Θρύλος έγινε με πρωταθλήματα! Μετά πήρε το Conference…

Κάπου… ταξιδεύει το μυαλό και υπάρχει σοβαρό θέμα νοοτροπίας. Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει στο blog του στο Sportal.

Ο Ολυμπιακός είχε μπροστά του ένα ματς που έπρεπε να «καθαρίσει» και κατάφερε να γίνει άνω-κάτω ψυχολογικά και με τον κόσμο του, επειδή αποφάσισε να αποσυρθεί στο 21ο λεπτό. Γιατί ως τότε, οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν τα δύο γκολ, είχαν δύο-τρεις ακόμη καλές στιγμές, τίποτα δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε. Και δυστυχώς, σε αυτό το κομμάτι, κατώτερος των περιστάσεων αποδείχθηκε και ο προπονητής του Ολυμπιακού. 

Ο Μεντιλίμπαρ, αποφάσισε να μη χαλάσει το… στόρι των παικτών της ομάδας. Στη διακοπή της εθνικής ομάδας, αποφάσισε να τους αφήσει Παρασκευή πρωί και να μαζευτούν ξανά απόγευμα Τρίτης. Παραλίγο… πενταήμερη, αλλά για δεύτερη φορά, οι «ερυθρόλευκοι» εξέθεσαν τον προπονητή τους. Την πρώτη, μετά τη διακοπή, είχαν έρθει 0-0 με τον Παναιτωλικό. Τώρα, 2-2 με τον Λεβαδειακό. Προσέξτε, με δύο ομάδες που θεωρητικά πριν αρχίσει το φετινό πρωτάθλημα, στόχος τους ήταν η αποφυγή του υποβιβασμού. Αυτές είναι γκέλες και μάλιστα σοβαρές. 

Φτάσαμε στην 8η αγωνιστική. Ο Ολυμπιακός έχει φέρει αυτές τις δύο ισοπαλίες στο Καραϊσκάκη, ενώ ισόπαλος ήρθε και με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, για να ηττηθεί από τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Αυτές οι τέσσερις απώλειες, έχουν κοστίσει εννέα βαθμούς. Και κάπως έτσι, το μενού λέει 15 στους 24. Δεν είναι λίγοι, κάθε άλλο. Ειδικά για μια ομάδα που στόχο της στα 100 χρόνια, έχει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και εδώ, είναι το μεγάλο ζήτημα για εμένα. Ο Ολυμπιακός, έγινε ΘΡΥΛΟΣ για τα πρωταθλήματα, για τα Κύπελλα Ελλάδας. Έτσι έχτισε την αυτοκρατορία του, είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και κατάφερε να οδηγηθεί και στην κατάκτηση του Conference League, γράφοντας την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του. 

Ναι, το ευρωπαϊκό άλλαξε επίπεδο το σύλλογο. Καλά κάνει και φωτογραφίζεται μαζί του ο κόσμος, αλλά και μέσω των δηλώσεων του Μεντιλίμπαρ, συνειδητοποιώ πως πλέον υπάρχει σοβαρό πρόβλημα νοοτροπίας. Δεν μπορεί αυτό το ματς με τον Λεβαδειακό, από 2-0 στο 21ο λεπτό να σου γίνει 2-2. Μοιάζει… τρελό. Ακόμη και με τον Παναιτωλικό, στην γκέλα του 0-0, ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερη ένταση, απειλούσε περισσότερο. Τώρα, η αντίδραση του Μεντιλίμπαρ ήταν ο… Ανδρούτσος. Και προφανώς δεν φταίει σε κάτι ο συγκεκριμένος που περίσσεψε στο Ρέντη κι έγινε ενεργός στα μάτια του προπονητή του. Την ίδια ώρα που κρίνεται ανέτοιμος ο Τούρκος, Γιαζιτζί, τα χαρακτηριστικά του οποίου ταιριάζουν περισσότερο σε αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή από τον Ολυμπιακό. 

Προφανώς και είμαι της άποψης πως ο προπονητής γνωρίζει πάντα καλύτερα, αλλά την άποψή μου δεν θα την αλλάξω. Τον Μεντιλίμπαρ θα τον έχω στην καρδιά μου για το ταξίδι που μας έκανε. Από το 1-4 με την Μακάμπι, στο 1-0 με τη Φιορεντίνα και το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία! Ακόμη και σήμερα, όμως, δεν είμαι πεπεισμένος 100% μέσα μου, ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Και για να είμαστε ειλικρινείς, ευρωπαϊκό πήρε και με τη Σεβίλλη, πρωτάθλημα δεν έχει…

Για να φτάσεις στο τέλος αυτής της διαδρομής με φιέστα τον Μάιο, τέτοια ματς πρέπει να τα παίρνεις. Εδώ, όμως, φτάνουμε τέλη Οκτώβρη και ο Ολυμπιακός αναζητά την ταυτότητά του. Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει να παίξει. Στην Ευρώπη δεν τον φοβάμαι. Ξέρει τι και πως θα παίξει. Και όταν βλέπεις π.χ. το 3-0 με την Μπράγκα και το 2-2 με τον Λεβαδειακό, εύκολα διαπιστώνεις που υπάρχει και το ζήτημα νοοτροπίας. 

