Ποιος αποκλεισμός; Mεντιλιμπαρισμός!

Mε εμπνευστή και καθοδηγητή τον Βάσκο προπονητή του ο Ολυμπιακός έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα για τη μεγάλη ανατροπή…την έχει πιστέψει!

15 Φεβρουαρίου 2024, Φάληρο, γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ο Ολυμπιακός, με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ για πρώτη φορά στην άκρη του πάγκου του, υποδέχεται τη Φερεντσβάρος για τα νοκ άουτ πλέι-οφ του Conference League. Μόλις στο δεύτερο λεπτό οι Ούγγροι ανοίγουν το σκορ με κεφαλιά του Βάργκα μετά από εκτέλεση φάουλ και βάζουν δύσκολα στους «ερυθρόλευκους» από πολύ νωρίς στο ντεμπούτο του Βάσκου προπονητή.

Μόλις διαβάσατε ένα από τα μεγαλύτερα «τι θα γινόταν αν…» στην ιστορία του Ολυμπιακού, στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μη σας πω! Κι αυτό γιατί το γκολ του Βάργκα δε μέτρησε ποτέ, ο σκόρερ ήταν εκτεθειμένος σε θέση οφσάιντ για κάποια λίγα εκατοστά. Την ισοπαλία χωρίς σκορ έσπασε εν τέλει ποιος άλλος, ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί στο 83ο λεπτό. Οι Πειραιώτες πήραν τη νίκη με 1-0, επικράτησαν με το ίδιο σκορ στη ρεβάνς της Βουδαπέστης, πανηγύρισαν την πρόκριση στους «32» της διοργάνωσης…and the rest is history!

Προφανώς και καταλαβαίνω, όλοι μας το καταλαβαίνουμε, πως, ακόμη κι αν το 1-0 της Φερεντσβάρος είχε μετρήσει κανονικά, με δύο ολόκληρα παιχνίδια, ουσιαστικά, να απομένουν η κατάληξη θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ακριβώς η ίδια! Αλλά προφανώς και καταλαβαίνω, όλοι μας καταλαβαίνουμε, πως με προβάδισμα του αντιπάλου τόσο νωρίς στο πρώτο, σε ελληνικό έδαφος, παιχνίδι, η κατάληξη θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και διαφορετική. Κι αν ήταν όντως, δε θα γραφόταν τώρα αυτό το κείμενο-ωδή, γιατί περί αυτού πρόκειται, σε ό,τι οι Ισπανοί, με την αγαπημένη τους ουσιαστικοποίηση των κύριων ονομάτων, θα αποκαλούσαν…Mendilibarismo, ελληνιστί Μεντιλιμπαρισμό!

Και πώς ακριβώς ορίζεται ο Μεντιλιμπαρισμός; Αρκεί να κάνει ο καθένας από εμάς, ο καθένας από εσάς, ένα μίνι γκάλοπ σε φίλους του Ολυμπιακούς και θα καταλάβει. Το ομολογώ, δεν μου έχει ξανατύχει όσα χρόνια, και είναι πολλά, ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, τόσο μεγάλη σιγουριά σε τόσο δύσκολες, σχεδόν απαγορευτικές, συνθήκες. Είμαι βέβαιος πως δεν το βλέπω, δεν το συναντώ μόνο εγώ. Παρά το ότι η ομάδα τους έχει γνωρίσει βαριά, ας μη γελιόμαστε, ήττα με σκορ 3-0 από έναν κάθε άλλο παρά τυχαίο αντίπαλο, πρωταθλήτρια Νορβηγίας είναι η Μπόντο, όλοι, κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, το πιστεύουν.

Και όχι, δεν είναι «μεθυσμένοι» από τον εορτασμό των γενεθλίων αλλά από τα κατορθώματα, την αύρα, την ηρεμία, τη νηφαλιότητα, τη μεθοδικότητα και, πάνω από όλα, τη δοκιμασμένη αποτελεσματικότητα του αναμορφωτή του Ολυμπιακού. Του «τύπου» με το τζιν πουκάμισο που καθοδηγεί με μαεστρία και, κυρίως, εμπνέει όλους όσοι βρίσκονται γύρω του, είτε πατάνε το χορτάρι, είτε βρίσκονται στις εξέδρες, είτε στις σουίτες, είτε όπου αλλού! Του απόλυτου επαγγελματία που χωρίς κορώνες και φανφάρες εκπέμπει, μεταδίδει αυτοπεποίθηση που όμοιά της, εδώ έφτασε να κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο, δεν έχουμε ξαναδεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε συλλογικό επίπεδο σίγουρα όχι!

Δεν ξέρω αν οι «ερυθρόλευκοι» θα καταφέρουν να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση και να πανηγυρίσουν μια υπερβατική, ιστορική πρόκριση. Ακόμη κι όλη η σιγουριά του κόσμου από μόνη της δε φτάνει, χρειάζονται πολύ περισσότερα. Ξέρω όμως πως για να πετύχει κανείς κάτι τέτοιο το πρώτο πράγμα που χρειάζεται είναι ακριβώς αυτή η νοοτροπία, αυτή ακριβώς η πίστη, αν δεν την έχεις, κάτσε σπίτι! Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει κι αυτό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος το βράδυ της Πέμπτης, θα πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο.

Είτε προκριθούν, είτε όχι οι Πειραιώτες έχουν ήδη νικήσει. Ταλαιπωρήθηκαν αρκετά, έπαθαν κι έμαθαν. Και βρήκαν έναν άνθρωπο που ο ποδοσφαιρικός ιστορικός του μέλλοντος δεν θα μπορεί παρά να κατατάξει στις μεγαλύτερες ever μορφές του συλλόγου. Ζούμε την εποχή του Μεντιλιμπαρισμού, μια εποχή που ακόμη και με ένα 3-0 στην πλάτη, μη σας πω στο κεφάλι, κανένας μέσα στον Ολυμπιακό, ας όψεται φυσικά και η Μακάμπι, δεν βρίσκει τον λόγο να μην πιστεύει στην ανατροπή! Ό,τι κι αν γίνει στο τέλος, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να μην είναι αρκετό!