Διαβατήρια και αεροπλάνο παντού, σεντόνι και ύμνο!

Ο Διονύσης Βερβελές καταγράφει στο blog του στο Sportal την ήττα του Ολυμπιακού στην Τρίπολη και μεταφέρει τους προβληματισμούς του…

Μήπως δεν είχα τις ανησυχίες μου; Μετά το ματς με την Μάλμε, σημείωνα στο blog μου εδώ στο Sportal. “Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει, παρουσιάζει άλλο πρόσωπο και δείχνει ικανός να διεκδικήσει το πλασάρισμά του στην οχτάδα του Europa League. Μέχρι να γίνει αυτό, όμως, θα πρέπει να περάσει από έδρες όπως είναι η Τρίπολη και ο Αστέρας την Κυριακή. Θα είναι αμαρτία να κατεβάσει τόσο κόσμο στην Αρκαδία και με καλή ψυχολογία μετά το «διπλό» στη Σουηδία και να μην τα καταφέρει. Στοιχειωδώς σοβαρός να είναι, συγκεντρωμένος, θα πάρει το τρίποντο και θα δει με άλλη οπτική τη συνέχεια”.

Αμ δε… Το βάσανο με την περιπέτεια στο ελληνικό πρωτάθλημα θα συνεχιστεί. Και είναι πάρα πολύ σοβαρό αυτό που έγινε. Είχε να χάσει από την παρέλαση του Μαρτίου του 2014 στην Τρίπολη ο Ολυμπιακός. Και κατάφερε να χάσει στην παρέλαση του Οκτωβρίου του 2024. Δέκα ολόκληρα χρόνια, 22 σερί ματς χωρίς ήττα από τους Αρκάδες ήταν. Κατάφερε, όμως, να χάσει, ούτε καν να πάρει βαθμό! 

Ο Μεντιλίμπαρ την… είδε ελληνικά στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». Αποφάσισε να κάνει εκτεταμένο ροτέισον. Άφησε στον πάγκο Ελ Κααμπί, Έσε, Τσικίνιο, έδωσε ευκαιρίες σε παίκτες όπως ο Αποστολόπουλος αριστερά, ο Γκαρθία και ο Στάμενιτς στα χαφ, ο Μασούρας στα άκρα και ο Γιάρεμτσουκ στην κορυφή. Νομίζω πως από όσους έψαχναν τη στιγμή τους, κανείς δεν μπόρεσε να δώσει πράγματα στον Ολυμπιακό, να βοηθήσει. 

Οι μεταγραφές, τονίζω εδώ και καιρό, πως δεν του δίνουν τίποτα, δεν προσφέρουν. Όσο συμβαίνει αυτό, ο Ολυμπιακός θα έχει θέμα. Όχι σοβαρό, αλλά σοβαρότατο. Βλέπει ο κόσμος την ομάδα στην Ευρώπη να δείχνει μια απίστευτη εικόνα. Παίκτες να… τρώνε την μπάλα, να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι και σε τρία ματς, να έχουν έξι βαθμούς. Και την ίδια ώρα στο πρωτάθλημα, να έχουν δεκαπέντε σε εννέα ματς! Γκέλες στο Καραϊσκάκη με Παναιτωλικό και Λεβαδειακό, «Χ» στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό και ήττες από Άρη στη Θεσσαλονίκη και Αστέρα στην Τρίπολη. 

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο όλο αυτό τελικά. Και σίγουρα δείχνει και θέμα νοοτροπίας, αλλά και πρόβλημα γιατί οι μεταγραφές δεν δίνουν. Μπήκε ο Γουίλιαν στην Τρίπολη. Ναι, είχε καιρό να παίξει, αλλά αυτή δεν ήταν εικόνα του πολυδιαφημισμένου Βραζιλιάνου άσου. Όχι αντί-Ποντένσε δεν θα είναι έτσι, αλλά… Η μοναδική μεταγραφή που δείχνει κάτι, μια σταθερά, είναι ο Κοστίνια. Κλεισμένος από πέρσι τον Γενάρη βέβαια, έτσι για την ιστορία. 

Έπαιξε βασικός ο Ντάνι Γκαρθία. Μία ενέργεια, κάτι. Όχι να τη… δει Ιμπόρα και να καθοδηγήσει, τα βασικά περιμένεις. Με τον Στάμενιτς δίπλα του έμοιαζαν το πιο αργό και προβλέψιμο κέντρο, ειδικά όταν ο Ολυμπιακός πήρε μέτρα ψηλά και καλούνταν να επιστρέψουν, φάνηκαν όλα. 

