Όταν η ποιότητα συνοδεύεται και από διάθεση… ιδού τα αποτελέσματα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τα στοιχεία εκείνα που είχε ο Άρης στο έπακρο, πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η νίκη επί του Ολυμπιακού.

Αν κάποιος έβλεπε το χθεσινό Αρης- Ολυμπιακός, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στους γηπεδούχους και αφού είχε παρακολουθήσει και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ την προηγούμενη εβδομάδα, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί, πως αυτή η ίδια ομάδα, ηττήθηκε στην Κρήτη. Η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη στα δικά μου μάτια και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί ο Αρης κέρδισε δίκαια και καθαρά τον Ολυμπιακό, τον οποίο λίγο έλλειψε να διασύρει κιόλας.

Είναι θέμα διάθεσης. Συγκέντρωσης. Εντάσεων. Κινήτρου. Πάθους. Και φυσικά αποφυγής αστείων ατομικών λαθών. Όλα τα παραπάνω στοιχεία, τα είχε σε υπέρ-επάρκεια ο χθεσινός Άρης. Τον ξεκλείδωσε ασφαλώς το γρήγορο γκολ μόλις στο τρίτο λεπτό, όμως φαινόταν από το πρώτο λεπτό η διαφορετική προσέγγιση με την οποία μπήκαν στο ματς και οι έντεκα. Αποφασισμένοι να κυνηγήσουν όλες τις πρώτες, δεύτερες, ακόμη και τρίτες μπάλες. Να πάνε σε όλες τις μονομαχίες με το μαχαίρι στο στόμα. Να κλέψουν μπάλες σε νευραλγικούς χώρους και έτσι να στήσουν το αγαπημένο τους παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο. Να καλύψουν χώρους, να βοηθήσουν αγόγγυστα τον συμπαίκτη τους, όταν το είχε ανάγκη.

Μεγαλύτερη απόδειξη όλων αυτών, το να βλέπεις τον Μάνου Γκαρθία που δεν είναι το φόρτε του, να κυνηγάει τον πανύψηλο Κάρμο και σαφώς πιο δυνατό, να του κλέβει με πείσμα την μπάλα και να πασάρει στον Μορόν στη φάση που παραλίγο να γίνει το 3-0. Και το έκανε ο Ισπανός άλλες 2-3 φορές. Το ίδιο και ο αγνώριστος χθες Σίστο που είχε τέτοια διάθεση στην άμυνα που… έτριβες τα μάτια σου. Τον Φρίντεκ να εξαφανίζει τον καλύτερο παίκτη του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα της σεζόν, τον Ζέλσον αλλά και τον Ροντινέι που πέρσι είχε κάνει μεγάλη ζημιά. Τον Μάγιο να κάνει τα ίδια από την άλλη, όποιον και αν έριχνε πάνω του ο Μεντιλίμπαρ (Βέλντε, Γουίλιαν). Τους Βέλεθ και Μπράμπετς να είναι αλάνθαστοι. Τους Μόντσου και Σιφουέντες να βάζοθυν τα πόδια του στη φωτιά… σαν να μην υπάρχει αύριο αλλά και όλους τους υπόλοιπους, για να μην αδικήσω κανένα.

Γενικά, όλοι έδειξαν αξιοθαύμαστη τακτική προσήλωση, υπηρέτησαν πιστά το πλάνο, το οποίο διευκολύνθηκε από το γρήγορο 1-0, είχαν υψηλά επίπεδα αυτοσυγκέντρωσης και καθαρού μυαλού. Οι ίδιοι χθες με την εμφάνισή τους, έθεσαν ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων. Όπως οι ίδιοι τον χαμήλωσαν στην Κρήτη. Όπως στις νίκες παίρνουν τα εύσημα, ομοίως και στις ήττες, δεν γίνεται το ανάθεμα να πέφτει μόνο στον προπονητή.

Υπάρχει όμως και η άλλη ανάγνωση που οπωσδήποτε οφείλουν να κάνουν στο club μετά το χθεσινό θρίαμβο. Γιατί χθες και όχι στο πρώτο ημίχρονο με τον ΟΦΗ αλλά και στον αγώνα με τον Αστέρα. Αφού είναι φανερό ότι δυνατότητες υπάρχουν και η ποιότητα σε κάποιους παίκτες ξεχειλίζει, είναι ανεπίτρεπτο, να επιλέγουν σε ποια παιχνίδια θα δώσουν το κάτι παραπάνω και σε άλλα να δίνουν δικαιώματα. Ο φετινός Αρης, που θα έχει στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν, να προετοιμάζεται για ένα παιχνίδι την εβδομάδα, και άρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση, την οποία ο Μεντιλίμπαρ ήταν υποχρεωμένος να κάνει αφού Ολυμπιακός πάει να παίξει την Πέμπτη με τη Λυών, δεν νοείται να μην έχει την ίδια αγωνιστική νοοτροπία σε κάθε αγώνα. Αυτή η νοοτροπία θα θρέψει τη φιλοδοξία του και θα του δώσει τον στόχο. Και αν τα ντέρμπι από μόνα τους ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά των ποδοσφαιριστών, τα παιχνίδια με τις ομάδες της δεύτερης ταχύτητας είναι αυτά που θα κάνουν τη διαφορά στο φινάλε. Τελεία.

Και κάτι ακόμη. Την προηγούμενη εβδομάδα μετά την ήττα από τον ΟΦΗ, ενδεικτικά το διαδικτυακό δικαστήριο απεφάνθη ότι ο Μάντζιος είναι ανεπαρκής, ότι ο Αρης χρειάζεται Ισπανό προπονητή, επειδή έχει μια ενδεκάδα Ισπανών ποδοσφαιριστών (φοβερό επιχείρημα), ότι η ομάδα δεν παίζει επιθετικά κτλ. Το αν είναι καλός, κακός ή μέτριος προπονητής ο Μάντζιος είναι υποχρεωμένος να το αποδεικνύει, όπως και όλοι οι προπονητές, σε κάθε παιχνίδι. Ειδικά ο συγκεκριμένος όμως έχει αποδείξει στα χρόνια που είναι στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, ότι είναι ένας απόλυτα συγκροτημένος τεχνικός που στα χέρια του, ο Αρης σχεδόν ποτέ δεν εκτέθηκε. Φέτος που το ρόστερ δείχνει αρκετά αναβαθμισμένο, οφείλουν όλοι να τον αφήσουν να δουλέψει με αυτό, απερίσπαστος και χωρίς τρικλοποδιές και κακοπροαίρετη κριτική, ώστε να μας δείξει τι μπορεί να κάνει με ένα καλύτερο υλικό από αυτό που είχε να διαχειριστεί πέρσι.

ΥΓ. Αξία ανεκτίμητη και επιτυχία του club, να μπαίνει ο βασικός και αναντικατάστατος την περασμένη σεζόν Νταρίντα στο 75΄ και να προσφέρει ένα τόσο ποιοτικό και μυαλωμένο 20λεπτο. Τώρα που γυρίζει και ο Σουλεϊμάνοφ, αυξάνονται οι επιλογές και στους εξτρέμ.