Αδιέξοδο εντός και εκτός γηπέδου

Ο Red Duckling βρίσκεται στο ίδιο έργο θεατής.

Τον περασμένο Απρίλιο η ΑΕΚ περνούσε από το Καραϊσκάκης με προκλητικό σπρώξιμο. «Όταν την πετύχαινε μέτρια, μοίραζε 5άρες», έγραφα την επόμενη ημέρα εδώ στο Sportal.

Πώς ξεκινούσα εκείνο το κείμενο;

«Αρχικά τα έχουμε πει για τον φετινό Ολυμπιακό. Δεκάδες φορές. Λάθη από το καλοκαίρι, λάθη στη συνέχεια. 10 προπονητές, 100 παίκτες. Αυτή η ομάδα δεν άξιζε να είναι πρωταθλήτρια. Να το πούμε άλλη μία; Προφανώς η διοίκηση έχει την ευθύνη για την συνολική εικόνα της ομάδας, η ίδια έχει την ευθύνη να φτιάξει πάλι τον Θρύλο που γουστάρουμε».

Πού είμαστε σήμερα; Στο ίδιο σημείο. Αθλητικοί διευθυντές, προπονητές, παίκτες έρχονται και φεύγουν από το Ρέντη. Δεν γίνεται κάθε 2-3 μήνες να κάνεις νέα αρχή. Ο Ολυμπιακός γύρισε την πλάτη στην ποδοσφαιρική λογική που ο ίδιος υπηρέτησε πιστά και ανταμείφθηκε με την ομαδάρα του Μαρτίνς.

Και πώς συνέχιζε εκείνο το κείμενο;

«Τι σχέση έχει όμως το παραπάνω, με την χθεσινή επίδειξη δύναμης του παρασκηνίου; Έτσι εννοούν οι υποκριτές το καθαρό πρωτάθλημα; Έτσι μπορούν να κερδίσουν αυτόν τον κακό Ολυμπιακό;».

Πού είμαστε σήμερα; Στο ίδιο σημείο. Ίσως και χειρότερο.

Και πώς τελείωνα;

«Τον κακό Ολυμπιακό, τον έστησαν για να πάρουν το διπλό που είχαν ανάγκη. Θυμίζω όταν ο Ολυμπιακός πετύχαινε μέτριες ΑΕΚ (ούτε καν κακές), τις έριχνε 5άρες. Και πρόσφατα.

Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτή θα είναι πάντα η διαφορά μας».

Το θέμα είναι πως όταν γράφεις και ισχύουν ακριβώς τα ίδια μετά από μήνες, βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Και εντός αγωνιστικού χώρου με βάση την εικόνα της ομάδας και εκτός, με το παρασκήνιο να οργιάζει...