Ένα ανεπανάληπτο ΕΠΟΣ, ένας Ολυμπιακός που πλέον πάει σε άλλο επίπεδο και ένας κόσμος που σεβάστηκε το γήπεδο

Ο Θρύλος του Βαγγέλη Μαρινάκη έγραψε ιστορία και άλλαξε… πίστα! Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει στο blog του στο Sportal και κάτι για τη Νέα Φιλαδέλφεια!

Ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία! Έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που σήκωσε τρόπαιο της UEFΑ, σε επίπεδο ανδρών. Βλέπετε είχε προηγηθεί και το Youth League των πιτσιρικάδων, που δεν ήταν κάτι απλό, κάτι εύκολο. Κάθε άλλο. Και κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός του Βαγγέλη Μαρινάκη, του ανθρώπου που πίστεψε από την πρώτη στιγμή στο κάτι… τρελό, να φτάσει η ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης, πέτυχε αυτό που για όλους τους άλλους μοιάζει ακατόρθωτο.

Ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, έβγαλε τη μισή Ελλάδα στο δρόμο κι έκανε την άλλη μισή να ζηλεύει; Να καταριέται; Δεν ξέρω τι, αλλά ήταν και η συνθήκη που δημιουργήθηκε. Να το πάρει ο Ολυμπιακός μέσα στο νέο σπίτι της ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Κι επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, προφανώς και ανάλογο θα ήταν το συναίσθημα αν το έκανε άλλη ελληνική ομάδα, μέσα στο Καραϊσκάκη.

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, κατάφερε να αλλάξει… πίστα σε αυτή την ομάδα που εντός των συνόρων δεν τα κατάφερε. Αποκλείστηκε επί Καρβαλιάλ στο Κύπελλο, έμεινε τρίτη με τον Βάσκο στο πρωτάθλημα, παρότι θεωρητικά το διεκδικούσε τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος. Είχε, όμως, ως… μαξιλάρι την Ευρώπη και εκεί πίστεψε, εκεί έριξε το βάρος. Η διαδρομή τρελή, για να φτάσουμε στο σημείο να δούμε ξημερώματα Πέμπτης, το Δημοτικό Θέατρο να θυμίζει την εποχή της άφιξης του Λάγιος Ντέταρι.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού πλέει σε πελάγη ευτυχίας, γιατί στους τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων ήταν πάντα τηλεθεατής. Υπήρχαν, όμως, άνθρωποι που πίστευαν σε αυτή τη διαδρομή. Πρώτος από όλους, ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Φυσικά, ο Κριστιάν Καρεμπέ. Στη συνέχεια, χωρίς να το φωνάζει, ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Και ήρθε και ο Μεντιλίμπαρ για να δώσει αυτό το μέταλλο, για να είναι ο Ολυμπιακός στην κορυφή της Ευρώπης, μετά την Αταλάντα στο Europa League και με μία εκ των Ρεάλ Μαδρίτης-Ντόρτμουντ στο Champions League.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε με καλύτερες ομάδες. Και η Φενέρμπαχτσε είχε ποιότητα και η Άστον Βίλα. Το έπος και η ανατροπή με την Μακάμπι, έμειναν στην ιστορία. Και ήταν η βραδιά του 1-6 που άλλαξε τα δεδομένα, που εκεί όλοι φώναξαν και πείστηκαν, για το «τώρα μπορούμε τα πάντα…». Η Φιορεντίνα είναι ιταλική ομάδα, σκληρή, αλλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να κρατήσει το «0». Και το κράτησε, με έναν πιτσιρικά κάτω από την εστία του που έγραψε τη δική του όμορφη ιστορία, τον Κωνσταντή Τζολάκη. Δεν είναι δικαίωση για τον Ρέτσο; Άκουσε τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της σεζόν και με τον Ολυμπιακό σήκωσε το Conference League. Μήπως ο Κάρμο που ήρθε δανεικός δεν βοήθησε; Δεν άλλαξε τα δεδομένα της άμυνας; Όπως φυσικά, σε αυτή τη διαδρομή, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και ο Τσικίνιο με τον Όρτα. Οι τρεις αλλαγές στη λίστα, οι τρεις μεταγραφές επί Καρβαλιάλ.

Ο Ελ Κααμπί, πήρε μαζί του την μπάλα του τελικού. Δεν ήταν η πρώτη, είχε πάρει και από προηγούμενα ματς, μαζί και τις ταυτότητες αντίπαλων στόπερ. Ο Μαροκινός, έκανε τη χρονιά της καριέρας του, γιατί οι αριθμοί του το δείχνουν, αλλά και γιατί σήκωσε το Conference League. Και με αυτά ως «όπλα» τώρα, θα δει και την επόμενη ημέρα.

