Ο Ολυμπιακός, η αχαριστία και το… Facebook

Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει τη… γκρίνια των τελευταίων ημερών και βάζει κάποια πράγματα στη θέση τους!

Ένας χαμός γίνεται τις τελευταίες ημέρες στα social media. Βλέπω πολλά σχόλια για τον Ολυμπιακό, τον πρόεδρό του, άλλα στελέχη, γενικά έναν απίστευτο εκνευρισμό. Δεν θα μπω στη διαδικασία ανάλυσης της φετινής σεζόν όπου είναι λογικό με τέσσερις προπονητές και κοντά στους πενήντα παίκτες να έχουν αγωνιστεί, να δοκιμάζεται η ομάδα. Παρόλα αυτά, αν ο Ολυμπιακός την Κυριακή επικρατήσει της ΑΕΚ, συνεχίζει να παραμένει στο παιχνίδι του πρωταθλήματος.

Είμαι της άποψης πως η κριτική πάντα κάνει καλό. Όπως είμαι επίσης σίγουρος, πως η διοίκηση των «ερυθρολεύκων» τον κόσμο του Ολυμπιακού τον… ακούει, εισπράττει κλίμα. Έχει φανεί και στο παρελθόν αυτό. Κάποιοι ωστόσο, εξακολουθούν να είναι απαξιωτικοί σε χαρακτηρισμούς και μου κάνει τεράστια εντύπωση.

Πριν λίγες ημέρες και στο ραδιόφωνο, είπα πως είναι φυσιολογικό να χάσεις και ένα πρωτάθλημα. Δεν παίζεις μόνος σου, το τι έχει απέναντί του ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη, είναι γνωστό. Κάποιοι εκτιμώ πως έχουν καλομάθει, ειδικά της νεότερης γενιάς. Εγώ στα 45 προς 46 μου χρόνια πλέον, θυμάμαι να βλέπω το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού 10 χρονών και το επόμενο, ως σπουδαστής αθλητικής δημοσιογραφίας. Δεν ήταν εύκολα χρόνια. Τώρα, όμως, για κάποιους φαίνονται όλα εύκολα... Ίσως γιατί τα θεωρούσαν όλα δεδομένα.

Ας θυμηθούμε τι έχει πετύχει…

Διαβάζω σχόλια δεξιά και αριστερά για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και απορώ… Εντάξει, λογαριασμοί fake μπορεί να είναι και σε υπηρεσία, για ξεκάθαρους λόγους. Η κριτική με επιχειρήματα, πάντα θα ακούγεται, θα διαβάζεται, θα έχει θέση και στα μάτια των «ερυθρολεύκων». Κάποιοι ωστόσο, ξεπερνούν για τα καλά τα όρια.

Έγραψα τρία βιβλία για το 45ο, το 46ο και το 47ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού και στη διαδρομή αυτών, κρατούσα στοιχεία, έχω το αρχείο μου και θα μοιραστώ κάποια πράγματα, έτσι για υπενθύμιση σε ορισμένους που μάλλον ξεχνούν εύκολα. Στα 12 χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, η ομάδα κατέκτησε 10 πρωταθλήματα! Ναι, ένα αστέρι από τα πρωταθλήματα στην ερυθρόλευκη φανέλα, μια δεκάδα. Πήρε Κύπελλα Ελλάδας και όποιος δεν είδε ότι έγιναν βήματα στην Ευρώπη, μάλλον δεν θέλει να το παραδεχθεί. Προφανώς και η φετινή σεζόν δεν πήγε όπως περίμενε και ο ίδιος, είναι ξεκάθαρο. Βλέπαμε, όμως, όλες αυτές τις χρονιές, έναν Ολυμπιακό με συνέπεια. Έπαιζε Φλεβάρη, Μάρτη στην Ευρώπη και πιστεύω πως αν δεν συνέβαινε αυτό με την πανδημία και τη σειρά με τη Γουλβς, ίσως βλέπαμε και την υπέρβαση…

Σε αυτά τα χρόνια μέσα, ο Ολυμπιακός έφτασε στην 24η θέση στην Ευρώπη. Για να το καταφέρεις αυτό, προφανώς κι έχεις κάνει κάτι καλά, δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν την αγοράζεις τη θέση αυτή, την κερδίζεις με τη συνέπειά σου, την εικόνα σου. Και ο Ολυμπιακός, έφτασε με τις δυνάμεις του στη θέση νούμερο 24.

