«Μαγική» αρχή, αλλά ήταν... μόνο η αρχή για τον Ολυμπιακό!

Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Super Cup και έδειξε πως ο Παναθηναϊκός θέλει ακόμα πολλή δουλειά για να τον φτάσει. Γράφει ο Αχιλλέας Μαυροδόντης.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα σαν όλες τις άλλες. Αντιθέτως, είναι μια ομάδα που με τον δικό της τρόπο, καταφέρνει να είναι στην κορυφή και να το κάνει με στυλ.

Πριν τον τελικό του Super Cup, τα δεδομένα ήταν μοιρασμένα, με τον Ολυμπιακό να έχει ένα πολύ μικρό προβάδισμα στα προγνωστικά. Δεν το λέμε εμείς. Το λέγανε όλες οι στοιχηματικές. Το παρκέ όμως είπε άλλα.

Πάθος και πίεση από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, καθαρό μυαλό, πνευματική ετοιμότητα. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο έμοιαζε λες και ο Παναθηναϊκός ήταν σε άλλο γήπεδο. Αυτό βέβαια συνέβη χάρη στον τρομερό Ολυμπιακό, που με την πίεσή του και την σωστή λειτουργεία του δεν άφησε περιθώρια στους αντιπάλους του.

Ο Σλούκας δεν είχε καμία ασίστ στο πρώτο ημίχρονο, όπως και όλος ο Παναθηναϊκός, που έμοιαζε με ναυαγό που παλεύει να μην πνιγεί στην θάλασσα. Από το 5-4 στο 32-4, ο Ολυμπιακός είχε καταπιεί τους αντιπάλους του και δεν τους επέτρεψε ποτέ να κάνουν το παιχνίδι τους.

Ο Ολυμπιακός γενικά είχε πολύ ξεκάθαρο πλάνο. «Πιέζω τον δημιουργό και αναγκάζω τους αντιπάλους σε κακές προσπάθειες». Από την άλλη στην επίθεση η μπάλα άλλαζε διαρκώς χέρια, όλοι ήταν κομμάτι της επιτυχίας και όλοι συνέβαλαν.

Ο Φαλ για παράδειγμα, ο οποίος έμεινα άποντος (ο μόνος από τους 10 που αγωνίστηκαν για τον Ολυμπιακό) ήταν συγκλονιστικός στην άμυνα και καθάρισε τα ριμπάουντ με άνεση. Ο Σίκμα, που ακόμα δεν έχει μπει στο 100% του Ολυμπιακού, ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ με 9. Εντάξει για τον Ουόκαπ δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Τα λένε όλα οι αριθμοί του.

Μπορεί να είχε μόλις 2 πόντους, όμως τα 7 ριμπάουντ και οι 8 ασίστ στα 31' που αγωνίστηκε (περισσότερο από κάθε άλλον) ήταν κομβικά. Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου και Κάνααν ήταν εκεί όποτε χρειάστηκαν, ενώ ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έδειξε πως μπορεί να αποτελέσει τον παράγοντα «Χ». Μεγάλα σουτ στο δεύτερο δεκάλεπτο, όταν και κόλλησε η επίθεση του Ολυμπιακού, 20 πόντοι συνολικά με 6 τρίποντα, για ένα παιδί που έχει ακούσει πολλά, όμως το πείσμα και η καρδιά του σπανίζουν.

Μεγάλη επιτυχία; Σαφώς. Ηρεμία για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα; Βεβαίως. Μένει όμως ο Ολυμπιακός σε αυτό; Με τίποτα.

Οι παίκτες σήμερα θα γιορτάσουν. Στο τσάρτερ της επιστροφής θα έχουμε γέλια, χαρές, πάντα βέβαια με σεβασμό, καθώς εκεί θα είναι και η αποστολή του Παναθηναϊκού. Από αύριο όμως τα πάντα ανήκουν στο παρελθόν.

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του το ντέρμπι του ΟΑΚΑ για την πρεμιέρα της Euroleague, το οποίο θα είναι σε ένα κατάμεστο γήπεδο και απέναντι σε ένα πληγωμένο θηρίο. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα θα αντιδράσει. Ο Ολυμπιακός όμως πρέπει να είναι έτοιμος για αυτό και να πράξει ανάλογα.

Πάντως το γεγονός πως μετά από την χειρότερη δυνατή προετοιμασία, ο Ολυμπιακός έδειξε αυτό το πρόσωπο, δείχνει πολλά. Και μάλιστα σε ένα ματς με απουσίες, όπως αυτές των Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος και Ίγκνας Μπραζντέικις.

Στο ΟΑΚΑ θα είναι και αυτοί στη μάχη, οπότε θα περιμένουμε ακόμα περισσότερα πράγματα και μεγαλύτερο πλουραλισμό.

Για να κλείνουμε όμως σιγά - σιγά, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ιδανικά. Στο χέρι του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι το να συνεχίσουν έτσι και στην συνέχεια...

ΥΓ. Ο Κώστας Παπανικολάου έδωσε το τρόπαιο στον Μπαρτζώκα για να το σηκώσει. Πέρσι το είχε δώσει στον Χρήστο Μπαφέ. Είναι... διαφορετικό να είσαι Κώστας Παπανικολάου.

ΥΓ2. Πολλά μπράβο στην ΚΑΕ Ολυμπιακός και στον Γιώργο Μπαρτζώκα που επέτρεψαν στον Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος να είναι παρών στην γέννηση του δεύτερου παιδιού του. Οι οικογένειες στηρίζουν ο ένας τον άλλον και ο Ολυμπιακός είναι ακριβώς αυτό. Μια οικογένεια.

ΥΓ3. Θα ήταν αφύσικο ο Παναθηναϊκός να είναι πιο έτοιμος από τον Ολυμπιακό με τόσες μεταγραφές. Μέσα στη σεζόν θα είναι πολύ καλύτερος. Ίσως ακόμα και σε 6 μέρες να είναι πολύ καλύτερος. Στην Ρόδο πάντως, η μάχη των πάγκων ανήκε στον Γιώργο Μπαρτζώκα.

ΥΓ4. Πολλοί είδαν τον αγώνα και χάρηκαν με τα όσα είδαν. Και κάποιοι που βρίσκονται μακριά, κυνηγώντας το όνειρό τους σε άλλη Ήπειρο. Ο Ολυμπιακός όμως είναι μια οικογένεια και αυτό δεν αλλάζει. Όποιος κατάλαβε... κατάλαβε.