Όποιος δεν έλαβε το μήνυμα του Άμραμπατ…

Η ΑΕΚ θα μπορούσε κάλλιστα να χάσει ή να μην κερδίσει στον Βόλο, αλλά ο λόγος που δεν συνέβη, είναι η απόδειξη πως το λιοντάρι που πρέπει να σκοτώσουν οι... απέναντι για να γίνουν στην θέση του βασιλιάδες της ζούγκλας, ακόμα πεινάει και δαγκώνει. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Σ’ άλλες εποχές, όχι τόσο παλιές, η ΑΕΚ είχε αγιάτρευτο χούι να γκελάρει πριν από διακοπές του πρωταθλήματος και να περνάει δυο εβδομάδες βουτηγμένη μέσα στην μίρλα και την εσωστρέφεια. Στις ίδιες εποχές, που επαναλαμβάνω δεν είναι τόσο παλιές, αν η ΑΕΚ έκανε δώρο στον αντίπαλο γκολ σαν αυτό στον Βόλο στο ξεκίνημα του ματς και στο καπάκι έμενε και με δέκα παίκτες, θα σκόρπιζε. Ειδικά μετά από γκέλα την πρώτη αγωνιστικά και ευρωπαϊκό αποκλεισμό.

Αυτή η εποχή της ΑΕΚ όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Αυτή η ΑΕΚ έχει κατακτήσει τα πάντα πέρυσι και για να το κάνει πέρασε μέσα από φωτιά και σίδερο. Αυτή η ΑΕΚ έχει έναν Αλμέιδα της έδωσε νοοτροπία νικητή και αγωνιστική ταυτότητα που γράφει «δεν με βάζετε κάτω εύκολα». Αυτή η ΑΕΚ έχει παίκτες που πιστεύουν φανατικά σ’ αυτό που έχει δώσει στην ομάδα αυτός ο προπονητής. Και αυτό είναι και το μήνυμα που στάλθηκε από τον Βόλο.

Αυτό που μετρά περισσότερο... 

Προφανώς μετρά πολύ πως η ΑΕΚ κέρδισε που όταν έμεινε με δέκα παίκτες και με 1-0 πίσω στο σκορ έδειχνε πως θα το χάσει και που όταν ισοφαρίστηκε μπαίνοντας στην τελική ευθεία φαινόταν πως δεν θα το κερδίσει. Μετρά πολύ περισσότερο διότι αυτή η νίκη ήρθε μετά από τον αποκλεισμό από την Αντβέρπ που ήταν σκληρός για όλους μέσα στον οργανισμό της ομάδας. Όμως ίσως ακόμα πιο σημαντικό απ’ όλα αυτά, είναι το μήνυμα που έστειλε ο Άμραμπατ στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού.

Έστησε την μπάλα στην βούλα του πέναλτι και όταν την έστειλε στα δίχτυα για το γκολ νίκης (και όλοι κατάλαβαν γιατί ο Αλμέιδα ήθελε οπωσδήποτε να τον κρατήσει και φέτος στην ομάδα), έφυγε «σφαίρα» για τον πάγκο. Έπεσε στην αγκαλιά του Αλμέιδα και μετά όλοι οι υπόλοιποι παίκτες της ΑΕΚ, από το γήπεδο και από τον πάγκο, όρμησαν και αγκάλιασαν τους αγκαλιασμένους. Έσφιξαν όλοι σαν μια γροθιά. Και αυτή η εικόνα στις καθυστερήσεις ενός παιχνιδιού που η ΑΕΚ το κέρδισε παίζοντας με δέκα παίκτες και με διπλή ανατροπή, είναι το πιο ηχηρό μήνυμα.

