){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
O Red Duckling γράφει για τις πιο δυνατές εικόνες και στιγμές που έζησε στο Final-4.
Κυριακή πρωί. Περιμένω να βάλω καφέ στο πρωινό του ξενοδοχείου στο Βίλνιους. Φοράω ήδη τα κόκκινά μου και γι’ αυτό με πλησιάζει ένας πιτσιρίκος και με ρωτάει: “Πιστεύεις θα το πάρουμε;”. Είναι 8:30 το πρωί και ήδη διακρίνω την αγωνία του και την λαχτάρα του για το βράδυ.
“Θα το πάρουμε! Το δύσκολο ήταν ο ημιτελικός. Απόψε θα το ζήσεις”, του λέω και βλέπω το πρόσωπό του να λάμπει.
Λίγες ώρες αργότερα, πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού κλαίω ασταμάτητα. Κάποια στιγμή μαζεύω τα κομμάτια μου και ξεκινάω να ανεβαίνω τα σκαλιά- του μαρτυρίου πλέον- για να βγω από την εξέδρα. Στα μέσα της διαδρομής, βλέπω έναν άλλο πιτσιρικά να κλαίει με λυγμούς. Δίπλα του ο πατέρας του, χαμένος με βουρκωμένα μάτια, προσπαθεί να κρατηθεί για να μην ξεσπάσει μπροστά στο παιδί.
Σταματάω, πλησιάζω τον πιτσιρικά, τον αγκαλιάζω και τον φιλάω το κεφάλι. “Θα πάρουμε το επόμενο μικρέ”.
)
09:14 - 23.05.2023
H συγκλονιστική στάση σώματος του team manager του Ολυμπιακού στην ομιλία του Μπαρτζώκα μετά τον τελικό (vid)
Ο Team Manager του Ολυμπιακού, Αντώνης Κατσίκης ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Final 4 της Euroleague.
Πιάνω τον εαυτό μου, να γυρίζω στο 1994. Πιτσιρικάς και εγώ τότε, δεν είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω στο Τελ Αβίβ. Αλλά αν ήμουν εκεί, το ίδιο θα έκανα. Θα ρώταγα το πρωί με λαχτάρα μεγάλους ανθρώπους που φορούσαν μπλούζες του Ολυμπιακού, τι θα κάνουμε το βράδυ. Και μετά ακίνητος στην κερκίδα να κλαίω με λυγμούς…
Εικόνες, στιγμές. Δύο από τις δεκάδες που μπορώ να θυμηθώ σε αυτό το πολύ δυνατό 4ημερο.
)
09:31 - 22.05.2023
O Μπαρτζώκας εξηγεί γιατί δεν έκανε φάουλ: «Ξέρετε ποιοι ήταν μέσα;»
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας εξήγησε γιατί ο Ολυμπιακός δεν έκανε φάουλ στην τελευταία άμυνα του τελικού της Euroleague δίνοντας το σουτ στον Γιουλ.
Την κυρία στο αναπηρικό καροτσάκι την ώρα που έβγαινα από το ξενοδοχείο για τον τελικό και αυτή έμπαινε στο λόμπι. Με κοιτάει, μου χαμογελάει “Good luck for today, Olympiacos!”. Οι ζωές μας συναντήθηκαν για 5 δευτερόλεπτα, αρκετά για να χαμογελάσει ο ένας στον άλλο.
‘Η την υπεύθυνη ασφαλείας στην κερκίδα. Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού έβγαινα στον διάδρομο, και πανηγύριζα πίσω από τον πάγκο. “Σε παρακαλώ μην βγαίνεις στον διάδρομο, πανηγύρισε, φώναξε όσο θες στη θέση σου. Αλλά μην βγαίνεις στις σκάλες. Θα πρέπει να σε απομακρύνω, θα πρέπει να κάνω την δουλειά μου”.
Της υπόσχομαι ότι θα μείνω εδώ και φεύγοντας μου ψιθυρίζει στο αυτί: “Ι am from Spain, I support Barcelona. Please, KILL THEM”.
Kαι πόσες στιγμές με οπαδούς του Ολυμπιακού, αγνώστους που πιθανότατα δεν θα τους ξαναδώ ποτέ. Αλλά να τα λέμε στους δρόμους, να αγκαλιαζόμαστε στα καλάθια, να πανηγυρίζουμε, να αγκαλιαζόμαστε μετά την ήττα για να πάρουμε δύναμη.
Το Final-4 ως μπασκετική δικαιοσύνη είναι άδικο. Σε σειρά ΝΒΑ, Best-of-7, ο Ολυμπιακός θα ήταν πρωταθλητής Ευρώπης.
Αλλά το Final-4 είναι υπέροχο γιατί σε γεμίζει με εικόνες και στιγμές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Είτε μπει το καλάθι υπέρ σου, είτε κατά σου…
ΥΓ: Ευχαριστώ το Sportal για το ταξίδι και την θέση πίσω από το πάγκο του Ολυμπιακού. Έζησα το πιο δυνατό δεκάλεπτο δίπλα στην ομάδα (το 3ο με με τη Μονακό) και το απόλυτο σοκ στα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού.
Και τα δύο είναι μέσα στη ζωή.
Όπως και ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στη ζωή μου.
){kind=small}
Olympiacos B.C. )
)
)
)
)
)
)
)