστηκε τον τερματοφύλακά της. Και αφετέρου διότι όπως δίδαξε η περυσινή σεζόν και το ματς με τον Πανσερραϊκό, κυρίως σε τέτοια παιχνίδια υπάρχει η ανάγκη της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης από τον τερματοφύλακα.

Ο φορτσάτος...

Επίσης στα δυο παιχνίδια με την Εσκάλδες, ο Γκαρσία έβαλε συνολικά τέσσερα γκολ, έδωσε μια ασίστ, έχασε και ένα πέναλτι το οποίο κέρδισε ο ίδιος. Ήταν το πρώτο χατ τρικ στην καριέρα του και το έκανε κυρίως από προσωπικές του ενέργειες και όχι από οργανωμένη επιθετική προσπάθεια για να φτάσει η μπάλα σ’ αυτόν και να σκοράρει. Για την ΑΕΚ ο Γκαρσία είναι κεφάλαιο.

Τον φορτσάτο Λιβάι, δύσκολα θα βρεθεί άμυνα να τον σταματήσει. Σχεδόν σ’ όλο την προετοιμασία στην Ολλανδία, ήταν σχετικά βαρύς. Στο φινάλε είχε ένα γκολ και δυο ασίστ, στα δυο τελευταία φιλικά. Με λίγα λόγια δηλαδή, ο Λιβάι εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες, μετράει συνολικά σε δυο φιλικά και δυο επίσημα, πέντε γκολ και τρείς ασίστ. Όχι και άσχημα και ας μην είχε απέναντί του και θεριά.

Το σημαντικό είναι ο Γκαρσία να αρχίσει να ξαναβρίσκει αυτό το φορτσάρισμα του. Αυτό το γκάζι που όταν το πατάει, όχι η άμυνα της Εσκάλδες, αλλά λίγες άμυνες ανά την Ευρώπη μπορούν να τον σταματήσουν. Και αυτό έχει σημασία για την ΑΕΚ, πρώτα απ’ όλα επειδή την δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ο μοναδικός σέντερ φορ της. Απ’ αυτόν περιμένει τα γκολ. Με την Εσκάλδες, τα πήρε. Την ρεβάνς, την καθάρισε μόνος του. Τον έχει ανάγκη ο Αλμέιδα τον φορτσάτο Λιβάι.

Όπως έχει ανάγκη ο Ματίας να βρει μια λύση για το κέντρο της άμυνας. Αφήνω έξω από την συζήτηση τον Βίντα, που είναι ο αρχηγός της ΑΕΚ σ’ όλους τους τομείς. Μέχρι και δεξί μπακ μπήκε και έπαιξε στην Ανδόρρα για να δώσει λύση λόγω των απουσιών. Δεν ξέρω αν έχει ξαναπαίξει την θέση, ούτε στο γυμνάσιο. Αλλά το έκανε και μάλιστα με την μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια. Πέραν όμως του Βίντα, στα στόπερ υπάρχει ζήτημα και κάνει μπαμ.

Μετά τον Βίντα...

Πολλά και εύκολα ατομικά λάθη και από τον Μουκουντί και από τον Κάλενς. Από τις τοποθετήσεις τους, μέχρι τις προσωπικές μονομαχίες, μέχρι ακόμα και τις αντιδράσεις με την μπάλα στα πόδια. Απέναντι σε αντιπάλους που εκτός από μαχητικότητα, δεν είχαν τίποτε άλλο. Αλλά αυτοί οι αντίπαλοι υπήρχαν στιγμές που έκαναν παρέλαση στο κέντρο της άμυνας της ΑΕΚ. Και επειδή άλλη Εσκάλδες δεν υπάρχει, στους επόμενους που θα δώσεις αυτό το δικαίωμα, θα σε τιμωρήσουν.

Δεν είναι καλά ο Μουκουντί. Δεν φάνηκε να είναι καλά και ο Κάλενς. Μπορεί να είναι συγκυριακό. Μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα την φόρμα τους και τον ρυθμό τους. Πάντως ο Μουκουντί, δεν έκανε ούτε τόσο καλή προετοιμασία. Όπως και να έχει, η εικόνα στα στόπερ δίνει τροφή για προβληματισμό. Σίγουρα πρώτα στον Αλμέιδα, που πολλές φορές αντέδρασε από τον πάγκο μ’ αυτά που έβλεπε από τους κεντρικούς αμυντικούς του στο ματς με την Εσκάλδες.

Η ΑΕΚ δεδομένα θα είναι πολύ διαφορετική όσο περνούν οι μέρες από την μεσαία γραμμή και μπροστά. Θα προστεθεί και ο Λαμέλα και ο Περείρα και ο Τσούμπερ, θα είναι έτοιμος ο Πινέδα, θα γυρίσει και ο Ελίασον. Ακόμα και στο αριστερό άκρο της άμυνας, θα έρθει μεταγραφή και μάλιστα βασικού. Αλλά στα στόπερ, αυτοί είναι και σ’ αυτούς βασίζεται ο Αλμέιδα. Προς το παρόν τουλάχιστον, δεν περιμένει κάτι άλλο. Και ίσως θα έπρεπε. Εκτός αν είναι ζήτημα ρυθμού και φόρμας. Μόνο όμως με σούπερ ποιότητα από την μέση και μπροστά, καμία ομάδα δεν πήγε μακριά.

Και κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό. Αυτά που είπε ο Αλμέιδα παραμονή του παιχνιδιού με την Εσκάλδες, ήταν πολύ ξεκάθαρα και επιδέχονταν παρερμηνείας μόνο από εκείνους που αυτό... βόλευε. Ξεκαθάρισε πως δεν έχει κανένα πρόβλημα ούτε από την κριτική που κάνουν οι οπαδοί, ούτε με την πίεση. Ο άνθρωπος έχει φορέσει φανέλες ομάδων που το do or die είναι τρόπος ζωής. Παιδί της Ρίβερ Πλέιτ είναι.

Επίσης είναι πολύ ξεκάθαρο, πως με τη νέα διοίκηση επίσης δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Έχει φανεί από τον τρόπο που αγκαλιάζεται με τον Μάριο Ηλιόπουλο, μέχρι τις μεταγραφές που γίνονται. Αυτό που ο Αλμέιδα είπε, είναι πως κάποιοι ενδεχομένως να θεωρούν πως με την αλλαγή της διοίκησης, θα βρουν και... γήπεδο για να παίξουν μπάλα και παιχνίδια εναντίον του. Ευτυχώς, είναι θωρακισμένος επαρκώς, ακόμα και απ' αυτό, αν και εφόσον...