Τι ανέλαβε και τι ακολούθησε…

Πολλοί μάλλον αγνοούν το πώς ανέλαβε την ομάδα ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εκείνες τις ημέρες τις θυμάμαι πολύ καλά, μόλις είχε εκδοθεί η εφημερίδα ο «ΓΑΥΡΟΣ» και μάθαμε πολλά. Αρκετά και αργότερα. Ο Ολυμπιακός είχε τερματίσει στην 5η θέση της βαθμολογίας τη σεζόν 2009-10 και ένας επιχειρηματίας που δεν θα είχε συναίσθημα, αγάπη για το σύλλογο, αλλά θα έβλεπε αριθμούς και ποσά, θα την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Υπήρχαν χρέη στο δημόσιο, στο ΙΚΑ, σε τράπεζες. Μια «τρύπα» ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ παρακαλώ και μάλιστα κι ένα εξτρά χρέος 7,5 εκατ. ευρώ στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό! Ξέρετε πολλούς που θα αναλάμβαναν αυτή την τρέλα; Να τα καλύψουν; Μήπως είναι ψιλά γράμματα για την άποψη ορισμένων; Ή μήπως θέλετε να κάνουμε και συγκρίσεις με τους απέναντι; Με τον Παναθηναϊκό να κατρακυλά σε αυτή τη διαδρομή και να καταγράφει 13 «πέτρινα» χρόνια; Ή με την ΑΕΚ που έφτασε στο σημείο να πάει στην Γ’ Εθνική κατηγορία για να διασωθεί από τα χρέη και να επιστρέψει με νέο ΑΦΜ και «καθαρή»;

Και ο Ερασιτέχνης πρωταγωνιστής!

Θέλω να κάνω μια ειδική αναφορά στο κομμάτι του Ερασιτέχνη. Όχι μόνο για τα χρέη που υπήρχαν. Ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός αυτά τα χρόνια, γιγαντώθηκε! Κατέκτησε ευρωπαϊκούς τίτλους, έχτισε την αυτοκρατορία του σε πολλά αθλήματα. Τριψήφιος ο αριθμός των τίτλων σε αυτά τα χρόνια και δέκα ευρωπαϊκά. Σήκωναν κούπα προπονητές, αθλητές και αθλήτριες και στέκονταν στη συνδρομή του Βαγγέλη Μαρινάκη στις επιτυχίες τους. Γιατί ποτέ δεν γύρισε την πλάτη, ήταν εκεί, όπως και φέτος στο ΣΕΦ για να δει την ομάδα βόλεϊ να σηκώνει άλλη μια ευρωπαϊκή κούπα!

Η ΠΑΕ Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια επί Μαρινάκη, δεν αντιμετώπισε οικονομικά ζητήματα. Προσέξτε, ζητήματα σημειώνω, όχι προβλήματα. Οι ισολογισμοί του το έχουν αποδείξει αυτό, τα οικονομικά της ΠΑΕ ξεκάθαρα και δεν είναι τυχαίο φυσικά που αντιμετωπίζεται ως μια ομάδα της κατηγορίας των κορυφαίων τριάντα ομάδων στην Ευρώπη. Τυχαία δηλαδή η ευρωπαϊκή Superleague πρότεινε τον Ολυμπιακό ως μοναδική ομάδα από τα Βαλκάνια;

Να πάμε παρακάτω; Δεν άνοιξε δίαυλο επαφών με σπουδαία κλαμπ του εξωτερικού ο Ολυμπιακός; Διαβάζω σχόλα για τον Μέντεζ, τον γνωστό ατζέντη, με αφορμή τον Γκατούζο. Σε αυτό θα σταθώ παρακάτω. Δηλαδή ξέρετε πολλές ομάδες που είχαν τη δυνατότητα να καθίσουν στο τραπέζι και να συζητήσουν με ατζέντηδες όπως ο Μέντεζ ή ο Ραϊόλα; Όπως και πολλοί ακόμη μάνατζερ που έκαναν δουλειά μόνο με τον Ολυμπιακό και καμία άλλη ομάδα από τη χώρα μας…

