Άγγιξε ανατροπάρα στη χειρότερη βραδιά του, αλλά δεν μπορούσε να κερδίσει και τα... φαλτσο-σφυρίγματα

Ο Παναθηναϊκός ήταν κάκιστος στο ΣΕΦ, βρέθηκε στο -19 με Ναν και Γκραντ να είναι «εκτός» αγώνα, αλλά ακόμα κι έτσι κατάφερε να κάνει το ΣΕΦ να «τρέμει» μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, αφού σημαντικά διαιτητικά λάθη σταμάτησαν την ανατροπή κι οδήγησαν το ματς στο τελευταίο σουτ του Σλούκα. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

Μπορεί σε ποιότητα το ντέρμπι του ΣΕΦ να μην ήταν ανάλογο των προσδοκιών, αλλά σε ένταση, πάθος και συγκινήσεις αποζημίωσε όσους το παρακολούθησαν. Το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε με το μαχαίρι στο λαιμό για τη νίκη, φάνηκε να τον επηρεάζει πάρα πολύ στο ξεκίνημα του αγώνα.

Οι «πράσινοι» έδειξαν αδυναμία να βρουν λύσεις απέναντι στην επιθετική άμυνα του Ολυμπιακού, τους έλλειψε το καθαρό μυαλό και βρήκαν πόντους αποκλειστικά από κάποιες ενέργειες του Τσεντί Οσμάν. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν την ισορροπία τους και αμυντικά και να βρεθούν να κυνηγούν διψήφιες διαφορές από την πρώτη περίοδο. Μέσα σε όλα ο Κέντρικ Ναν απενεργοποιήθηκε με τρία φάουλ σε αυτό το διάστημα, καθώς το ρίσκο του Αταμάν να τον αφήσει στο παρκέ μετά τα δύο πρώτα -ανύπαρκτα- φάουλ αποδείχθηκε λανθασμένο.

Με τον Τζέριαν Γκραντ να είναι επίσης σκιά του εαυτού του, η μεγάλη δύναμη του Παναθηναϊκού στα γκαρντ αποτέλεσε πληγή και κάπως έτσι βρέθηκε στο -19 με 13 λεπτά να απομένουν για το τέλος του αγώνα. Κάπου εκεί, όμως, σε συνδυασμό και με το πρόβλημα του εξαιρετικού -σε άμυνα κι επίθεση- Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος ο πρωταθλητής Ευρώπης έβγαλε αντίδραση. Με τον Αταμάν να εναλλάσει ανορθόδοξα σχήματα (έπαιξε με έναν γκαρντ και τέσσερα φόργουορντ, αλλά και έχοντας τρία γκαρντ, με τον Παπαπέτρου στο 4) άρχισε να μαζεύει κατοχή με την κατοχή τη διαφορά.

Ο άχαστος (4/4 δίποντα, 2/2 τρίποντα, 4/4 βολές) Ντίνος Μήτογλου έκανε μεγάλο ματς, ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ έδωσε και κέρδισε πολλές μάχες), ο Λορέντζο Μπράουν έδειξε ξανά πως μεταμορφώνεται στο ΣΕΦ (το είχε κάνει και στο ματς πρωταθλήματος) και ο Κώστας Σλούκας έβαλε τάξη οργανωτικά, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να γυρίσει το ματς και να κάνει μονοψήφια τη διαφορά στο τελευταίο 3λεπτο. Και κάπου εκεί, με το ματς να γίνεται ντέρμπι και κάθε κατοχή να είναι σημαντική, το διαιτητικό τρίο φάνηκε ανάξιο του αγωνιστικού επιπέδου των ομάδων. Στα 2:43 από το τέλος, με το σκορ στο 74-67, ο ΜακΚίσικ σε προσπάθεια να κλέψει από τον Σλούκα βγάζει την μπάλα έξω, αλλά ο Νίκολιτς που είναι μπροστά στη φάση, τη δίνει στους γηπεδούχους. Ακόμα και μετά το challenge του Αταμάν αψήφησαν τους... νόμους της φυσικής και δεν άλλαξαν απόφαση!

Με αποκορύφωμα το καλάθι που έκρινε εν τέλει το ματς, μιας και ήταν το τελευταίο του Ολυμπιακού. Με 1:17 για το τέλος ο Φαλ παίρνει την μπάλα στο ύψος των βολών μετά από πικ εν ρολ και χωρίς να κάνει ντρίμπλα, φτάνει με 4-5 βήματα κάτω από το καλάθι και καρφώνει, προς έκπληξη όλων! Αυτές οι φάσεις σε ματς που κρίνεται στους δύο πόντους είναι καθοριστικές και εκτιμώ πως η ανατροπή θα είχε γίνει πριν φτάσουμε στο τελευταίο σουτ. Ο Σλούκας το πήρε βιαστικά, μιας και ο Μπράουν καθυστέρησε για 2-3 πολύτιμα δευτερόλεπτα μετά το ριμπάουντ και ο Ολυμπιακός κατέκτησε μια νίκη που έδειχνε να αξίζει στα πρώτα 30 λεπτά, αλλά στο τέλος χρειάστηκε μια ανούσια «βοήθεια», σε ματς που δεν έκρινε τίποτα.

ΥΓ Αυτές οι δύο φάσεις είναι το αποκορύφωμα όσων έγιναν χθες από Γιαβορ και Νίκολιτς. Οι πιο εξόφθαλμες. Υπάρχουν αρκετές ακόμα που αναδεικνύουν το μέγεθος της ανεπάρκειας των συγκεκριμένων διαιτητών, όπως το καθαρό φάουλ του Βιλντοζα στο τρίποντο του Ναν για τον 76-72, το φάουλ του Φαλ πάνω στον Ναν και στην ίδια φάση στον Μήτογλου που πετυχαίνει το καλάθι μετά από το επιθετικό ριμπάουντ, το απίθανο επιθετικό φάουλ στον Γκέιμπριελ, τα δύο φάουλ του Φουρνιέ στον Ναν σε δύο σερί φάσεις την ώρα του σκριν... Αν κάτσω να ξαναδώ τον αγώνα σίγουρα θα θυμηθώ κι άλλα.

ΥΓ2 Στον περσινό 4ο τελικό έπαιξε μπασκετάρα και κέρδισε τους 8, το ίδιο και φέτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ, όπως και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ε χθες, με τόσο κακή εμφάνιση για σχεδόν 30 λεπτά δεν γινόταν να μη λυγίσει από αυτές τις αποφάσεις στο τέλος. Μια, δύο, τρεις, κάποια στιγμή θα έχανε παίζοντας κόντρα σε όλους και σε όλα...