Η κλοπή της χρονιάς δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τα έργα και ημέρες διαιτητή και Varista στο απίστευτο παιχνίδι στο Αγρίνιο και την ήττα του Αρη απο τον Παναιτωλικό.

Με το που τελείωσε το… ροντέο στο Αγρίνιο, έπιασα, δεν σας το κρύβω, τον εαυτό μου να αναρωτιέται κάτι που λίγο-πολύ έχουν αναρωτηθεί και αρκετοί έλληνες φίλαθλοι. Μιλάω για τους σκεπτόμενους και όχι όσους φορούν μόνιμα παρωπίδες και τα βλέπουν πάντα μονοχρωματικά, ανάλογα με την ομάδα που υποστηρίζουν. Αν και πόσο αξίζει ή να παίρνεις στα σοβαρά αυτό που λέμε ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό που δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές αλλά με τον διαιτητή και τον Varista.

Ο βαρίστας Ζαμπάλας που χάρισε την νίκη στον Βόλο του, αντιπροσώπου της Super League στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, Αχιλλέα Μπέου, με μια πρωτοφανή και άδικη για τον Παναιτωλικό απόφασή του στο 95’ του αγώνα, ο ίδιος βαρίστας επιστρέφει στον Παναιτωλικό τη ζημιά που του έκανε. Προφανώς ήταν τυχαίος ο ορισμός του στο συγκεκριμένο αγώνα. Όπως και του Τσιμεντερίδη από τον οποίο ο Αρης είχε οικτρά παράπονα και από τον νικηφόρο αγώνα απέναντι στον Πανσερραϊκό.

Δεύτερη φορά στο δρόμο του Αρη ο Τσιμεντερίδης, δυο κίτρινες για τάχα διαμαρτυρία στον Μόντσου. Συμπληρώνει κάρτες και ο Αρης θα τον στερηθεί σε ένα από τα επόμενα παιχνίδια. Επιστημονική προσέγγιση σε όλο της το μεγαλείο. Τίποτα στην τύχη. Αντί να μιλάμε για το γκολ της χρονιάς, μιλάμε για την κλοπή της χρονιάς. Χαράς ευαγγέλια για την 4αδα των Rich-4. Δεν τα κατάφερε ο Αρης να κερδίσει τον Ζαμπάλα και τον Τσιμεντερίδη. Τον απίθανο Τσιμεντερίδη που μας έφερε στο μυαλό τον άλλο απίθανο μιας χρήσης διαιτητή Σταυρίδη. Που στην καρατια Γεωργιάδη στον Καράμπελα έδωσε πλάγιο άουτ.

Όπως και ο Τσιμεντερίδης στον τραυματισμό του Χουάνκαρ που άφησε τον Άρη με 9 παίκτες. Του Άρη που δεν έπρεπε να κερδίσει διότι θα ζόριζε πολύ η κατάσταση. Ακυρώθηκαν λένε και δυο γκολ στον Παναιτωλικό. Ε και; Ήταν ή δεν ήταν offside; Εκτός και αν ο Αρης θα πρέπει να αγωνίζεται με διαφορετικούς κανονισμούς από τους υπόλοιπους και όποτε εφαρμόζονται οι κανονισμοί θα πρέπει να αισθάνεται ευχαριστημένος – ευνοημένος και να απολογείται διότι οι παίκτες του Παναιτωλικού ήταν offside και προσπάθησαν να σκοράρουν.

Ο Αρης έκανε το λάθος να πιστέψει ότι η διαιτησία Σιδηρόπουλου ήταν κακή παρένθεση. Και στον αγώνα με τον Παναιτωλικό διαψεύστηκε οικτρά. Όπως πίστεψε ότι η Φραπάρ θα έρχονταν για έναν δίκαιο τελικό και διαψεύστηκε ακόμη πιο οικτρά. Δυο συνεχόμενες κληρώσεις απέναντι στον Ολυμπιακό στο Κύπελλο και μετά δυο συνεχόμενες κληρώσεις απέναντι στην ΑΕΚ στον ίδιο θεσμό, η αλλαγή του format των play off του για την ανάδειξη πρωταθλητή, η διαίρεση των βαθμών μόνο των θέσεων 5 έως 8 δια δυο, το μονοπάτι του κυπέλλου που φέρνει τον Αρη απέναντι σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό και στον τελικό μια ομάδα μικρομεσαία, σε μια πραγματική ευνομούμενη πολιτεία θα είχαν σημάνει καμπάνες.

Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρό και δεν θα αλλάξει αν δεν βρεθεί κάποιος σοβαρός και στιβαρός πρωθυπουργός να ενεργοποιήσει την τεχνολογία και τους μηχανισμούς που θα επιφέρουν την κάθαρση. Οσο αυτό δεν συμβαίνει, Ζαμπαλάδες και Τσιμεντερίδηδες και Σιδηρόπουλοι θα κρίνουν τους αγώνες.

Αν πρέπει να αναφερθούμε και στο αγωνιστικό, σίγουρα πρέπει να σταθούμε στα σοβαρά αμυντικά ζητήματα του Αρη στο πρώτο ημίχρονο- και όχι μόνο στις στατικές φάσεις- αλλά και την αδυναμία του να δημιουργήσει στο διάστημα που είχε την μπάλα στα πόδια του με εξαίρεση την ζωγραφιά του Μάνου Γκαρθία που όμως ήταν μια στιγμή ατομικής ποιότητας που διαθέτει σε επάρκεια ο Ισπανός.  Στο δεύτερο ο Αρης σαν να άφησε όλα τα κακώς κείμενα του πρώτου ημιχρόνου στα αποδυτήρια.

Βγήκε μια άλλη ομάδα, κυριαρχική που… φώναζε στο χορτάρι ότι μπήκε για να φέρει τούμπα το ματς. Και το έφερε με τη δεύτερη ζωγραφιά του Μάνου Γκαρθία με ένα καταπληκτικό 20λεπτο που υπενθύμισε σε όλους γιατί ο Αρης βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Απο το ακυρωθέν γκολ και μετά είδαμε άλλο ματς. Το μυαλό των παικτών του Αρη… χάλασε, το γκρουπ απορρυθμίστηκε και όταν ήρθε και η αποβολή του Ρόουζ το ματς έγινε κυριολεκτικά ροντέο και στο τέλος χάθηκε κιόλας σε μια ακόμη αμυντική αδράνεια που έδειξε ότι είχε χαθεί πλήρως η αμυντική ισορροπία με τον Ρόουζ έξω και τον Χουάνκαρ τραυματία…