Το θέμα του προπονητή

Και πάμε και στο κομμάτι του προπονητή. Κάτι που μου έχει κάνει τρελή εντύπωση. Είδα πολλά αρνητικά σχόλια για τον Γκατούζο, στο άκουσμα των συζητήσεων και μόνο μαζί του. Εγώ την κουβέντα αυτή, θα την παραθέσω διαφορετικά. Έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένοι τι γίνεται; Τι συμβαίνει με το ελληνικό ποδόσφαιρο; Πού το οδηγεί η ΕΠΟ και όχι μόνο; Δεν τον θέλουν δυνατό τον Ολυμπιακό και με τον τρόπο τους, έχουν καταφέρει να τον ζημιώσουν. Ξεφτιλίζουν κάθε εβδομάδα το ποδόσφαιρό μας, μόνο και μόνο από τους ορισμούς των διαιτητών. Έχουν γίνει πάρα πολλά. Αλήθεια, πιστεύετε πως εύκολα θα έρθει δυνατό όνομα για να αναλάβει τον Ολυμπιακό; Από το ρεπορτάζ προκύπτει πως ο Μαρθελίνο έχει απαντήσει αρνητικά τρεις φορές. Ο Βαλβέρδε ανανέωσε στην Μπιλμπάο και παραθέτω αυτόν, γιατί ξέρουμε τη σχέση που έχει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη… Στην τελική, μην ξεχνάμε πως με αυτόν άρχισε η επιστροφή του Ολυμπιακού και το «χτίσιμο» της αυτοκρατορίας επί ημερών Μαρινάκη. Μου στέλνει ένας φίλος, «να πάρει τον Γκαγιάρδο που ήταν στη Ρίβερ Πλέιτ». Ένας Γκαγιάρδο που είπε «όχι» στον Άγιαξ πριν μήνες… Δεν υπάρχει ούτε καν το κίνητρο της απευθείας συμμετοχής στους ομίλους του Champions League που σίγουρα έκανε αρκετούς προπονητές να βλέπουν διαφορετικά την προοπτική και του ελληνικού πρωταθλήματος.

Διαβάζω σενάρια από την Ιταλία για τον Καμπιάσο. Ως βοηθό του Πέκερμαν στην εθνική Κολομβίας στο Μουντιάλ του 2018 τον θυμάμαι, σχολιαστή τον βλέπω. Και κοιτάζω τα σχόλια του κόσμου και φαίνεται να έχει περισσότερους πόντους στην επιθυμία του ο Καμπιάσο, παρά ο Γκατούζο που προπόνησε τις δύο ομάδες που χθες αναμετρήθηκαν στα προημιτελικά του Champions League, τη Μίλαν και τη Νάπολι.

Αλήθεια, να δούμε κάτι άλλο; Ήταν τέτοιο το βιογραφικό του Πέδρο Μαρτίνς που μας έκανε να αισιοδοξούμε για το μέλλον του στον Ολυμπιακό; Και όμως, έγινε ο προπονητής με τη μεγαλύτερη διάρκεια, πήρε τρία πρωταθλήματα, έδωσε πολλά… Είχε το σούπερ βιογραφικό ο Μάρκο Σίλβα; Ακόμη και ο Μίτσελ, δεν είχε τις επιτυχίες προπονητικά, πριν αναλάβει τον Ολυμπιακό κι εδώ έκανε τη διαφορά στην καριέρα του! Στους πάγκους, γιατί μέσα στα γήπεδα ξέρουμε όλοι ποιος ήταν…

Κι εγώ ειλικρινά δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά για τον Γκατούζο. Δεν ξέρω αν μπορεί στον Ολυμπιακό να δώσει ταυτότητα, αγωνιστικό στυλ. Ξέρω, όμως, κάποια πράγματα. Ο Μανωλάς για παράδειγμα που τον έχει ζήσει, λέει τα καλύτερα λόγια. Κι έχει σημασία γιατί ξέρει τη φανέλα, τις δυσκολίες του Ολυμπιακού. Βλέπω να έχει αλλοιωθεί σε ένα βαθμό το DNA της ομάδας, από την πλευρά των παικτών. Πιο… light; Πιο χαλαροί; Κι εμείς ως Ολυμπιακοί, μεγαλώσαμε θέλοντας να βλέπουμε το μάτι των παικτών να γυαλίζει, να έχουν τσαμπουκά, θράσος ποδοσφαιρικό. Σε αυτό ο Γκατούζο είναι μετρ, αλλά δεν θα υπολογιστεί στα συν του. Εγώ για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως ούτε αυτό δεν είναι εύκολο, να έρθει δηλαδή ο Ιταλός στην Ελλάδα για να αναλάβει τον Ολυμπιακό. Γιατί με αυτόν τον ατζέντη που έχει, το όνομα που έφτιαξε ως ποδοσφαιριστής, κάπου εμπνέει σεβασμό κι εκτίμηση και ίσως τα εισπράξει. Πέφτει το όνομα του Τζέραρντ και βλέπεις σχόλια, «αυτόν ναι…». Μέχρι να έρθει ένας να μιλήσει για το ανεπιτυχές πέρασμά του από την Άστον Βίλα και διαγράφοντας το θετικό του πρόσημο στους Ρέιντζερς.

