Όταν στην ΑΕΚ βλέπουν αυτόν τον Αραούχο

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όλους τους παίκτες της ΑΕΚ που παίρνουν από τον αρχηγό, το σήμα που δίνει ο Αλμέιδα και δεν βλέπουν κανένα ματς ως αγγαρεία

Δεν υπάρχει κανένας προπονητής στον κόσμο, που για οποιοδήποτε ματς, όσο αδιάφορο και αν είναι, θα πει στους ποδοσφαιριστές του «μπείτε στο γήπεδο κάντε το παγόνι, να περάσει το ματσάκι ξεκούραστα και να φύγουμε». Όλοι αυτό που ζητάνε από τους παίκτες τους, για όλα τα ματς, είναι να μπουν και να δώσουν όλα. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το βλέπεις να γίνεται. Και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα κατά το παρελθόν στην ΑΕΚ, με παιχνίδια που έκαναν μπαμ πως τα έβλεπαν οι παίκτες σαν την αγγαρεία.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και αυτή η ρεβάνς με τον Πανσερραϊκό, είχε τα χαρακτηριστικά για να γίνει ένα απ’ αυτά τα παιχνίδια. Δεν είναι σωστό, αλλά δεν θα ήταν και περίεργο. Καθαρισμένη η πρόκριση από το πρώτο ματς στη Φιλαδέλφεια. Με παιχνίδι υψηλής έντασης να έχει προηγηθεί πριν από τρεις μέρες και παιχνίδι καθοριστικό που μπορεί να δώσει κορυφή να ακολουθεί επίσης σε τρεις μέρες. Δεν θα ήταν δα και ότι πιο παράξενο, να το έβλεπαν και χαλαρά εως και σβηστά οι παίκτες της ΑΕΚ.

Αυτός που δίνει το σύνθημα

Όταν όμως βλέπεις αυτά που έκανε ο Αραούχο στις Σέρρες, καταλαβαίνεις πως ίσως να μην χρειαζόταν καν ο Αλμέιδα να ζητήσει μέσα στα αποδυτήρια από τους παίκτες του, να δουν το ματς ως έναν «τελικό». Ο Αραούχο που είναι καθολικά αποδεκτός ως και τυπικός και ο φυσικός αρχηγός της ΑΕΚ, μπήκε ως αλλαγή στο γήπεδο, στην πρώτη φάση έκανε διπλό τάκλιν για να διεκδικήσει και να κερδίσει μπάλα, ενώ στο 90’ και με το σκορ στο 3-1, κυνήγησε φάση μέχρι το άουτ. Όλα αυτά, σ’ ένα ματς που θα είχε απόλυτη ποδοσφαιρική λογική, να μην ήταν ούτε στον πάγκο. Να είχε μείνει στην Αθήνα και να ξεκουραζόταν για να είναι φρέσκος για την ζόρικη συνέχεια.

Όταν λοιπόν όλοι μέσα στην ΑΕΚ, βλέπουν τον Αραούχο να βρίσκεται στην αποστολή σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι όπως η ρεβάνς στις Σέρρες αλλά και να μπαίνει στο γήπεδο και να κυνηγάει μπάλες μ’ όλη την ψυχή του, πως να μην δουν ακόμα και αυτό το ματς ως… τελικό. Πήγε ο Σέρχιο να βάλει γκολάρα με ραμπόνα και όταν έσωσαν οι αμυντικοί του Πανσερραϊκού πάνω στην γραμμή και απομάκρυναν, έκανε σπριντ για να προλάβει να μην βγει αντεπίθεση. Με το σκορ ήδη στο 3-1. Πως να μην παίξουν και οι υπόλοιποι στο ίδιο τέμπο. Και πως να μην έχει ο Αλμέιδα τον Αραούχο μπροστά σε κάθε αποστολή για να δίνει το στίγμα και το σήμα που ο προπονητής θέλει να περνά στην ομάδα.

Ζήτημα διαχείρισης και δικαιοσύνης

Αφήστε που για να ξέρουμε και τι λέμε, η διαχείριση που κάνει μέχρι τώρα ο Αλμέιδα, δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να είναι χαλαρός, σε καμία στιγμή της δουλειάς. Είτε σε κρίσιμο ματς πρωταθλήματος, είτε σε τελειωμένο ματς κυπέλλου, είτε απλώς σε μια προπόνηση στα Σπάτα. Ο «Πελάδο» έχει αποδείξει πως είναι απολύτως δίκαιος. Παίζεις καλά, προοδεύεις αγωνιστικά, έχεις σωστή νοοτροπία και διάθεση, θα μπεις και θα παίξεις. Τόσο ξεκάθαρα. Και όλο αυτό κρίνεται πάντα και παντού. Από τις 90άλεπτες, μέχρι τις πεντάλεπτες παρουσίες σε ματς, από ένα ντέρμπι κορυφής, μέχρι ματς σαν αυτό στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό.

Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει κανένα από τα πέντε ματς κυπέλλου που έχει δώσει φέτος η ΑΕΚ, που η εικόνα να ήταν έστω μέτρια. Και ήταν παιχνίδια κατά κύριο λόγο με αντιπάλους μικρότερης κατηγορίας, αλλά και με πειραματικές ενδεκάδες. Αλλά η ΑΕΚ στα τέσσερα ματς με Κηφισιά και Πανσερραϊκό, έβαλε συνολικά 11 γκολ. Και στα μεγαλύτερα κομμάτια τους, έπαιξε και χορταστικό ποδόσφαιρο. Είναι σίγουρο δηλαδή πως οι τέσσερις χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ που ήταν στις κερκίδες στις Σέρρες, όχι μόνο έφυγαν ικανοποιημένοι που είδαν την ομάδα τους από κοντά, αλλά και χορτασμένοι από το ποδόσφαιρο με τα τρία γκολ και τις πολλές φάσεις.

Και κάτι τελευταίο που ίσως παίξει τον ρόλο του σ’ αυτές τις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι να κλείσει η χειμερινή μεταγραφική αγορά. Αν (και) στις Σέρρες φάνηκε πως με τον Ραντόνια πίσω από τον Χατζισαφί, ο Αλμέιδα αισθάνεται ασφαλής στο αριστερό άκρο της άμυνας μέχρι να επιστρέψει και ο Μοχαμάντι, δεν ισχύει το ίδιο και για το κέντρο της άμυνας. Ακόμα και σ’ ένα τέτοιο ματς, φάνηκε πως υπάρχει ανάγκη για μια προσθήκη στα στόπερ. Και ενδεχομένως αυτό κάτι να φέρει ως εξέλιξη, μέχρι και το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου.