Είμαι ο Διονύσης Βερβελές, (δεν) είμαι καλά και έτσι έζησα το μυθικό θρίαμβο στη Σερβία!

Οι 36 ώρες, από την Ελλάδα, σε Βελιγράδι, Νόβισαντ, Μπάτσκα Τόπολα και πάλι στη βάση μας!

«Μαύρισε» η ψυχή μας μετά το 1-4 στο Καραϊσκάκη. Η καλή προσπάθεια με την Φερεντσβάρος και οι δύο νίκες με 1-0, έδωσαν ελπίδα, όραμα για κάτι καλό στην Ευρώπη. Οι Ισραηλινοί μας «τιμώρησαν» στον Πειραιά και ακολούθησε ένα ακόμη σοκ την Κυριακή, η εντός έδρας ήττα με 1-3 από τον Παναθηναϊκό. Όταν πας με 2-7 γκολ και δύο ήττες με μεγάλο αντίκτυπο, δεν είναι υπέρ σου οι πιθανότητες.

Όταν αποφάσισα να ταξιδέψω στη Σερβία, είχα πολλούς που μου έλεγαν, «καλά τρελός είσαι;». «Που θα πας εκεί, να ζήσεις την ολοκλήρωση του δράματος;». Θα είμαι ειλικρινής, παντελονάτος. Όχι, δεν το πίστευα. Κυρίως γιατί στο μυαλό μου, με είχε επηρεάσει η ήττα από τον Παναθηναϊκό και θεωρούσα ανέφικτο να μπορέσει η ομάδα να επιστρέψει και να διεκδικήσει το θαύμα θαυμάτων, όπως το χαρακτήριζα.

Την Τετάρτη το μεσημέρι, φτάσαμε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η ομάδα άργησε να φτάσει γιατί είχε κίνηση στην Αττική Οδό και η πτήση έγινε στις 18:45. Τρέχαμε και δεν… φτάναμε για τη συνέντευξη Τύπου των Μεντιλίμπαρ, Έσε, που έγινε στο ξενοδοχείο Sheraton. Εκεί, έμενε η αποστολή της Μακάμπι. Τους έβλεπα και από τη μία μου… γύριζε το μάτι, από την άλλη έλεγα «όπως μας… έφτιαξαν στο πρώτο ματς, ας το λουστούμε τώρα».

Περιέργως, Έσε και κόουτς, ήταν ήρεμοι, προσγειωμένοι. Και γενικά, είχε προηγηθεί μια πτήση χωρίς… κέφια, με κεφάλια περισσότερο στην περισυλλογή. Λογικότατο, μετά το 2-7 στα δύο τελευταία ματς. Η ομάδα ταλαιπωρήθηκε κάπως, αρκετές ώρες στο δρόμο, αλλά το ρεπό που είχε προηγηθεί την Τρίτη, φαίνεται πως είχε «φτιάξει» τους ποδοσφαιριστές.

Βράδυ Τετάρτης, μπήκα αργά στο ξενοδοχείο, μετά τις 22:30 και έψαξα ένα εστιατόριο με ένα συνάδελφο. Κλειστά τα περισσότερα, βρήκαμε τελικά ένα ωραίο μαγαζί και με ζωντανή μουσική. Βιολί στο φουλ, ποιότητα βγάζαμε, φάγαμε καλά, χαλαρώσαμε. Ο μπακλαβάς δεν τρωγόταν για γλυκό, αλλά το καλό το… γλυκό ήρθε 24 ώρες αργότερα.

Είχα ανάγκη από ξεκούραση. Οφείλω ένα ευχαριστώ στη γυναίκα μου και στην κόρη μου. Η Γεωργία, έχει αισιοδοξία. «Όλα καλά θα πάνε…» μου λέει πολλές φορές, έτσι και τώρα. «Άντε να πάμε τελευταίο ταξίδι για φέτος» εγώ, «θα πας και άλλο» αυτή. Μάλιστα. Η μπέμπα ξυπνάει τα βράδια, πέφτει… αυπνία, ευελπιστούσα ότι θα κοιμηθώ κάποιες ώρες. Μάταια, όμως. Στις 7:00 το πρωί, άρχισαν τα τρυπάνια να βαράνε ανελέητα. Όχι… γαμώ την γκίνια μου είπα και το πάλεψα μπας και ξανακοιμηθώ, αλλά ήταν ανέφικτο.

