Πέρασε η καλύτερη ομάδα, αυτή που το άξιζε!

Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει στο blog του στο Sportal το ντέρμπι των αιωνίων και την περίπτωση του Χρήστου Μουζακίτη…

Μεγάλη πρόκριση για τον Ολυμπιακό, την είχε ανάγκη. Κακά τα ψέματα, όταν πέρσι έχεις αποκλειστεί από τον Παναθηναϊκό στη διαδικασία και παρότι είχε ο Καρβάλιο την ευκαιρία να το τελειώσει, δεν είναι εύκολο να το αντέξεις ψυχολογικά, να μείνεις εκτός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ειδικά όταν αυτή, έρχεται στα 100 χρόνια του συλλόγου.

Ο Ολυμπιακός «καθάρισε» με ένα γκολ του Χρήστου Μουζακίτη. Μια γκολάρα για την ακρίβεια, γιατί για να βάλεις τέτοιο γκολ, πρέπει να έχεις και ποιότητα, αλλά και πίστη με το ποδοσφαιρικό θράσος. Αυτό το παιδί, εξελίσσεται. Και όχι με… ρυθμό χελώνας, αλλά ως ποδοσφαιριστής με πολύ ώριμη συμπεριφορά. Αυτό το παιδί, το λατρεύει ο Μεντιλίμπαρ. Κάνει πολλά μέσα στο γήπεδο, ο Βάσκος γουστάρει που τον βλέπει να προσαρμόζεται στο πλάνο του. Ο Μουζακίτης, «πέταξε» πέρσι με τον Συλαϊδόπουλο στον πάγκο των Πειραιωτών, κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης. Αυτή η επιτυχία, το Youth League, «ξεκλείδωσε» αυτά τα παιδιά, τα βοήθησε. Έδειξαν τις δυνατότητές τους, απέναντι σε μεγάλα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, παίκτες που είχαν χρηματιστηριακή αξία εκατομμύρια ευρώ.

Ο Μεντιλίμπαρ ήρθε και του έδωσε την ευκαιρία και αυτό, το αναγνώρισε πρώτος από όλους ο Γιοβάνοβιτς, καλώντας τον στην εθνική ομάδα. Θυμάμαι κάποιους στα social media που… κατηγορούσαν τον ομοσπονδιακό τεχνικό, για… δημόσιες σχέσεις! Μάλιστα. Φαντάζομαι μετά το χθεσινό γκολ, αυτό στη Λιβαδειά νωρίτερα, πολλοί αναθεωρούν, γιατί ο Μουζακίτης ψηλώνει μέσα στο γήπεδο. Βγάζει προσωπικότητα και δεν είναι απλά ένα «εργαλείο» που τρέχει. Σουτάρει πλέον. Μην ξεχνάμε το γκολ που δημιουργεί στην Πορτογαλία με την Πόρτο. Ασίστ στον Ελ Κααμπί και ανοίγει την πόρτα της εισόδου της ομάδας στην οχτάδα της League Phase του Euroleague.

Πρώτος μάγκας ο μικρός, μια ευχή θα δώσω, συμβουλές δίνουν αυτοί που τον ζουν και ξέρουν καλύτερα. Να παραμείνει ταπεινός, να μην… τρελαθεί από όλο αυτό που ζει. Να ακούει 33.000 κόσμο να φωνάζει «Μουζακίτης, οε οε οε…». Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς, αλλά μπορείς. Και δείχνει να το ‘χει για την ώρα ο μικρός, ε, έχει και τον Μεντιλίμπαρ που θα τον συνεφέρει αν χρειαστεί. Ο τρόπος που… ντρέπεται όταν τον βγάζουν οι συμπαίκτες του μπροστά για να αποθεωθεί, για εμένα λέει πολλά. Πάρα πολλά. Ζει μοναδικές στιγμές, αλλά χθες, μόνο ο… μικρότερος (μέχρι να μπει ο Κωστούλας) στο γήπεδο δεν έδειχνε. Πόσο γεμάτο παιχνίδι, πόσο εξαιρετική παρουσία.

Ο Ολυμπιακός μέσα σε λίγες ημέρες έπαιξε δύο φορές με τον Παναθηναϊκό. Στο ένα ματς, αδίκως κατά την άποψή μου (αλλά και του Μεντιλίμπαρ και πολλών) αποβλήθηκε ο Κοστίνια. Ακόμη και στο διάστημα, όμως, που ήταν με παίκτη λιγότερο, είχε ευκαιρία να σκοράρει, να πάρει τη νίκη, να πάει τη διαφορά στους επτά βαθμούς από τους «πράσινους». Η αίσθηση που έμεινε, ήταν αδικία και… παράπονο για αναμονή για τη ρεβάνς του Κυπέλλου. Βλέποντας την εντεκάδα που παρέταξε ο Ρουί Βιτόρια, είχα την εντύπωση πως ο Ολυμπιακός θα έχει ένα πολύ δύσκολο βράδυ. Όχι ότι δεν ήταν, μετά το χαμένο πέναλτι του Ελ Κααμπί υπήρχε η μεγάλη φάση του Τζούρισιτς, για την οποία ο Ροντινέι έλεγε πως έχει πάρει την μπάλα με το χέρι ο Σέρβος, αλλά δεν έχει και σημασία πλέον…