Η δε κακή νοοτροπία και προσέγγιση, αποτυπώνεται και στις φάσεις στην αρχή των δύο ημιχρόνων. Δεν γίνεται να πηγαίνεις να πάρεις ματς στην Τρίπολη, να κάνεις την επανεκκίνησή σου και στο πρωτάθλημα και να τρως τέτοια φάση με τον Μπαρτόλο στα 40 δευτερόλεπτα. Να αρχίζει το δεύτερο, να έχεις κάνει δύο αλλαγές και να σου κάνει δοκάρι και άστοχο πλασέ ο Μακέντα. Ματς με σοβαρή ομάδα έτσι δεν παίρνεις…

Απορώ, που βασίστηκε και στο ροτέισον ο Μεντιλίμπαρ. Στην παράδοση; Ε, έσπασε… Δηλαδή μπορούν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα να βάλουν τέσσερα στην Μπάγερν Μονάχου και μετά από λίγες ώρες να πάνε οι ίδιοι και να βάλουν άλλα τέσσερα στη Ρεάλ μέσα στη Μαδρίτη. Αυτοί δεν κουράζονται; Εντάξει, δεν είναι το ίδιο σε ποιότητα, να το καταλάβω, αλλά για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μιλάμε… Γιατί έτσι όπως το βλέπω το σκηνικό και με τον Ορτέγκα εκτός, σε λίγο καιρό θα έχουν… θέμα ο Κοστίνια με τον Ροντινέι που θα μοιράζονται εξτρέμ, δεξί και αριστερό μπακ…

Κοιτάζω τις σημειώσεις μου να δω τις ευκαιρίες του Ολυμπιακού. Πως ήρθαν. Σέντρα, σέντρα, τίποτα κάθετα. Κι αυτό πλέον, κάτι δείχνει. Δεν ξέρω αν είναι επειδή δεν υπάρχει Φορτούνης. Ξέρω, όμως, πως τίποτα δεν είναι τυχαίο πλέον. Και Έλληνες προπονητές που ξέρουν τι εστί Ολυμπιακός στο παρελθόν και πως προσεγγίζει τα ματς ο Μεντιλίμπαρ, τον μπλοκάρουν για τα καλά κι εύκολα μάλιστα. 

Το έκανε ο Πετράκης με τον Παναιτωλικό στο Καραϊσκάκη. Το έκανε και ο Παπαδόπουλος του Λεβαδειακού, με εις βάρος του σκορ 2-0 από το 21ο λεπτό μάλιστα. Τέσσερις χαμένοι βαθμοί εδώ. Το έκανε ο Μάντζιος με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Και το έκανε και ο Παντελίδης στην Τρίπολη. Τέσσερις Έλληνες προπονητές δεν… μάσησαν απέναντι στον κάτοχο του Conference League και του στέρησαν δέκα βαθμούς! Ε, άλλους δύο είχε… δώρο ο Αλόνσο που αν κέρδιζε τον Άρη, θα έφτανε τον Ολυμπιακό! Από εκεί, καταλαβαίνεις πολλά για το τι έχει γίνει εντός των συνόρων…

Δεν θέλω να είμαι βιαστικός στις κρίσεις μου, αλλά θα επαναλάβω κάτι που έχω επισημάνει και στο παρελθόν. Ο Μεντιλίμπαρ άλλαξε τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, τον πήγε πιο ψηλά, έκανε την υπέρβαση που ήταν όνειρο ζωής. Δεν ξέρω, όμως, μέσα μου, αν είναι προπονητής για να πάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Όπως βλέπω τώρα τα πράγματα πιο εφικτός μου μοιάζει ο στόχος μιας καλής πορείας στην Ευρώπη.

Γιατί συγνώμη, όταν τα θεωρείς όλα τόσο… απλά κι εύκολα, κάτι δεν πάει καλά στο κομμάτι της νοοτροπίας. Και ο τρόπος που προσεγγίστηκε το ματς της Τρίπολης, δύο πράγματα δείχνουν. Πως ή ο κόουτς υποτιμά τις ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος ή όσοι πήραν ευκαιρίες δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος τους. Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει. Τώρα πάντως τίποτα…

Ίσως η ομάδα στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, θα πρέπει να ταξιδεύει παντού με το αεροπλάνο, να τσεκάρει τα διαβατήρια, να φοράει τα κουστούμια των ευρωπαϊκών ματς. Να βάλουμε και το σεντόνι του Europa League στη σέντρα, να παίζει ο ύμνος της UEFA, να μπούμε σε ένα τέτοιο στόρι μήπως και οι πρωταγωνιστές αποφασίσουν να δουν σοβαρά και συγκεντρωμένα και το ελληνικό πρωτάθλημα. 

Δεν γίνεται να βλέπεις άλλη ομάδα την Πέμπτη στην Ευρώπη και άλλη τα Σαββατοκύριακα εντός των συνόρων. Και όταν αυτό επαναλαμβάνεται, προφανώς και κάτι συμβαίνει. Οι αρμόδιοι γνωρίζουν καλύτερα, το ζουν και από μέσα. Εμείς καταγράφουμε απλά, όπως την πικρία του κόσμου που…χάλασε το τριήμερό του για να εισπράξει αυτή την στεναχώρια στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». 

Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας κατά τα άλλα…