Οι δύο άξονες του Άρη έως το φινάλε της σεζόν
i

Παίκτες Άρη/©Intime

Οι δύο άξονες του Άρη έως το φινάλε της σεζόν

Αλέξης Σαββόπουλος 09:33 - 11.02.2023 / Ανανεώθηκε: 10:01 - 20.08.2024

Πριν από οτιδήποτε άλλο να συμφωνήσουμε στο εξής, δίχως τούτη τη στιγμή να χρειάζεται να το αναλύσουμε περισσότερο (η τελική σούμα για τον Άρη θα γίνει στο τέλος της σεζόν).

Ο φετινός Άρης απέτυχε να κάνει το βήμα παραπάνω, όπως είχε θέσει ως στόχο στο ξεκίνημα της σεζόν. Καλά-καλά, απέτυχε να διατηρήσει τα κεκτημένα. Απέχει πολύ από την τετράδα και του έμεινε μόνο να κυνηγάει να μην χάσει και το ύστατο… αποκούμπι, μιας κάποιας παρηγοριάς, την 5η θέση και ένα εισιτήριο για τον 2ο προκριματικό γύρο του conference league, δηλαδή αγώνες μέσα στον Ιούλιο. Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα που λέει σωστά και ο θυμόσοφος λαός. Ασφαλώς δεν περιποιεί τιμή για το club και ούτε χρυσώνει το χάπι. Όπως δεν ωφελεί σε κάτι όταν υπάρχουν ακόμη 15 αγώνες, το κλάμα πάνω από το χυμένο γάλα.

Για μένα δυο είναι οι άξονες στους οποίους πρέπει να κινηθεί ο οργανισμός το επόμενο τετράμηνο. Ο πρώτος αφορά την αξιοπρεπή ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου με την εξασφάλιση του μίνιμουμ στόχου της εξόδου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Καρυπίδης αποφάσισε για να το πετύχει αυτό, να πορευτεί ως το φινάλε αναβαθμίζοντας τον μόνιμα υπηρεσιακό Τόλη Τερζή και συνάμα να του δώσει και ευκαιρία. Δεν θα προσέθετε κάτι μια ακόμη πρόσληψη προπονητή μέσα στη σεζόν. Ο Έλληνας τεχνικός την γνωρίζει την ομάδα, δούλεψε δίπλα και στους δυο φετινούς προπονητές, το ελληνικό πρωτάθλημα το ξέρει, ομοίως και τις ανάγκες αλλά και τις συνεπαγόμενες απαιτήσεις του club. Με την παραμονή του επίσης σε ένα εύρος αγώνων θα του προσφέρει τη δυνατότητα να… μετρηθεί προπονητικά αλλά και σε επίπεδο διαχείρισης προσώπων. Έτσι θα απαντηθεί ως ένα βαθμό και τοι ερώτημα που θέτουν από πέρσι κιόλας, αρκετοί φίλοι της ομάδας, γιατί ο Θόδωρος Καρυπίδης δεν δίνει τα κλειδιά της ομάδας στον 52χρονο τεχνικό. Μια κάποια απάντηση θα την πάρουμε και εμείς και φυσικά και ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ.

Πάμε τώρα στον δεύτερο άξονα που για μένα είναι και πιο σημαντικός. Αφορά το αύριο. Την επόμενη μέρα μιας σεζόν που δεν πήγε όπως σχεδιάστηκε. Πως την οραματίζεται η διοίκηση; Και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα του προπονητή αλλά συνολικά σε αυτό που ονομάζουμε ΠΑΕ. Δηλαδή στην λειτουργία, δομή και οργάνωσή της. Η κορωνίδα όλων είναι το αγωνιστικό. Αυτό που βλέπουμε Τετάρτη-Κυριακή στο γήπεδο. Υπάρχει όμως και το… υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίζεται το αγωνιστικό. Αυτό είναι που πρέπει να έχει γερά θεμέλια. Το περιτύλιγμα. Το γύρω-γύρω. Εμπειρία πλέον υπάρχει από την ιδιοκτησία. Όπως και γνώση των συνθηκών και ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού πρωταθλήματος. Υπάρχουν επίσης και πολλά παραδείγματα γύρω μας. Άλλα προς μίμηση (βλέπε ΑΕΚ) και άλλα προς αποφυγή (βλέπε Ολυμπιακός). Και αναφέρομαι μόνο σε αγωνιστικές επιλογές και φιλοσοφία. Διαλέγεις και παίρνεις ποιος δρόμος είναι ο ασφαλέστερος προς την επιτυχία. Μια μέτρια χρονιά δεν συνιστά έγκλημα. Μπορεί να συμβεί και συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Τα επαναλαμβανόμενα λάθη όμως και η εμμονή σε μοντέλα που αποδείχθηκαν προβληματικά στην λειτουργία και εφαρμογή τους, αυτό ναι, είναι ανεπίτρεπτο και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ένα… αγωνιστικό deja vu.