Μήνυμα κυριαρχίας με… ονομασία προέλευσης, Ορμπελίν Πινέδα από το Μεξικό!

Με το κλείσιμο της μεταγραφής του Ορμπελίν Πινέδα η ΑΕΚ επιβεβαιώνει πανηγυρικά αυτό που πολλοί, αν όχι όλοι, υποψιάζονταν, έχοντας διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος εμφανίζεται σοφότερη αλλά και ισχυρότερη από ποτέ τα τελευταία τριάντα χρόνια!

Tο καλοκαίρι του 2018, όπως ακριβώς και το τρέχον, η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια. Είχε καταφέρει να κόψει πρώτη το νήμα μετά από μία πολύ μεγάλη, επεισοδιακή ακόμη και εκτός των τεσσάρων γραμμών, μάχη, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον ΠΑΟΚ από τον οποίο είχε γνωρίσει την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου. Τις κρίσιμες, όπως πανηγυρικά αποδείχθηκε, εκείνες μέρες που η Ένωση είχε κληθεί να χτίσει πάνω στις τότε υφιστάμενες βάσεις αλλά και να δημιουργήσει μια ακόμη πιο ελκυστική και αποδοτική προοπτική για ό,τι θα ακολουθούσε δεν τα έκανε, απλά, όλα λάθος. Πάτησε το κουμπί της αυτοκαταστροφής!

Με εξελίξεις που η ίδια η ομάδα, βλ. αποχώρηση Χιμένεθ, δεν μπορούσε, τουλάχιστον σε απόλυτο βαθμό, να ελέγξει…Με αποφάσεις με πολύ μεγάλη δόση ρίσκου, βλ. συμφωνία με Μαρίνο Ουζουνίδη για την άκρη του πάγκου… Με έως και ακατάσχετη αιμορραγία σε σχέση με το υλικό του τίτλου, βλ. Χριστοδουλόπουλο, Αραούχο, Βράνιες, Γιόχανσον, Κονέ και Μασούντ που αναζήτησαν αλλού την τύχη τους…Με ανεξήγητες έως και καταστροφικές, τέλος, επιλογές σε σχέση με τις προσθήκες στο έμψυχο δυναμικό, βλ. απόκτηση Αλμπάνη, Γιαννιώτα, Σβάρνα, μόνον αυτών, με κανονική μεταγραφή, Πόνσε, Μπογιέ και Άλεφ, ναι, Άλεφ, ήταν δανεικοί, η βαριά, «κιτρινόμαυρη», μοίρα έμοιαζε, και αποδείχθηκε, προδιαγεγραμμένη!

Δεν ήταν, τότε, μια άλλη από τη σημερινή ΑΕΚ αυτή που στο σχεδιασμό της επόμενης μέρας και στην επένδυση πάνω στην επιτυχία πήρε πολύ κάτω από τη βάση. Κάθε άλλο. Είχε την ίδια, ισχυρή και εύρωστη, διοίκηση! Είχε αφήσει για τα καλά πίσω της τα δύσκολα χρόνια και την περιπέτεια των χαμηλότερων κατηγοριών! 

Είχε ήδη ξεκινήσει την κατασκευή της «Αγιάς Σοφιάς» μετρώντας αντίστροφα για την επιστροφή στα πάτρια ποδοσφαιρικά της εδάφη! Κι όμως, αν υπήρχε κάποιο manual με οδηγίες για το πώς μπορείς να αποδομήσεις, να καταλύσεις έως και να εξαϋλώσεις ένα πετυχημένο ποδοσφαιρικό project, εκείνο το καλοκαίρι η «Ένωση» το…ξεσήκωσε στο 100%. Κι αν δεν υπήρχε…το έγραψε, κεφάλαιο το κεφάλαιο, μόνη της!

