Η νέα σεζόν μπορεί να βάλει στη ζυγαριά τη σχέση του Ολυμπιακού με τον κόσμο του

Μια αγωνιστική περίοδος πολύ ιδιαίτερη έρχεται για τους «ερυθρόλευκους» σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.

Οι γενιές των οπαδών έχουν αλλάξει. Το ίδιο συμβαίνει παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα όπως συχνά μας αρέσει να υποστηρίζουμε δίνοντας συνήθως μια δραματική διάσταση των γεγονότων. Απλοϊκά, θα έλεγε κανείς πως κάποτε η σχέση οπαδού - ομάδας ήταν πολύ πιο αγνή, πιο ρομαντική, περισσότερο συναισθηματική παρά οτιδήποτε άλλο. Σήμερα, με τόση πρόσβαση στην πληροφορία, ο οπαδός είναι μαζί και σκάουτερ, προπονητής, παίκτης, διοικητικός παράγοντας, μέλος του ιατρικού επιτελείου. Το ίδιο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και με τους δημοσιογράφους, αλλά αυτό είναι μια άλλη -πονεμένη- ιστορία.

Αυτή η αλλαγή δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση για τον Ολυμπιακό και τη σχέση του με τον δικό του κόσμο. Εκατομμύρια οι οπαδοί των Πειραιωτών, δεκάδες χιλιάδες οι διαφορετικές απόψεις για το πώς πρέπει να λειτουργεί ο σύλλογος. Και με μια σεζόν ιδιαίτερη να πλησιάζει, η σχέση αυτή θα δοκιμαστεί. Σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Μοιάζει περίεργο, είναι όμως και αλήθεια πως η επισκεψιμότητα στις ιστοσελίδες, η τηλεθέαση, η ακροαματικότητα, οι πωλήσεις φύλλων στις εφημερίδες εκτοξεύονται όταν τα νέα στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο είναι άσχημα. Εξηγείται εν πολλοίς στην παθολογική αγάπη των φίλων του Ολυμπιακού στον σύλλογο. Όταν πάντως το πάθος είναι κυρίαρχο σε μια σχέση, σημαίνει πως συχνά η λογική πάει περίπατο και αυτό δεν είναι πάντα καλό.

Φέτος, τόσο το ποδοσφαιρικό τμήμα όσο και το μπασκετικό είναι σε μια μεταβατική περίοδο. Έστω κι αν προέρχονται από εκ διαμέτρου αντιφατικές σεζόν. Στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός απογοήτευσε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, με τον εν γένει χειρισμό των καταστάσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Και επιχειρεί ένα restart, αλλάζοντας ουσιαστικά το μοντέλο λειτουργίας του. 

Ο Αντόνιο Κορδόν ανέλαβε το βάρος της καθημερινότητας και είναι αυτός που θα πάρει σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις που αφορούν τον αγωνιστικό σχεδιασμό και όχι μόνο. Και θα το κάνει ξεκάθαρα με τον δικό του τρόπο. Ακόμη κι αν αυτός ο τρόπος μοιάζει «ξένος» σε εμάς ή ακόμη και περίεργος για τα ελληνικά δεδομένα.

Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ με τη σειρά του έχει βουνό να ανέβει. Είναι πολύ δύσκολο το έργο του Ισπανού τεχνικού, που καλείται να χτίσει από την αρχή ουσιαστικά μια καινούργια ομάδα, τη στιγμή που του λείπουν βασικά «συστατικά» και ο χρόνος τον πιέζει αφόρητα. Για όσους παρακολούθησαν τον τρόπο που κινήθηκε στην προετοιμασία επί αυστριακού εδάφους, είναι ξεκάθαρο πως θέλει να παίξει ένα ποδόσφαιρο σύμφωνα με τις σύγχρονες επιταγές του αθλήματος. Αν θα μπορέσει να το κάνει, πόσο γρήγορα και με ποια «υποστήριξη» είναι ερωτήματα που θα απαντηθούν εν ευθέτω χρόνω.

Στο μπάσκετ πάλι, μετά από μια καταπληκτική σεζόν, ο Ολυμπιακός έχασε τους Σλούκα και Βεζένκοφ. Το πώς και γιατί είναι γνωστό, αλλά δεν έχει και σημασία πλέον. Τα δεδομένα είναι αυτά και ο Γιώργος Μπαρτζώκας καλείται να μπει σε μια διαδικασία που δεν αφορά απλά την αντικατάσταση των δύο αποχωρήσαντων ως πρόσωπα, αλλά πολύ περισσότερο την διαφοροποίηση του τρόπου παιχνιδιού των Πειραιωτών. Καθόλου εύκολη η όποια μετάβαση, αφού το περσινό μοντέλο ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο όμως οι εξελίξεις «απαιτούν» για κάτι καινούργιο τη νέα σεζόν.