Ο Παναθηναϊκός μέσα σε λίγες ημέρες στο Καραϊσκάκη, σκόραρε μόνο από το σημείο του πέναλτι. Και ειλικρινά, δεν θυμάμαι τον Παναθηναϊκό πολλές φορές να μην έχει τελική στην εστία, σε ντέρμπι των αιωνίων. Αυτό, προφανώς έδειξε ότι έγινε καλή δουλειά στον Ολυμπιακό, δεν δόθηκαν δικαιώματα για παραγωγή φάσεων. Και αυτό, είναι ένα κέρδος για την καλοδουλεμένη ομάδα του Μεντιλίμπαρ. Βάζοντας στην ίδια σούμα αυτά τα δύο ματς, για μένα ο Ολυμπιακός έδειξε πιο έτοιμος μπροστά στις προκλήσεις, καλύτερη ομάδα και άξιζε την πρόκριση. Θα ήταν μεγάλη αδικία να μην πάρει αυτό το εισιτήριο της πρόκρισης για τα ημιτελικά. Σε αυτό το επίπεδο, δεν έχεις… πολυτέλεια αποκλεισμού από τον Παναθηναϊκό.

Από την άλλη, οι διαφορές δεν είναι χαοτικές. Και όταν έχεις δύο ακόμη ματς με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα, τρία με τον ΠΑΟΚ για την ίδια διοργάνωση και πέντε (!) με την ΑΕΚ (τα δύο στο Κύπελλο, τα τρία στο πρωτάθλημα), η συνέχεια προμηνύεται και δύσκολη και απαιτητική. Βγάζει μια αυτοπεποίθηση, όμως, ο Ολυμπιακός κι αυτό που τον «καίει», είναι να πάρει… εκδίκηση την Κυριακή από τον Αστέρα Τρίπολης. Οι Αρκάδες του Σάββα Παντελίδη άλλωστε, ήταν η τελευταία ομάδα που νίκησε τον Ολυμπιακό, στις 27 Οκτωβρίου του 2024. Δεν είναι εύκολο ματς, αλλά υπάρχουν παίκτες που έχουν κίνητρα και νομίζω πως ο Μεντιλίμπαρ, θα κάνει και τη διαχείρισή του. Κάρμο και Ροντινέι είναι τιμωρημένοι, θα δούμε Πιρόλα και Κοστίνια, πιθανότατα και Πάλμα, αναμονή και για τον αριστερό μπακ, τον Μπρούνο που θα κληθεί να δώσει ανάσες στον Ορτέγκα.

Ο Ολυμπιακός είναι σε καλό δρόμο και έχει και περιθώρια βελτίωσης. Ο Όρτα επέστρεψε και μπορεί να μην έχει τον… ρυθμό, αλλά προσφέρει ποιότητα. Το έδειξε με το «καλημέρα» και θα δώσει πολλά περισσότερα στη συνέχεια, θα το δείτε. Οι κινήσεις ήταν στοχευμένες, όπως κέρδος είναι η αγωνιστική άνοδος του Βέλντε, ενώ εκτιμώ πως και ο Πάλμα, θα δώσει το… κάτι άλλο, στοιχεία που δεν βλέπαμε ως τώρα.

Μεγάλος μάγκας βέβαια, ο προπονητής του Ολυμπιακού, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο Βάσκος έχει λύσεις για όλα, το πλάνο του βγήκε, ας είναι καλά και ο Μουζακίτης που του ανταποδίδει αυτό που του πρόσφερε. Χρόνο, φανέλα βασικού στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας. Ο Μεντιλίμπαρ εισακούστηκε και στο «πάρε-δώσε», το ρόστερ «κλειδώνει» στον αριθμό που ήθελε και πλέον, δείχνει έτοιμος να δουλέψει πολύ στο κομμάτι της έντασης, αλλά και των συνεργασιών. Ακόμη και η βελτίωση στις στημένες φάσεις, παραπέμπει σε δουλειά.

Για το τέλος, αξίζουν συγχαρητήρια στον κόσμο του Ολυμπιακού. Από sold out σε sold out, στηρίζει για τα καλά και το ίδιο θα κάνει και την Κυριακή. Νομίζω ωστόσο, πως δεν προσφέρουν κάτι συνθήματα για τη σύντροφο του Ιωαννίδη, γενικά συγγενικά πρόσωπα. Ίσως αυτό είναι το επόμενο βήμα, για όλους, όχι μόνο για τους «ερυθρόλευκους». Σε θέμα γενικής συμπεριφοράς, όμως, δεν… ανοίγει μύτη και το Καραϊσκάκη είναι πλέον ένα ασφαλέστατο γήπεδο. Ο κόσμος άλλωστε, θέλει στα 100 χρόνια της ομάδας το νταμπλ, αλλά και ό,τι καλύτερο στην Ευρώπη…