Κατώτερος, αλλά τον «εκτέλεσαν»

Ο Ολυμπιακός ήταν ανέτοιμος, αλλά ο Μάσα τον «καθάρισε» για τα καλά. Ο Διονύσης Βερβελές σχολιάζει τα όσα έγιναν στο Καραϊσκάκη…

Το σκηνικό έμοιαζε με την 26η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός πήγαινε στη Νέα Φιλαδέλφεια με το -6 και ήττα του, θα τον έστελνε στο -9. Παρότι είχε μια κακή διαιτησία κι εκείνη την ημέρα, κατάφερε να αποδράσει με το 1-3 και να μειώσει στους τρεις βαθμούς τη διαφορά. Πήρε οξυγόνο, ζωή για τη συνέχεια. Η κλήρωση των πλέι οφ φαινόταν ευνοϊκή, αλλά ουσιαστικά, ότι δεν έπαθε ο Ολυμπιακός εκείνο το βράδυ, το έπαθε χθες στο Καραϊσκάκη με ήττα, με το σκορ του 1-3 πάλι. Και με μια διαιτησία κάκιστη, σφαγιαστική για τους «ερυθρόλευκους».

Όσοι διαβάζετε εδώ τα blog μας από την πρώτη ημέρα, θα έχετε παρατηρήσει πως δεν ήμουν από τους πιο αισιόδοξους για την έκβαση της χρονιάς. Πίστευα πως ο Ολυμπιακός είχε κάνει αρκετές υπερβάσεις σε αυτή τη σεζόν, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Και επειδή διαβάζω διάφορα σχόλια και παίρνω και μηνύματα, όχι, η αγωνιστική ζημιά για εμένα δεν έγινε το καλοκαίρι του 2022. Έχει γίνει αρκετά νωρίτερα, όταν επισημαίναμε πως ο Ολυμπιακός παίρνει το πρωτάθλημα μεν, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς παίζει, δεν είναι κυριαρχικός, δεν κάνει τελικές προσπάθειες… Βέβαια τότε υπήρχε μια βάση, ένας κορμός και τώρα που έπαιξαν τόσοι πολλοί, αν δεν το λέει και η καρδιά τους, αν δεν αντέχουν τα πόδια τους, δεν μπορείς να πας μακριά.

Στο άκουσμα της ενδεκάδας και μόνο, ήμουν απαισιόδοξος. Την άποψή μου δεν την αλλάζω. Ο Ματιέ Βαλμπουενά έχει ψυχή λιονταριού, αλλά το χρόνο δεν τον νίκησε κανείς. Έτσι κι αυτός. Αν ο Ανιγκό πίστευε ότι θα έπαιρνε αυτό το ματς με τον Βαλμπουενά σε ρόλο δεκαριού, απέναντι σε αυτή την ΑΕΚ, με αυτά τα τρεξίματα και αυτή την αβάντα από τη διαιτησία, τότε ήταν πολύ… ονειροπόλος. 

Κι επειδή η μπάλα σε προσγειώνει απότομα, στον Γάλλο τεχνικό διευθυντή, δεν βγήκαν οι εμπνεύσεις. Έκανε μια ανατροπή με τον ΠΑΟΚ, πήρε κι εκεί οξυγόνο. Και στη Λεωφόρο, όμως και στο Καραϊσκάκη με την ΑΕΚ, στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Αν η ΑΕΚ έχανε και από αυτόν τον Ολυμπιακό, τότε θα έπρεπε να τρέχει για ψυχολογική ανάλυση. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι για να τον κερδίσει, θα πρέπει να γίνουν δύο ξεκάθαρες παραβάσεις. 

Όταν στο πρώτο ημίχρονο δεν βλέπεις σπρώξιμο του Βίντα στον Μπακαμπού, δεν μπορείς να καταλογίζεις αυτό το πέναλτι με Ρέαμπτσιουκ και Βίντα. Όταν είσαι βοηθός και κρίνεις πως δεν κάνει φάουλ ο Άμραμπατ που «πάρκαρε» και στο γήπεδο τον Ρέαμπτσιουκ, τότε εντάξει, ας το αφήσουμε καλύτερα. Και πιο… ωραίος της παρέας, ο VARίστας που ήρθε στη χώρα μας, πήρε ένα μεροκάματο κρίνοντας πως δεν μπορεί να πει τίποτα στον Μάσα. Και τι να του πει; Ελίτ ο Μάσα, ένα… γατάκι της ιταλικής διαιτησίας ο τύπος στην οθόνη. Τα… είδε «όλα καλά» κι έγινε η δουλειά.

 Εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι, όσο και να ενοχλούνται φίλοι της ΑΕΚ. Μετά το 2-1 του Κυπέλλου, έλεγα πως είναι… άλλο ματς αυτό του πρωταθλήματος. Στάθηκα και στην ένταση που μπορεί να ανεβάσει η ΑΕΚ, ειδικά αν της κάνεις «δώρα» με τον καταρτισμό της εντεκάδας. Το θέμα, όμως, είναι να μπορείς να παραδεχθείς και τη σφαγή, την εύνοια. 

Γιατί η ΑΕΚ με την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσε να το «καθαρίσει» το ματς, αλλά όταν είσαι στο 1-1, δεν πρέπει να χρειαστούν δύο αποφάσεις για να το πάρεις. Αν ο στόχος είναι το πρωτάθλημα με οποιοδήποτε κόστος, τότε εντάξει, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε και την κουβέντα αυτή.

Ο Ολυμπιακός πάντως, αγωνιστικά ήταν… αλλού γι’ αλλού. Αν αυτή η ομάδα μπήκε έτσι στο Καραϊσκάκη και έβλεπε το ματς ως «τελικό», τι να καταθέσω; Ψυχολογία «μηδέν», παίκτες που ήταν σαν να βλέπουν το τέλος να έρχεται… Να πλησιάζει. Και να το αποδέχονται… Ναι, λογικό ήταν να υπάρξει και ένα ξέσπασμα. 

Ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα πήρε μια ταχύτητα με τον Φορτούνη στα χαφ, κυκλοφόρησε κάπως την μπάλα, έκλεισε την ΑΕΚ πιο πίσω από το… περιβόλι που ήταν η περιοχή του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος. Αγωνιστικό πλάνο εγώ δεν είδα. Και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η αλλαγή προπονητή τελικά δεν πρόσφερε και κάτι. Την… άκουσε ο Μίτσελ με τους δύο χαμένους βαθμούς κόντρα στον Άρη. Το ηλεκτροσόκ με τον ΠΑΟΚ δεν είχε συνέχεια και ήρθαν έξι χαμένοι βαθμοί, με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη.

 Όταν στα πλέι οφ έχεις πετάξει οχτώ βαθμούς στον πρώτο γύρο, όχι, δεν γίνεται να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα. Είναι μια άλλη ιστορία, όμως, το αγωνιστικό και άλλο τα όσα γίνονται εκτός γηπέδων. Και αυτά, προφανώς δεν μπορούν να συνεχιστούν έτσι. Πιστεύω πως έχουμε πολλά να δούμε ακόμη, πλέον η κόντρα μένει στο Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, γιατί τη ζημιά ο Ολυμπιακός την έπαθε. Για όσους δεν το συνειδητοποίησαν, «φώναζα» ακόμη και για τη δεύτερη θέση, υπό προϋποθέσεις, για να «καβατζώσεις» αποτυχίες το καλοκαίρι. Τώρα, θα πας Conference League, με νέο προπονητή, πολλούς νέους παίκτες και… κίνδυνο με το «καλημέρα» να εκτεθείς.

 Άλλα… μονοπάτια, δύσκολα, αλλά σίγουρα θα χρειαστεί ψυχραιμία και υπομονή για να «χτιστεί» η ομάδα της νέας σεζόν. Το ζήτημα είναι πως το ρόστερ αυτό, κινδυνεύει να απαξιωθεί σε πολλές θέσεις. Ε, αν βλέπεις και αυτόν τον Ροντινέι του τελευταίου μήνα, πως να μη σε… πιάνει η ψυχή σου; Γενικά πάντως, μετά τις δύο διακοπές του πρωταθλήματος οι «ερυθρόλευκοι» ήταν σε… instagramικό κλίμα. Και ναι, η διοίκηση επέλεξε παίκτες, προπονητές, αλλά δεν μπορούν οι ποδοσφαιριστές να είναι εκτός κάδρου… Φέρουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτή τη νοοτροπία και έχουν αλλοιωθεί πολλά πράγματα. 

Μάτι δεν γυαλίζει και μέσα μου γεννιέται ένα ερώτημα. Δεν ξέρω κατά πόσο ο Ολυμπιακός μπορεί να επενδύσει με ένα… φιλόσοφο προπονητή ή θέλει έναν και με… τρέλα, για να μπουν κάποιες αρχές κάτω. Αρχές που αλλοιώθηκαν όχι φέτος μόνο, αλλά και πέρσι. Γιατί και τα αποδυτήρια μετρούν και να συνειδητοποιούν ορισμένοι ποια φανέλα φορούν. Στην τελική, αυτός ο κόσμος που στήριξε φέτος, που πίστευε στο πρωτάθλημα, τέτοια πίκρα δεν την άξιζε. Κάθε άλλο. Και τώρα, θα περιμένει να δει τις κινήσεις για την επόμενη χρονιά φυσικά…