ΑΕΚ και Ολυμπιακός οι καλύτερες ομάδες, Μεντιλίμπαρ και Αλμέιδα οι κορυφαίοι προπονητές!

Με τα λάθη τους και τα…πάθη τους, οι δύο διεκδικητές του τίτλου δικαίως δίνουν τη μάχη για την κορυφή, υπερτερούν τόσο στο χορτάρι όσο και στην άκρη του πάγκου!

Ουκ ολίγες φορές μας έχει απασχολήσει, και έχουμε επιχειρηματολογήσει περί αυτής, η υψηλή ανταγωνιστικότητα της Σουπερλίγκ τα τελευταία χρόνια. Ένα πρωτάθλημα το οποίο έως και είχαμε συνηθίσει να κλείνει σχεδόν όλα του τα θέματα, σίγουρα αυτό της ομάδας που κατακτούσε τον τίτλο, ενοχλητικά νωρίς έχει μετατραπεί εσχάτως σε rollercoaster συναισθημάτων και προνομιακό πεδίο συγκινήσεων, εκπλήξεων, ανατροπών και δράματος μέχρι το φινάλε!

Κάπως έτσι είναι, ή τουλάχιστον ήταν μέχρι και την 24η αγωνιστική, τα πράγματα και στη σεζόν που τρέχει! Με τέσσερις ομάδες θεωρητικά και πρακτικά στο κόλπο για την κορυφή, τέσσερις που με τα αποτελέσματα του Σαββατοκύριακου έμειναν δύο…μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Για να ακριβολογούμε, έμειναν ζωντανές στη μάχη οι δύο καλύτερες ομάδες, με τους δύο καλύτερους προπονητές, και στις δύο εγχώριες διοργανώσεις.

Κι αν στο Κύπελλο, για το οποίο Ολυμπιακός και ΑΕΚ τα λένε την Τετάρτη στο «Γ. Καραϊσκάκης» στον πρώτο μεταξύ τους ημιτελικό, είναι και οι ΟΦΗ και Αστέρας ΑKTOR που έχουν δικαίωμα στο όνειρο, στο πρωτάθλημα τα πράγματα μοιάζουν πολύ πιο ξεκάθαρα. Με οκτώ παιχνίδια να απομένουν, δύο για την κανονική περίοδο και έξι για τα πλέι οφ, τη βαθμολογική διαφορά από τους άλλους δύο «μνηστήρες» του τίτλου, αν δεν τη λες απαγορευτική για ανακατατάξεις, τη λες σίγουρα…ασφαλείας!

Πόσω μάλλον από τη στιγμή που όλα τα ποδοσφαιρικά, αγωνιστικά και όχι μόνο, στοιχεία «ερυθρόλευκων» και «κιτρινόμαυρων», κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην άκρη του πάγκου, δεν μιλάνε απλά αλλά…φωνάζουν από μόνα τους! Είναι κυρίως αυτοί, όχι μόνο αλλά σίγουρα κυρίως, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και Ματίας Αλμέιδα, που στα δικά μου μάτια κάνουν την πολύ μεγάλη διαφορά για τις ομάδες τους, και εξηγούμαι…

Ο Βάσκος ανέλαβε τον Ολυμπιακό περί τα μέσα μιας αυτοκαταστροφικής, μέχρις εκείνου του σημείου, περσινής σεζόν. Ήταν ο τέταρτος κατά σειρά, αν συνυπολογίσουμε και τον υπηρεσιακό Σωτήρη Συλαϊδόπουλο, που κλήθηκε να το κάνει, τέταρτος και τυχερός, ή καλύτερα, ικανός! Δεν είναι η στιγμή να υπεραναλύσουμε την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, την τακτική του προσέγγιση ή τον τρόπο ψυχοπνευματικής διαχείρισης του έμψυχου δυναμικού που έχει στα χέρια του. Ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για όλα αυτά το έχουμε μάθει από την ίδια τη…ζωή. Ζήσαμε ελληνική ομάδα να κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο, mic drop!