Πρώτα προς τον κόσμο της, που το έλαβε αμέσως και πρώτα αποθέωσε τους παίκτες και μετά τον Αλμέιδα. Και ύστερα προς όλους όσους νομίζουν πως επειδή η ΑΕΚ δεν έχει βρει ακόμα τον ρυθμό της και τα γερά της πατήματα στο γήπεδο, θα μπορέσουν εύκολα να της αρπάξουν τα περυσινή της κεκτημένα. Η ΑΕΚ πέρυσι έφτασε μέχρι το νταμπλ, διότι ήταν ένα πολύ δεμένο σύνολο που πάλευε τα πάντα μέχρι τέλους. Αυτή την ίδια εικόνα έστειλε ως μήνυμα ο Άμραμπατ και με το γκολ που πέτυχε στις καθυστερήσεις στο Πανθεσσαλικό και με τον τρόπο που το πανηγύρισε με τον Αλμέιδα και τους συμπαίκτες του.

Να διορθώσει και να ισιώσει...

Φυσικά η ΑΕΚ θα πρέπει να βρει τον τρόπο να σταματήσει να κυνηγάει σε κάθε ματς το σκορ. Έξι επίσημα παιχνίδια μέχρι τώρα και οι αντίπαλοί της έχουν βρει πρώτοι γκολ σ’ όλα. Τις περισσότερες φορές από αφελή και ανεπίτρεπτα για το επίπεδο και τον ποιότητα της ΑΕΚ λάθη. Εξυπακούεται πως ακόμα είναι μακριά από την ένταση που έβγαζε στην περυσινή σεζόν και από τον τρόπο που έπνιγε τους αντιπάλους. Αλλά για όσους το έχουν λησμονήσει, πάλι πέρυσι χρειάστηκε να φτάσει μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη για να το βρει.

Τουλάχιστον τρεις φορές το είπε ο Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, πως υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να διορθώσει η ΑΕΚ. Όπως πολλά, ίσως ακόμα περισσότερα από τώρα, είχε να διορθώσει στο αντίστοιχο περυσινό ξεκίνημα με τις δυο ήττες στα τέσσερα ματς. Αλλά ο κορμός, η μαγιά, η νοοτροπία, δεν έχουν αλλάξει. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στον τρόπο με τον οποίο πήρε τη νίκη στον Βόλο, αλλά και στον τρόπο που το πανηγύρισε.

Ναι, η ΑΕΚ έκανε παιδικά λάθη για να βρεθεί πίσω στο σκορ και με δέκα παίκτες. Ακόμα και στην ισοφάριση του Βόλου σε 2-2, από την αρχή της φάσης μέχρι το τέλος, η ΑΕΚ όλα τα κάνει εντελώς λάθος. Και ναι, θα μπορούσε είτε να τον χάσει, είτε να μην το κερδίσει αυτό το ματς και να πετάξει άλλους δυο βαθμούς. Αλλά στο τέλος της ημέρας, ο λόγος που αυτό δεν (της) συνέβη, είναι και το μήνυμα για το πως θα πάει το έργο στη συνέχεια. Λένε πως για να γίνεις βασιλιάς στην ζούγκλα, πρέπει να σκοτώσεις το λιοντάρι. Όπως όμως είπε μετά το ματς ο Αλμέιδα και αυτή είναι η πραγματικότητα, το λιοντάρι ακόμα και λαβωμένο, αν σηκωθεί θα σε φάει.

Και κάτι τελευταίο για τα μεταγραφικά. Η ΑΕΚ χρειάζεται έναν στόπερ και οφείλει να κάνει τα πάντα για να τον αποκτήσει μέχρι και το τέλος της μέρας, προκειμένου να προλάβει να τον δηλώσει και στην ευρωπαϊκή λίστα. Όχι επειδή ο Μουκουντί έκανε λάθος χθες στο Πανθεσσαλικό. Αλίμονο να γίνει η κουβέντα σε τέτοιο επίπεδο και ντροπή για ένα παιδί που πέρυσι πήρε αμέτρητες φορές όλη την ΑΕΚ στην πλάτη του. Η προσθήκη στόπερ απαιτείται καθαρά αριθμητικά και ποδοσφαιρικά, για να βγαίνουν οι λύσεις στις επιλογές του Αλμέιδα, όταν μπροστά του έχει τρεις διοργανώσεις.