Ο Ολυμπιακός προφανώς κι έχει και ζήτημα ποιότητας. Όταν οι μεταγραφές του καλοκαιριού δεν τραβάνε, κανείς δεν δείχνει πως μπορεί να κάνει διαφορά, τότε θα τα περιμένεις όλα από τα… πιτσιρίκια. Και φαντάζομαι, πως ναι, είναι ελκυστικό το πρότζεκτ του Μουζακίτη, του Κωστούλα, αλλά αυτή τη φορά δεν βοήθησαν και αυτό αποτυπώθηκε περίτρανα. Όταν βλέπεις τον Μουζακίτη να παίρνει όλες τις στημένες φάσεις, κάτι δείχνει…

Ο Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να μην βάλει καθόλου τον Ολιβέιρα, σαν να τον… τιμώρησε για την εικόνα του στο ΟΑΚΑ. Να ήταν αυτό το πρόβλημα, όμως. Ο πρώτος που πρέπει να το «καθαρίσει» μέσα του, είναι ο προπονητής. Κι επειδή καταλαβαίνω απόλυτα τον κόσμο που πιστεύει πως λείπουν βασικά κομμάτια του παζλ, ένα πράγμα μπορεί να γίνει για να έρθει το 48ο πρωτάθλημα. Μάχη με το χρόνο ως τον Ιανουάριο και άλλη ενίσχυση εκεί. Ακόμη και αν αυτή μπορεί να είναι η επιστροφή παικτών όπως ο Όρτα, ο Φορτούνης, δεν ξέρω ειλικρινά. 

Κρίμα και για τον κόσμο που αποφάσισε μεσημέρι Κυριακής να πάει στο γήπεδο, να στηρίξει, να είναι δίπλα στην ομάδα του. Δεν τον έχει… μαγέψει φέτος, αλλά την αγαπάει την ομάδα. Και όταν βλέπει 2-0 στο 21ο λεπτό, σου λέει θα ζήσουμε κάτι καλό σήμερα, να κάνει και τη διαχείρισή του ο προπονητής. Με ένα εικοσάλεπτο, όμως, δουλειά δεν γίνεται σε καμία των περιπτώσεων. Και τα σκληρά μαθήματα, ήρθαν από δύο Έλληνες προπονητές μάλιστα. Τρεις για την ακρίβεια. Πετράκης, Παπαδόπουλος στο Καραϊσκάκη και ο Μάντζιος στη Θεσσαλονίκη, έκαναν δύσκολη τη ζωή του Μεντιλίμπαρ. 

Γι’ αυτό που κρατάω επιφυλάξεις, είναι για την… ανάγνωση του Λεβαδειακού. Γιατί όπως τόνιζα εδώ όλη την εβδομάδα με άρθρα, οι Βοιωτοί είχαν χάσει πολύ δύσκολα από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, στο τελευταίο λεπτό. Θα μπορούσαν να προηγηθούν με τον ΠΑΟΚ, αλλά έχασαν πέναλτι στο 0-0, ενώ με την ΑΕΚ, διαμαρτυρήθηκαν για το χέρι του Μουκουντί που δεν τους δόθηκε πέναλτι. Κέρδισαν εντυπώσεις, αλλά κανένα βαθμό σε αυτά τα τρία ματς. Μέχρι που το… δώρο το έκανε ο Ολυμπιακός, με τον πόντο σε ένα απόγευμα Κυριακής. 

Περισσότερο από όλα πάντως, με απογοήτευσε η… αντίδραση. Κι εκεί ξανά, βλέπω το ζήτημα της νοοτροπίας. Όταν νιώθεις ότι περισσότερο «καίγεται» για το τρίποντο ο Χάρης, ο Τάσος, ο Μάκης και ο… Τάκης που κάθονται στην εξέδρα και φωνάζουν ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, τότε κάτι μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν πηγαίνει καθόλου καλά. 

Κατώτεροι των περιστάσεων έτσι Μεντιλίμπαρ και παίκτες… Και με συγχωρείτε, αλλά για να πάρεις αυτά τα ματς, δεν χρειάζονται ο… Ποντένσε και οι λοιποί. Η φανέλα του Ολυμπιακού είναι βαριά, έχει απαιτήσεις δικαιολογημένα ο κόσμος και γι’ αυτό στο τέλος γκρίνιαξε. Κι έχει απόλυτο δίκιο, γιατί αυτό που έβλεπε δεν του άρεσε, δεν τον αντιπροσώπευε. Έχουμε δει και γκέλες με… χειροκρότημα, είχαν προσπάθεια, γκίνια, χαμένες ευκαιρίες.