Αφήνω όμως αυτό εδώ χωρίς να προσθέσω, δε χρειάζεται, κάτι άλλο. Ρίξτε μια, ή και πολύ παραπάνω από μια, ματιά στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο πάγκος του Ολυμπιακού στα παιχνίδια της ομάδας. ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!! Ένας πάγκος που τα προηγούμενα από τον Μεντιλίμπαρ χρόνια έμοιαζε με «θηριοτροφείο». Ένταση, φωνές, διαμαρτυρίες, αντεγκλήσεις με τους…απέναντι, εκνευρισμός, αναστάτωση, χάος! Τώρα πια, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του υπευθύνου…ψυχραιμία, μεθοδικότητα, ταπεινότητα και καθαρό μυαλό. Είναι αυτός ο λόγος της επιτυχίας του Ολυμπιακού; Προφανώς και όχι, σίγουρα δεν είναι μόνο αυτός.

Μιλάμε όμως για τον απόλυτο καθρέφτη της προσωπικότητας και της επαγγελματικής ακεραιότητας του ανδρός. Καθρέφτη μέσα στον οποίο μπορεί κανείς να δει όλα όσα έλειπαν από τον οργανισμό των Πειραιωτών στην προ Μεντιλίμπαρ, σίγουρα στην μετά Πέδρο Μαρτίνς εποχή. Καθρέφτη μέσα στον οποίο αν δε βρει κανείς το λόγο σίγουρα θα βρει την εξήγηση της «ερυθρόλευκης», επί ημερών «Μέντι», επιτυχίας. Έφερε μαζί του, τόσο απλά, αυτό που οι Πειραιώτες είχαν ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ.

Καθαρό μυαλό που επέδειξε, μετά από ισχυρούς κλυδωνισμούς η αλήθεια είναι, και η νέα διοίκηση της ΑΕΚ στον τρόπο που χειρίστηκε και αντιμετώπισε την πρόσφατη κρίση με τον Ματίας Αλμέιδα. Ο Αργεντινός συνέχισε τελικά στο τιμόνι και όχι μόνο κατάφερε να το…γυρίσει αλλά μοιάζει να έχει αφήσει οριστικά πίσω του, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και η ομάδα, τόσο τα προβλήματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, όσο και τις δεύτερες σκέψεις!

Όπως στο Φάληρο έτσι και στη Νέα Φιλαδέλφεια πιο… «κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» περίπτωση δύσκολα βρίσκεις! Κι αν στον Ολυμπιακό έλειπε το καθαρό μυαλό και το βρήκε, στην ΑΕΚ έλειπε η…τρέλα στο μάτι και την είδε. Όπως τη βλέπουμε όλοι μας στο βλέμμα του «Πελάδο». Σε αντίθεση με τον ανταγωνιστή που ήταν μαθημένος, έως και εθισμένος, στους τίτλους και έψαχνε τον τρόπο να επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, ο «Δικέφαλος» είχε ανάγκη να ανατρέψει την κανονικότητά του και όχι να γυρίσει σε αυτήν.

Ναι μεν είχε πάρει τον τίτλο το 2018 αλλά έκτοτε δεν είχε καταφέρει καλά καλά να τον διεκδικήσει. Με αποκορύφωμα τη σεζόν 2021-22 όταν και έμεινε εκτός Ευρώπης. Και ήρθε ο Αλμέιδα και τα άλλαξε όλα. Με τη βοήθεια της «ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ» ενέπνευσε και συσπείρωσε τον κόσμο της ΑΕΚ στον υπερθετικό βαθμό, πέρασε το μαχητικό του πνεύμα σε όλο το «κιτρινόμαυρο» οικοδόμημα, πήρε νταμπλ την πρώτη του χρονιά, διεκδίκησε μέχρι και την τελευταία αγωνιστική τον τίτλο τη δεύτερη, είναι μέσα και στους δύο εγχώριους στόχους και την τρίτη.

Με τα λάθη του, με τις αποτυχίες του, ξεχωρίζει η φετινή κόντρα στη Νόα, με τις εμμονές του όπως όλοι οι προπονητές. Αλλά και με τον τρόπο του να έχει τρεις σερί σεζόν την ομάδα του σε τροχιά κορυφής ανεξαρτήτως τελικής έκβασης, πρώτη φορά από τα χρόνια του Μπάγιεβιτς κάτι τέτοιο. Φέτος η συνθήκη μοιάζει, στη φωτογραφία της στιγμής, με κούρσα για δύο. Κι εγώ δεν θα μπορούσα να σκεφτώ δύο πιο άξιους από Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και Ματίας Αλμέιδα! Εσείς;