Οι αντίπαλοι και η… διοίκηση από το Facebook

Μήπως να δούμε και τους αντιπάλους; Εγώ για παράδειγμα, θεωρώ καλό προπονητή τον Λουτσέσκου. Δεν έχω κρύψει ότι θα ήθελα να τον δω στον πάγκο του Ολυμπιακού, παρά τις παραξενιές του. Είχε μήπως κανά σούπερ βιογραφικό και πήγε στον ΠΑΟΚ; Να πάμε στον Γιοβάνοβιτς του Παναθηναϊκού; Δείχνει σοβαρός προπονητής, έχει κάνει δουλειά, σε μια ομάδα με πολύ μικρότερο μπάτζετ από αυτό του Ολυμπιακού. Θυμάμαι κάποια σχόλια παλιότερα, όταν είχε προταθεί στους «ερυθρόλευκους». «Μα καλά τον Κηλαηδόνη θα πάρουμε;», έγραφαν και τότε. Ακόμη και για τον Αλμέιδα της ΑΕΚ, τώρα όλοι στέκονται στην εικόνα της και μιλούν με τα καλύτερα λόγια. Είχα καλή άποψη γιατί τον είχα δει στην Τσίβας στο Μεξικό, μου άρεσε το στυλ του. Δεν είχε, όμως και αυτός το σούπερ βιογραφικό, έτσι;

Προπονητής καλός έτσι, μπορεί κάλλιστα να βρεθεί. Και δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα και μεγάλο όνομα γιατί πιστεύω πως στο 2023 στην Ελλάδα, τέτοιο πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να δούμε. Δεν θα μπω στη διαδικασία σχολίων στα social media του στυλ «να δούμε τον Νάγκελσμαν» και «γιατί δεν κάναμε πρόταση στον Τούχελ». Εκεί πάμε σε άλλο επίπεδο. Όπως σε άλλο επίπεδο πάμε, όταν βλέπεις μια απίστευτη αχαριστία στον Βαγγέλη Μαρινάκη που μπήκε μπροστά σε δύσκολες στιγμές και διανύοντας τη 13η χρονιά στο τιμόνι του Ολυμπιακού, έχει δείξει ποιος είναι και τι έχει καταφέρει. Εκτός και αν κάποιοι δεν έχουν διδαχθεί από λάθη του παρελθόντος, «συνεισφορά» προέδρων που κόντεψαν να διαλύσουν τον Ολυμπιακό. Αν υπήρχε Facebook, Twitter και Instagram εκείνα τα χρόνια, αλήθεια δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί…

Κάτι για το τέλος. Διαβάζω για συγκρίσεις με το μπάσκετ, το μοντέλο διοίκησης. Θα θυμίσω κάτι ακόμη. Πριν μια πενταετία, ο Γιώργος Αγγελόπουλος μιλώντας στην κάμερα του συνδρομητικού, δηλώνει: «Ο Ολυμπιακός δεν διοικείται από το Facebook. Δεν αποφασίζουμε βάσει των σχολίων που γίνονται στα social media». Μήπως είχε άδικο; Δικαιώθηκαν ή όχι γι’ αυτή τους την επιλογή; Ο κόσμος φυσικά και έχει δικαίωμα να κάνει κριτική, αλλά καλό είναι να μην ξεχνά πιστεύω. Και λάθος εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν, είναι ανθρώπινο, είναι αποδεκτό. Ειδικά όταν μέσα σε αυτά τα χρόνια, έχεις σηκώσει δέκα πρωταθλήματα. Το ζήτημα, όμως, είναι να υπάρχει η ενότητα, η στήριξη, για να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις και ο Ολυμπιακός να συνεχίσει δυνατός και πρωταγωνιστής. Όχι… κομπάρσος και βυθισμένος στην γκρίνια, όπως έζησαν για πάρα πολλά χρόνια οι αντίπαλοί του…