Οι προσδοκίες, οι συγκρίσεις και το μεγάλο στοίχημα του κόουτς Αταμάν

O Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα must win παιχνίδι κόντρα στην Μπασκόνια, έχοντας να διαχειριστεί μια σειρά από πράγματα. Γράφει ο Κώστας Σωτηρίου.

Το καλοκαίρι του 2023 οι προσδοκίες που δημιούργησαν οι εκκωφαντικές μεταγραφικές κινήσεις του μπασκετικού Παναθηναϊκού, με αποκορύφωμα την απόκτηση του τρις πρωταθλητή Ευρώπης Κώστα Σλούκα από τον Ολυμπιακό, του Χουάντσο Ερνάνγκομεθ από το ΝΒΑ και του Ματίας Λεσόρ (μέλος της καλύτερης πεντάδας στην Ευρωλίγκα) ήταν τόσο υψηλές, ώστε οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- οι οπαδοί του Τριφυλλιού έκαναν όνειρα όχι μόνο για Φάιναλ Φορ, αλλά ακόμη και για την κατάκτηση του έβδομου αστεριού.

Εχοντας μεταδώσει αμέτρητους αγώνες και ταξιδέψει δεκάδες φορές με τις αποστολές των «αιωνίων» στην Ευρωλίγκα, η απάντηση μου ήταν αρκετά… ξενέρωτη σε σχετικές ερωτήσεις, που εμπεριείχαν βεβαιότητα για σίγουρη αγωνιστική επιτυχία της ομάδας του Εργκίν Αταμάν. «Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά θα περιμένω 7-8 αγωνιστικές για να μπορώ να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα», ήταν η μόνιμη απόκριση και αμέσως αλλάζαμε θέμα με φίλους και γνωστούς, που πίστευαν ότι ορισμένοι πρωτοκλασάτοι παίκτες και η παρουσία του κόουτς Αταμάν εγγυώνται από μόνα τους προκρίσεις και κούπες. Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Τούρκος προπονητής εκτόξευσε τις προσδοκίες και έβαλε πίεση με τις δηλώσεις του από την άφιξη του κιόλας στην Αθήνα!

Σαφέστατα, μια ομάδα χρειάζεται υπομονή και χρόνο, ειδικά όταν μιλάμε για ένα σύνολο με ένδεκα καινούργια μέλη και νέο προπονητή. Δεν πρέπει, όμως, και να εξωραΐζουμε καταστάσεις και κάποιες χτυπητές αδυναμίες πρέπει να καταγράφονται εγκαίρως. Μετά Χριστόν προφήτης γίνεται εύκολα ο καθένας. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά μέχρι στιγμής ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρουσιάσει την παραμικρή βελτίωση, ενώ η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου απέναντι στην Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική.

Ειλικρινά, και με όλο τον σεβασμό στους εμπλεκόμενους, βλέποντας το μπάσκετ, που παρουσίαζαν τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και η Μακάμπι, θυμήθηκα την αφοπλιστική ατάκα του Δημήτρη Πρίφτη έπειτα από έναν ευρωπαϊκό αγώνα του Τριφυλλιού στο ΟΑΚΑ. «Πόνεσαν τα μάτια σας, ε;», αναρωτήθηκε απευθυνόμενος προς τους λιγοστούς δημοσιογράφους πλησιάζοντας για να μπει στην αίθουσα των συνεντεύξεων Τύπου. Από ευγένεια δεν απάντησα, αλλά είχε απόλυτο δίκιο και αυτογνωσία!

Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, το ίδιο ρητορικό ερώτημα όφειλε να απευθύνει και ο Αταμάν για το πρώτο ημίχρονο (24-39) απέναντι στην Μακάμπι, για το πρώτο δεκάλεπτο (27-9) με την Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη, ακόμη και για το πρώτο ημίχρονο (37-11) στον Τελικό του Σούπερ Καπ με τον Ολυμπιακό στην Ρόδο, παρότι η ομάδα του είχε τότε ελάχιστες ημέρες μαζί.

Είναι δεδομένο άτι η αποβολή του Τούρκου προπονητή έπειτα από μια ανεκδιήγητη απόφαση να μην καταλογιστεί το αντιαθλητικό φάουλ υπέρ του Ντίνου Μήτογλου, αφύπνισε τους παίκτες και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ωστόσο η μόνιμη καχυποψία για τη διαιτησία, ακόμη και από αθλητές με ελάχιστα χιλιόμετρα στα ευρωπαϊκά παρκέ και κυρίως ο δραματικός χαρακτήρας που απέκτησε ο αγώνας κατάφεραν να κρύψουν αντί να αναδείξουν τα αγωνιστικά προβλήματα του Τριφυλλιού.