Είχα κάτι «μάχες» πρωινές από τα νεύρα, αλλά είχα κανονίσει έναν καφέ με έναν αγαπητό φίλο πάνω από όλα. Τον παλιό παίκτη και προπονητή του Ολυμπιακού, Μπόζινταρ Μπάντοβιτς. Ο «Μπόσκο» έχει αναλάβει την Βοϊβοντίνα, πήγαμε σε ένα ωραίο καφέ στο Νόβισαντ και ανταλλάξαμε απόψεις. Προσπαθούσε ο άνθρωπος να μου εξηγήσει, πόσο σοβαρό και καλό μπορούσε να εξελιχθεί το ρεπό της Τρίτης για την ομάδα. «Η πιο δύσκολη προπόνηση μετά από ήττα είναι η δεύτερη, όχι η πρώτη…», μου τόνιζε. Και μου επισήμανε χαρακτηριστικά: «Όσο υπάρχει στην ομάδα ο Μουρίκης (ο γυμναστής), θα δεις φρέσκο Ολυμπιακό το βράδυ και δεν θα το πιστεύεις». Τον «Μπόσκο» τον εκτιμώ πολύ, αλλά το κεφάλι μου το κούναγα. Ήμουν απαισιόδοξος, δεν θα είμαι ψεύτης…

Επέστρεψα στην πλατεία του Νόβισαντ, ήπιαμε άλλο ένα εσπρεσάκι και περίμενα να πάει η ώρα 18:30 για να αναχωρήσουμε για την Μπάτσκα Τόπολα. Ήρθε η ώρα να φάμε κι εκεί, είχα την ευκαιρία να είμαι στο τραπέζι με αγαπητά πρόσωπα. Τον Σωκράτη, τον μέγιστο πράκτορα ταξιδιών μας, τον κύριο Χρήστο, τον Τάκη, τον Στέλιο, τον Καλλίνικο, τον Βιργήλιο και άλλους. Όλοι τους, είναι ένα γκρουπ τρελών Ολυμπιακών, όχι πιτσιρικάδες, πετυχημένοι όλοι στις δουλειές τους και πάνε παντού. Το ζουν. Έτσι και τώρα. «Πόσο δίνει η ανατροπή;», λέει ένας για να μη… δίνουμε και ονόματα. «10 και πέφτει…» η απάντηση. Υπήρχε κόσμος που όχι μόνο ήρθε στη Σερβία, αλλά ήθελε να βάλει και τα λεφτά του. Πίστευαν στο θαύμα. Σε αυτούς, πρέπει έτσι να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά, γιατί ήταν μάγκες, μετά το 1-4 μάλιστα στο πρώτο ματς. Ήθελε… καρύδια για να πιστέψεις στο θαύμα και να θες να είσαι σε μία βραδιά που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, θα γραφόταν ιστορία.

Έφαγα αυτό το ωραίο σέρβικο μπιφτέκι, ήπια ανθρακούχο νερό, να μην… βαρύνουμε. Είχαμε μια αποστολή κι επειδή μεγαλώσαμε, πρέπει να πηγαίνουμε ώριμοι στα ματς. Πρόλαβα να βγω και μισή ώρα στην εκπομπή στο ραδιόφωνο. Έδωσα το κλίμα, τι γινόταν, κάποιες σκέψεις-δοκιμές για την εντεκάδα, μετέφερα το ρεπορτάζ για τον κόσμο και ότι θα ήταν κοντά στα 50-60 άτομα οι φίλοι του Ολυμπιακού τελικά.

Στόχος της αστυνομίας της Σερβίας, ήταν να μην υπάρξουν ενισχύσεις από τους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα. Μετά από μία ώρα, στις 19:30 φτάσαμε στο γήπεδο και αφού πρώτα περάσαμε από μπλόκα της αστυνομίας. Έκαναν ελέγχους, για να μην φτάσει στο γήπεδο κόσμος χωρίς εισιτήρια. Ο πιο σοβαρός έλεγχος δε, ήρθε λίγο έξω από το γήπεδο. Ισραηλινοί πήραν τα διαβατήριά μας, έκαναν επιβεβαίωση των στοιχείων από τη λίστα και μπήκαμε σε ένα γήπεδο που εγώ τουλάχιστον γνώριζα. Η “TSC Arena”, μας είχε φέρει το 2-2 με την Μπάτσκα Τόπολα. Με τον Ολυμπιακό να προηγείται 0-2 τότε και να ισοφαρίζεται. Έμεινε με δέκα, τα είχε κάνει… μούτι ο Μαρτίνεθ με τις αλλαγές, περασμένα… ξεχασμένα. Δεν κόστισε τελικά αυτό το ματς, αφού ο Ολυμπιακός κατάφερε να προκριθεί στο Conference League.

