Η γοητεία των αποφάσεων και τα «μυστικά» τους!

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα να αφήσει τον Τάιλερ Ντόρσι στον πάγκο σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και στέκεται στη δήλωση του σπουδαίου Έβαν Φουρνιέ σχετικά με τα καθοριστικά λάθη του στο φινάλε του αγώνα με την Αναντολού Εφές.

Η Κωνσταντινούπολη, μια υπέροχη πόλη που ξυπνά μνήμες θριάμβου στον μπασκετικό Ολυμπιακό, μέσα σε 14 ημέρες έχει πληγώσει τους Ερυθρόλευκους και μάλιστα δις. Η πρώτη φορά ήταν στην πρεμιέρα της εφετινής Euroleague (4/10) στην έδρα της Φενέρμπαχτσε, ενώ χθες (18/10) οι Κυπελλούχοι Ελλάδος στραβοπάτησαν και στην ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης, όπου εδρεύει η Αναντολού Εφές στο ολοκαίνουργιο γήπεδό της!

Έχω την αίσθηση ότι η ήττα από την ομάδα του Σέιν Λάρκιν πλήγωσε περισσότερο τους Πειραιώτες, διότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού εμφανίστηκαν καλύτεροι, αλλά έχασαν μέσα από τα χέρια τους τη νίκη έπειτα από καθοριστικά λάθη στο φινάλε. Ο Έβαν Φουρνιέ έκανε παιχνιδάρα, αλλά αντί να πανηγυρίσει στην Πόλη έφυγε με σκυμμένο κεφάλι τονίζοντας μεγαλόψυχα στις δηλώσεις του ότι «είναι δικό μου λάθος και στις δύο περιπτώσεις. Στη μία περίπτωση ντρίμπλαρα ψηλά και στην άλλη έκανα λάθος πάσα. Ένιωθα καλά γενικά στο ματς, αλλά ήταν δύο μεγάλα λάθη στο τέλος και αυτό είναι απογοητευτικό».

Ανοίγω μια παρένθεση για να αναφέρω μια λεπτομέρεια, που είχα αλιεύσει όταν ο Γάλλος σουπερστάρ υπέγραφε στον Ολυμπιακό. Ο Φουρνιέ είναι ένας φανταστικός παίκτης, αλλά από το ΝΒΑ τον ακολουθεί (όχι η φήμη, δεν πρόκειται για κουτσομπολιό, αλλά) η άποψη ότι όσο πλήρης περιφερειακός παίκτης κι αν είναι, αντιμετωπίζει μια συγκεκριμένη δυσκολία στο κλείσιμο των αγώνων. Προσέξτε, όμως. Όχι στην εκτέλεση, αλλά στη δημιουργία και ειδικά στην απόφαση. Εκεί υστερεί, συνεπώς τα καθοριστικά λάθη του δεν ήταν έκπληξη για αυτούς που ξέρουν. Προς Θεού, δεν λέει κανείς ότι ο Γάλλος πάντοτε θα κάνει κρίσιμα λάθη στο τέλος, αλλά στα 12 χρόνια, που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ η αδυναμία του στην απόφαση αποτελούσε σημείο αναφοράς στο αντίπαλο «scouting».

Μιας και συζητάμε για τις αποφάσεις του Φουρνιέ στο τέλος, οι οποίες στοίχισαν στον Ολυμπιακό, έχουν ενδιαφέρον οι δηλώσεις του Γιώργου Μποζίκα, ο οποίος ανέλυσε ουσιαστικά το τι εστί ομάδα: «Τα πάντα τα αντιμετωπίζουμε ομαδικά, επομένως το ίδιο κάνουμε και στα λάθη. Κάποιος που έκανε το λάθος, σημαίνει ότι οι συμπαίκτες του δεν είχαν τις κατάλληλες αποστάσεις. Ήταν ευθύνη του Φουρνιέ, αλλά δεν βοηθήσαμε και εμείς να του ανοίξουμε χώρους, ώστε να έχει ελεύθερες πάσες. Όλα είναι ομαδική δουλειά και στην επίθεση και στην άμυνα. Θα έπρεπε να κάνουμε καλύτερη δουλειά. Πρόκειται για μια ήττα που θα μας βοηθήσει στη συνέχεια».

Οι αποφάσεις του Φουρνιέ, όμως, δεν ήταν οι μοναδικές που επηρέασαν ή έκριναν την αναμέτρηση. Μια αμφιλεγόμενη απόφαση πήρε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο ημίχρονο. Και αν όχι στο ημίχρονο, στο… δεύτερο ημίχρονο, οπότε και δεν έριξε στο παρκέ τον Τάιλερ Ντόρσι ούτε για ένα δευτερόλεπτο! Την χαρακτηρίζω αμφιλεγόμενη, διότι είναι μια απόφαση που κάνει τις γνώμες να διίστανται. Προφανώς, ο κόουτς Μπαρτζώκας αισθάνθηκε ότι ο διεθνής γκαρντ επηρεάστηκε από τον ρυθμό του αγώνα και έμοιαζε να επιδίδεται σε ένα… μονό με τον καυτό Λάρκιν, εικόνα που δεν άρεσε στον προπονητή του και δεν συνάδει με τη φιλοσοφία της ομαδικότητας και του αλτρουισμού, που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό.

Υπάρχει, όμως, και η αντίθετη άποψη ότι ο Ντόρσι δεν έπαιζε για την πάρτη του. Τουλάχιστον αυτό φαινόταν από την τηλεόραση. Ίσως ο κόουτς είδε πράγματα που δεν φαίνονται από μακριά. Αν μελετήσει, πάντως, κανείς τα στατιστικά του Ντόρσι θα διαπιστώσει ότι οι αριθμοί του είναι σούπερ (11 π. με 2/4 δ., 2/3 τρ., 1/2 β., 3 ασ., 1 κλ.), ενώ στα 16’09’’ που αγωνίστηκε δεν είχε… ούτε ένα λάθος! Αν πάλι έπαιξε ρόλο η δυσκολία που είχε στην άμυνα του «διαστημικού» Λάρκιν, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Όταν ο Ολυμπιακός υπέγραφε τον Ντόρσι ήξερε (και ξέρει) τα δυνατά, αλλά και τα τρωτά σημεία του, ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι ο ομογενής γκαρντ δεν φημίζεται για τις αμυντικές αρετές του, αλλά και για την αμυντική προσήλωσή του. Άρα, η μόνη επιλογή είναι «να ζεις και να πεθαίνεις« με αυτόν. Προφανώς, ο κόουτς Μπαρτζώκας επέλεξε στην Πόλη «να ζήσει και να πεθάνει» με άλλους παίκτες, οι οποίοι στο συγκεκριμένο ματς κέρδισαν περισσότερο την εμπιστοσύνη του. End of story και πάμε στην επόμενη σελίδα του φετινού βιβλίου της Ευρωλίγκας.