Η βραδιά και το σενάριο, έδειχνε μαγικό. Ποιος θα το έλεγε, στο νέο σπίτι της ΑΕΚ, να παίζει ο ύμνος του Ολυμπιακού και «Η θάλασσα του Πειραιά», με περισσότερους από 15.000 φίλους των Πειραιωτών να πανηγυρίζουν, να χαίρονται, να κλαίνε από συγκίνηση γι’ αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Κι εδώ, θέλω να σταθώ σε κάποια πράγματα. Τα μέτρα ασφαλείας πολλά, αλλά σε γενικές γραμμές, το σκηνικό πήγε καλά. Δεν ήταν εύκολο, στην τοξικότητα που έχουμε τριγύρω μας, αλλά και στην ειδική συνθήκη που είχε διαμορφωθεί. Βλέπετε Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχουν πάει στα… άκρα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από εκεί και πέρα, προφανώς και η εικόνα ορισμένων που έσπασαν καθίσματα ή έβαψαν τις τουαλέτες, δεν θα χαλάσει τη γενική εικόνα. Κι αυτή, έδειξε ότι οι περισσότεροι οπαδοί του Ολυμπιακού, σεβάστηκαν το χώρο, το γήπεδο της ΑΕΚ.

Για εμένα, αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Και θα κρατήσω αυτό και όχι τους… λίγους. Άλλωστε και με τα μάτια μου όταν ολοκληρώθηκε το ματς, είδα να λείπουν πολλά περισσότερα καθίσματα από την πλευρά των οπαδών της Φιορεντίνα.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια με τη νέα μορφή γηπέδου, δεν είχα πάει. Όντως η ΑΕΚ έχει φτιάξει ένα πολύ ωραίο γήπεδο και με τους χώρους τριγύρω μπορεί ο οπαδός της να πάει από το πρωί της Κυριακής και να περιμένει τη σέντρα το βράδυ. Είναι εξίσου άσχημο πάντως, να «στοχοποιούνται» στο Διαδίκτυο όσοι είχαν τα μαγαζιά τους ανοιχτά στην περιοχή, την ημέρα του τελικού. Γιατί απ’ όσο είδα κι έμαθα, εκεί ο κόσμος του Ολυμπιακού συμπεριφέρθηκε μια χαρά. Τι θα έκαναν δηλαδή, θα… πάθαιναν αφυδάτωση οι οπαδοί του Ολυμπιακού ή θα έμεναν νηστικοί;

Κατά τα άλλα, ο Ολυμπιακός με τη χθεσινή κατάκτηση του Conference League, κέρδισε και πολλά όσον αφορά στην επόμενη σεζόν. Πρώτα από όλα, μία ομαλότητα, μια κανονικότητα. Θα έχει το χρόνο του να «χτίσει» την ομάδα όπως πρέπει, να διαπραγματευτεί με ομάδες και παίκτες. Και κυρίως, δεν θα έχει κανένα άγχος για τα προκριματικά, όταν οι αντίπαλοί του στην Ελλάδα, θα δοκιμάζονται με το «καλημέρα» και αγωνιστικά και ψυχολογικά, όλο το καλοκαίρι.

Πολλά μπράβο σε όλους γι’ αυτή την επιτυχία. Και σε αυτή τη διαδρομή, για να ψηλώνει ένας σύλλογος, δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται μπροστά. Είναι και αυτοί που εργάζονται καθημερινά σκληρά. Από αυτούς που φροντίζουν το χορτάρι στο Ρέντη, τους μάγειρες, τους ανθρώπους που κανονίζουν τα ταξίδια, τους νομικούς, το γραφείο Τύπου, τους λογιστές, τις τηλεφωνήτριες, όλοι μα όλοι, μπήκαν στη λογική του να πιστέψουν στο όραμα του Βαγγέλη Μαρινάκη που έκανε αυτό που ήθελε και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Το 2006 και πριν τη φιέστα, έλεγε τότε ο άνθρωπος που άλλαξε τα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πως από το μουσείο του Ολυμπιακού λείπει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. 18 χρόνια μετά, ήρθε η ώρα ο Βαγγέλης Μαρινάκης να το πετύχει, να το ζήσει, να κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού χαρούμενο, να βγει στο δρόμο.

Τώρα, ο στόχος είναι η επιστροφή και στα πρωταθλήματα. Γιατί στα 100 χρόνια ιστορίας, πρέπει να έρθει και το 48ο πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη άλλωστε, το επίπεδο άλλαξε πλέον, δεν έχει τίποτα να αποδείξει και σε κανέναν, εντός κι εκτός συνόρων.

Υ.Γ.: Υγεία να έχουμε και προχωράμε…