Πήρα θέση στα δημοσιογραφικά θεωρεία, για το γούρι άλλαξα θέση σε σύγκριση με το ματς με την Μπάτσκα Τόπολα. Έχω και τα… διαόλια μου, πως να το κάνουμε. Συνδέθηκα με το συνδρομητικό στην Ελλάδα για να δω και μπάσκετ, τη «μάχη» του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό.

Πανηγυρίσαμε και αυτή τη νίκη, τουλάχιστον είχαμε πάρει μια καλή χαρά, πριν ζήσουμε το ΕΠΟΣ! Είχα μεταφέρει και στα κείμενα της Πέμπτης, μια χαλαρότητα των Ισραηλινών. Σαν να πίστευαν πως όλα είχαν τελειώσει μετά το 4-1 του πρώτου αγώνα στο Καραϊσκάκη. Να είναι καλά, που αυτή την έβγαλαν και μέσα στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός μπήκε πιεστικά, κατάφερε να σκοράρει νωρίς, να ψάξει και άλλα γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Βρήκε και γκολ με τον Φορτούνη, βρήκε και με τον Ελ Κααμπί και ήδη στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο είχε ρεφάρει, φέρνοντας τη σειρά στο 4-4.

Η μοίρα μας φέτος μας έχει δοκιμάσει αρκετά και ένα ακόμη πέναλτι με σκόρερ τον Ζάχαβι, έφερε το 1-3. Μέσα μου έλεγα «όχι έτσι, είναι κρίμα…». Παρόλα αυτά, όμως, σου δινόταν η αίσθηση πως ο Ολυμπιακός μπορεί να το βρει το τέταρτο γκολ! Και βρήκε γκολάρα, όχι γκολ, με τον Ελ Κααμπί να εκτελεί αλά Αλεξανδρής και Αναστόπουλος κάποτε. Ένα από τα ωραιότερα ευρωπαϊκά γκολ.

Ο… τρελός της παρέας είχε γενέθλια. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έβαλε τον Γιόβετιτς, έβαλε και τον Ελ Αραμπί. Λες και ήθελε να σβήσει το… κεράκι της πρόκρισης πριν την παράταση. Θα μπορούσε να το κάνει ο Μαυροβούνιος, αλλά δεν τα κατάφερε στο 90+3’. Το κράτησε, όμως, για το 3ο λεπτό της παράτασης, το «παστέλωσε» και για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός βρήκε γκολ πρόκρισης στη βραδιά. Στην παγκόσμια ημέρα μαθηματικών, έγινε το 5-6 αλλά το μενού, είχε και άλλο. Και έπρεπε να το βάλει ένας που έχει γράψει ξεχωριστή ιστορία. Ελ Αραμπί και 5-7 και τέλος!

Μετά τους… δάγκωναν ακόμη και ο Ιμπόρα με τον Κίνι που είχαν μπει αλλαγή και ο Μαριάνι σφύριξε για τελευταία φορά. Οι λίγοι που ήταν στην εξέδρα πανηγύριζαν σαν τρελοί, μαζί και η ομάδα, η βραδιά ολοκληρωνόταν και η ιστορία είχε γραφτεί. Από το 1-4 και το «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό», σε έναν ονειρικό Ολυμπιακό και το 1-6. Ποιος θα το έλεγε, ποιος θα το πίστευε αλήθεια!

Είμαι ο Διονύσης Βερβελές, (δεν) είμαι καλά και έτσι έζησα το μυθικό θρίαμβο στη Σερβία! Καλά να είμαστε πρώτα ο Θεός, δεν πρόκειται να βγει από το μυαλό μου ποτέ αυτή η βραδιά, αυτό το ΕΠΟΣ. Παρά την κούραση, την αυπνία, «γέμισε» η ψυχή μου φτάνοντας στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Να βλέπεις την αποθέωση του Ελ Αραμπί, του Ελ Κααμπί, του Φορτούνη, του Ποντένσε, όλων. Στιγμές μοναδικές, με την ομάδα να είναι στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης, όπως φυσικά και ο ΠΑΟΚ που με την μαγκιά του, έστειλε σπίτι τους τους υπερόπτες Κροάτες.

Καλά να είμαστε, γεροί και δυνατοί, να ζήσουμε και ακόμη πιο ωραίες στιγμές. Η ώρα είναι 08:00 που πατάω το save στο αρχείο, για να το στείλω και να το διαβάσατε. Να είστε περήφανοι που είστε Ολυμπιακοί αλάνια και να μην ξεχνάτε, υγεία να έχουμε και προχωράμε…

⚽Μακάμπι Τελ Αβίβ - Ολυμπιακός 1-6: ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ πρόκριση σε θρυλική βραδιά που θα μείνει στην ιστορία!