Fast forward πέντε χρόνια αργότερα, στο σήμερα, είναι και πάλι η ΑΕΚ, μετά από μια μακρά ταλαιπωρία, που καλείται να διαχειριστεί την, αυτή τη φορά απόλυτη καθώς κατέκτησε το νταμπλ, επιτυχία. Και μπορεί πολλές φορές, και στο ποδόσφαιρο, να ισχύει αυτό που αποφθεγματικά διατυπώνεται με τη φράση 

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα» αλλά στην προκειμένη περίπτωση, από το βράδυ της Παρασκευής είμαι απολύτως βέβαιος, ισχύει το ακριβώς αντίστροφο. Με την τακτική, το χειρισμό, τη διαπραγμάτευση και, τελικά, το κλείσιμο της υπόθεσης του Ορμπελίν Πινέδα η ΑΕΚ, στα δικά μου μάτια, πείθει και τον πλέον δύσπιστο ότι αυτή τη φορά είναι η…φάρσα που επαναλαμβάνεται ως ιστορία. Γιατί τέτοια γράφεται με την ακριβότερη μεταγραφή ever για το «δικέφαλο»!

Μεταγραφή που πέρα από το απολύτως προφανές, μένει στην ομάδα ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής που αναδείχθηκε και πολυτιμότερος του πρωταθλήματος, στέλνει και πολλαπλά μηνύματα ή, αν προτιμάτε, ΕΝΑ ισχυρότατο μήνυμα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Μήνυμα προς την…εσωτερική «αντιπολίτευση», σε μερίδα των φίλων της ομάδας αναφέρομαι, μοιάζει αυτή ακριβώς η κίνηση να βάζει οριστικά τέλος στην όποια αμφιβολία, μη σας πω και θυμηδία, σε σχέση με την οικονομική πολιτική της διοίκησης βελτιώνοντας ακόμη περισσότερο το κλίμα. Μήνυμα προς τον ανταγωνισμό, δεν είναι και μικρό πράγμα να βγαίνεις νικητής τόσο σε επίπεδο ουσίας όσο και σε επίπεδο εντυπώσεων, 6.5 εκατομμύρια ευρώ είναι αυτά, σε μια υπόθεση που θα μπορούσε, αν δεν είχε αίσιο τέλος, να σου στερήσει τον…ακρογωνιαίο λίθο του παιχνιδιού σου.

Μήνυμα, last but not least, στον ίδιο της τον εαυτό για την ΑΕΚ, είναι η πρώτη φορά, και με τη βούλα πλέον, μετά από περίπου τριάντα χρόνια που δεν είναι μόνο πρωταθλήτρια, δεν είναι μόνο πετυχημένη, δεν είναι μόνο ανταγωνιστική, δεν είναι μόνο πολλά υποσχόμενη αλλά είναι και ΚΡΑΤΑΙΑ! 

Μεγάλο μέγεθος ήταν ανέκαθεν, ανεξαρτήτως τίτλων ή και κατηγοριών ακόμη, κυρίαρχο μέγεθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν μόνο σε τρεις περιόδους της ιστορικής της πορείας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αν με ρωτάτε, η περίοδος που διανύουμε είναι η τέταρτη. Έχει όλες τις προδιαγραφές, οικονομικά, ποδοσφαιρικά και διοικητικά, έχει το καλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα, θα έχει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της Σούπερλιγκ. Προς Θεού, σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι θα μονοπωλήσει τους τίτλους, ο ανταγωνισμός είναι ισχυρότατος.

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος, με την ουσία αλλά και τη σημειολογία της μεταγραφής του Πινέδα διαλύθηκαν και οι τελευταίες μου αμφιβολίες, είναι ότι από το 1994 μέχρι και σήμερα δεν υπήρξε άλλη περίσταση στην οποία η ΑΕΚ να εξέπεμπε, σε όλα τα επίπεδα, τέτοια αυτοπεποίθηση, στιβαρότητα, σταθερότητα, τόσες υποσχέσεις, με βάση τα δεδομένα και όχι τα ζητούμενα, για το μέλλον. 

Το αν αυτές οι υποσχέσεις θα εκπληρωθούν προφανώς και δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως, θα πρέπει να είναι κανείς τουλάχιστον εμπαθής για να το αρνηθεί, ότι η ΑΕΚ του 2023, έχοντας προφανέστατα διδαχθεί και από τα, πολλά, λάθη της ήρθε για να μείνει. Στην κορυφή ή όχι, το γήπεδο θα αποφασίσει!