Δεν συζητάμε για λάθη, που δύσκολα θα έβλεπε κανείς στην εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού, όπως το φάουλ του Ματίας Λεσόρ στον Ρόμαν Σόρκιν, που έδωσε μια κατοχή δώρο στην Μακάμπι και προκάλεσε την ισοφάριση από τον Νίμπο. Δεν συζητάμε για την πάσα του Λούκα Βιλντόσα στα χέρια του Αντόνιους Κλίβελαντ, που αποτελείωσε τους Πράσινους στην εκπνοή της παράτασης. Ούτε καν για την επιλογή του Αργεντινού να… «καπνίσει» ένα σουτ πατώντας στο ένα πόδι, ενώ η οδηγία του Χρήστου Σερέλη ήταν να παίξει πικ εντ ρολ με το «4» (Μήτογλου) και είτε να εκτελέσει με μπάσιμο είτε να πασάρει στον ελεύθερο σουτέρ. Αυτά συμβαίνουν ειδικά σε μια καινούργια ομάδα.

Το πλέον ανησυχητικό είναι -και πρέπει να ειπωθεί νωρίς και όχι κατόπιν εορτής- ότι ακόμη και αν αποκτηθεί ένας σκόρερ ολκής, ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει σκληράδα στην περιφερειακή γραμμή για να σταματήσει τους αντιπάλους του, ενώ από τις πρώτες εβδομάδες η φιλοσοφία του προπονητή δείχνει να μην συγκλίνει με τις συνήθειες των παικτών. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο Αταμάν (και στην Εφές) είναι κάπως απόμακρος ως άνθρωπος με τους παίκτες του, δεν αφήνει δηλαδή σημαντικά περιθώρια για πιο στενή επαφή και συζήτηση, αρκετοί φοβούνται ότι το χάσμα θα μεγαλώσει αντί να γεφυρώνεται.

Ας μην κοροϊδευόμαστε! Στο «back-two-back» με την Αναντολού Εφές, ο Αταμάν είχε Λάρκιν, Μίτσιτς, Μπομπουά και Σιμόν στην περιφέρεια, για να προσθέσει στην πορεία τον Ελάιζα Μπράιαντ (!), έχοντας επίσης Σίγκελτον, Άντερσον και Μοερμάν στα φόργουορντ και Πλάις - Ντάνστον στη «front line», παίκτες δηλαδή μπαρουτοκαπνισμένους στον σκληρό ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας. Δεν λέει κανείς ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι ελλιπές ή φτωχό. Κάθε άλλο. Οι παίκτες, ωστόσο, που αποκτήθηκαν έχουν συνηθίσει σε άλλου είδους φιλοσοφία. Οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να δέχονται σκάουτινγκ με πολλές λεπτομέρειες από τους προηγούμενους προπονητές τους και δεν μπορούν να αποδώσουν στον αυτοσχεδιασμό.

Σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Αταμάν, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα και όταν πχ ζητάει ένα «side pick and roll» έχει την απαίτηση αυτό να εκτελεστεί στην εντέλεια χωρίς να παρέχει τις άπειρες πληροφορίες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις προπονήσεις του, και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και τώρα στον Παναθηναϊκό, ο δις πρωταθλητής Ευρώπης σπάνια διακόπτει το διπλό για να κάνει μια παρατήρηση, ενώ στη διάρκεια του video περιγράφει απλώς τα λάθη της ομάδας του χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες για την αποτελεσματικότητα ενός συστήματος. Αυτό είναι το στιλ του, αλλά με αυτό το στιλ έχει σαρώσει τα τελευταία χρόνια με δύο ευρωκούπες και έναν τελικό!

Η διαφορά είναι ότι ο φετινός Παναθηναϊκός, εκτός από παιγμένους παίκτες, όπως ο Σλούκας, διαθέτει και παίκτες που δεν έχουν φτάσει ακόμη στο Euroleague level και χρειάζονται περισσότερα φροντιστήρια για να κάνουν τη μετάβαση, ενώ ακόμη και ο Χουάντσο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε μια κατάσταση αφόρητης πίεσης, που κάνει την κανονική περίοδο του ΝΒΑ να θυμίζει σχολική εκδρομή. Διαθέτει την ποιότητα, ώστε να τα καταφέρει, αλλά θα πάρει και σε αυτόν χρόνο, όπως θα πάρει χρόνο στους Γκάι, Μπαλτσερόφσκι, Γκραντ, ώσπου να αλλάξουν επίπεδο.

Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, είναι κρίσιμο για τον Παναθηναϊκό. Όχι γιατί (και) η αναμέτρηση με την Μπασκόνια έχει χαρακτήρα «must win», όχι γιατί περιμένει ο σκληροτράχηλος Ολυμπιακός στο ΣΕΦ, αλλά γιατί οι παίκτες δεν έχουν ακόμη βρεθεί ούτε μεταξύ τους ούτε με τον Τούρκο προπονητή. Και αυτό το τελευταίο είναι, που περιπλέκει αρκετά τα πράγματα και χρήζει άμεσης γεφύρωσης, αν θέλουν οι Πράσινοι να πλησιάσουν κάποια στιγμή το διαστημικό μπάσκετ της Εφές. Στο παρελθόν ο Αταμάν έχει κερδίσει μεγάλα στοιχήματα. Ίσως μπροστά του βρίσκεται το μεγαλύτερο της καριέρας του!