Η αφετηρία είναι διαφορετική σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, ο παρονομαστής ίδιος. Μπορεί τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά ή ακόμη και ιδανικά. Σε αυτή την περίπτωση... δεν θα ανοίξει ρουθούνι. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποκλείσει το κακό σενάριο. Άλλωστε μιλάμε για αθλητισμό, όπου κανείς ποτέ δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία. 

Άλλωστε το αποτέλεσμα προκύπτει μέσα από επιλογές μιας σειράς ανθρώπων, που στο τέλος πρέπει να «κουμπώσουν» στην εντέλεια για να έρθει και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προφανώς λοιπόν δεν μιλάμε για μια απλή διαδικασία. Αντιθέτως είναι δύσκολη και με αστάθμητους παράγοντες, που επηρεάζουν την όποια κατάληξη.

Ποιο «ρεύμα» θα επικρατήσει;

Έχει επομένως μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που θα αντιδράσει ο κόσμος του Ολυμπιακού στην περίπτωση που η χρονιά δεν εξελιχθεί σύμφωνα με τις προσδοκίες του. Και για να μην υπάρχει η απορία, προφανώς όταν η λειτουργία ενός τμήματος έχει «τρύπες», οι ευθύνες είναι των ανθρώπων που τρέχουν τα πρότζεκτ. Εν προκειμένω από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τους αδερφούς Αγγελόπουλους, τους αθλητικούς διευθυντές, τους σκάουτερ, τα τεχνικά και ιατρικά επιτελεία, όλους όσους έχουν μικρή ή μεγάλη ανάμιξη στη διαδικασία.

Θα έχει υπομονή ο κόσμος; Θα μετρήσουν τα 10/13 πρωταθλήματα επί Μαρινάκη στη συνείδηση του; Ή το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ουδέποτε αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά/διοικητικά προβλήματα; Θα μπει στο ζύγι η απόλυτη επιτυχία του «μέχρι τέλους» των Αγγελόπουλων ή θα ξεχαστεί; Θα έχει αξία το γεγονός πως τόσα χρόνια ρίχνουν λεφτά σε ένα πηγάδι μόνο και μόνο για να διατηρούν τον Ολυμπιακό πρωταγωνιστή;

Έχει σημασία πως όλοι μπορεί να κάνουν λάθος επιλογές ή δεν θα αναγνωριστεί ως ελαφρυντικό ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στο μπάσκετ; Παίζει ρόλο πως εκ των πραγμάτων ο Ολυμπιακός δεν παίζει μόνος του αλλά υπάρχουν κι άλλοι; Μπορεί να αναγνωριστεί η αναγκαία πίστωση χρόνου; Ή τελικά τα αποτελέσματα από το ξεκίνημα είναι αυτά που θα συνθέσουν το βασικό κριτήριο αντίδρασης, θετικά ή αρνητικά;

Προφανώς και η κριτική είναι αναγκαία, προκειμένου ένας σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός να είναι πάντα στην... τσίτα και να διατηρεί το κίνητρο της επιτυχίας. Στον αντίποδα ωστόσο, είναι υπερβολικό στις μέρες μας να απαιτείται το κεφάλι των πάντων επί πίνακι γιατί μπορεί πράγματι μια, δύο σεζόν να κατακλυστούν από λάθη. 

Δεν είναι εύκολο να ορίσει κανείς σήμερα ποια είναι η «υποχρέωση» του οπαδού. Και συνήθως υπάρχει μια σύγκρουση «ρευμάτων»: Εκείνη που επιτάσσει την στήριξη υπό οποιεσδήποτε συνθήκες χωρίς «αλλά» και αυτή που προχωράει σε hardcore κριτική για κάθε -στην κυριολεξία- θέμα που αφορά την καθημερινότητα μιας ομάδας. 

Χρυσή τομή μοιάζει αδύνατον να υπάρξει. Εν προκειμένω, για τον Ολυμπιακό η σχέση αυτή με τον κόσμο και τα αντικρουόμενα ρεύματα θα ανέβει στη ζυγαριά, χωρίς όμως να αναδείξει νικητές ή χαμένους. Αυτός θα είναι ο σύλλογος, είτε στη μια περίπτωση, είτε στην άλλη...