Στο σύνολο των τεσσάρων Παναθηναϊκός - ΑΕΚ φαίνεται η ισορροπία του ζευγαριού και όχι κάποια ανωτερότητα

Τέσσερα παιχνίδια σε μια σεζόν είναι ισχυρό δείγμα για να βγουν συμπεράσματα όσον αφορά τη δυναμικότητα δύο ομάδων. Και σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια κανείς δεν έδειξε πως υστερεί του άλλου στον βαθμό που αυτό μπορεί να παρουσιάζεται. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.

Δεν άλλαξε κάτι στη βαθμολογία του πρωταθλήματος μετά το 0-0 της Λεωφόρου το βράδυ της Κυριακής. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ συνεχίζουν χέρι - χέρι σε μια κούρσα... θρίλερ, που όμοιά της είχαμε πολλά χρόνια να δούμε. Και μπορεί να βγει αληθινή μια κουβέντα που είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο προπονητής της ΑΕΚ, Ματίας Αλμέιδα. Ότι το πρωτάθλημα μπορεί να κριθεί στην τελευταία φάση του τελευταίου παιχνιδιού. Έτσι όπως το πάνε οι δύο αντίπαλοι, τίποτε δεν είναι απίθανο.

Στο ντέρμπι που όποιος το έπαιρνε θα έπαιρνε και τον τίτλο (δε νομίζω πως έχει κάποιος καμία αμφιβολία γι' αυτό), πράσινοι και κιτρινόμαυροι ξάπλωσαν στο φινάλε στο χορτάρι έχοντας «σκάσει» από την κούραση. Μια κούραση που δεν ήταν μονάχα σωματική, αλλά σίγουρα και ψυχική. Δεν είναι και λίγο το βάρος που κουβαλάνε. Μετά από μια μεγάλη σεζόν, κλήθηκαν σε ένα 90λεπτο να τα παίξουν όλα για όλα, γνωρίζοντας πως αν ηττηθούν δε θα έχουν άλλη ευκαιρία. Και στο σφύριγμα της λήξης αντιλαμβάνονταν πως έχουν μπροστά τους ακόμα τρία παιχνίδια αφόρητου άγχους και πίεσης. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστούν οι ποδοσφαιριστές όλο αυτό.

Μπορεί να είναι συναρπαστικό ακόμα και για εκείνους, βλέποντας πως λαμβάνουν μέρος σε ένα πρωτάθλημα τόσο αμφίρροπο, αλλά μόνο εύκολο δεν είναι. Η διαχείριση των συναισθημάτων θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στο ποιος τελικά θα αναδειχτεί πρωταθλητής σε αυτό το θρίλερ. Ένα θρίλερ που μπορεί να κριθεί ακόμα και σε εκείνο το πέναλτι που έπιασε ο Μπρινιόλι στο υπέτ της ΑΕΚ 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τόσο οριακή είναι η κατάσταση.

Αυτή ακριβώς η οριακή κατάσταση που υπάρχει μεταξύ Παναθηναϊκού και ΑΕΚ αποδείχτηκε περίτρανα στα μεταξύ τους ντέρμπι. Είναι φυσιολογικό για τον οπαδό της κάθε ομάδας, ο σύλλογος που εκείνος υποστηρίζει να είναι στα μάτια του καλύτερος. Δηλαδή για έναν Παναθηναϊκό η ομάδα του Γιοβάνοβιτς είναι η πιο σταθερή και πιο σίγουρη στο να παίρνει αποτελέσματα από κάθε άλλη. 

Στα μάτια του κάθε φίλου της ΑΕΚ η δική του ομάδα είναι αυτή που έχει παίξει το πιο εντυπωσιακό ποδόσφαιρο στη διάρκεια της σεζόν. Ούτε το ένα μπορεί να σου εξασφαλίσει τον τίτλο, ούτε το άλλο. Και ιδιαίτερα σε μια κατάσταση όπως η φετινή, είναι μάλλον έξω απ' αυτό που βλέπουμε το να χαρακτηρίζουμε μία από τις δύο ανταγωνίστριες για τον τίτλο ως πολύ καλύτερη της άλλης. Εντελώς άστοχο.

Δε φάνηκε καμία υπεροχή του ενός ή του άλλου στο σύνολο των τεσσάρων αγώνων που έδωσαν μεταξύ τους μέσα στη σεζόν. Και το δείγμα των τεσσάρων αγώνων δεν είναι μικρό, το αντίθετο. Τι είδαμε σ' αυτά τα τέσσερα ματς. Καλύτερο τον Παναθηναϊκό στο ματς του πρώτου γύρου και τη νίκη του με 2-1 στη Λεωφόρο. Σε ένα ματς που με βάση τις ευκαιρίες θα μπορούσε να είναι το σκορ πολύ μεγαλύτερο, με τους πράσινους να κυριαρχούν.

Εντελώς ισορροπημένα και πανομοιότυπα τα δύο παιχνίδια της Νέας Φιλαδέλφειας. Με την ΑΕΚ να μην παίρνει τα ρίσκα που έπαιρνε κόντρα σε άλλες ομάδες, ακριβώς γιατί ο Αλμέιδα καταλάβαινε πως απέναντί του έχει μια ομάδα που μπορεί να του κάνει ζημιές στην κόντρα επίθεση. Όπως και πήγε να τις κάνει. Στο ματς στο οποίο επικράτησε η ΑΕΚ με 1-0 οι μεγάλες στιγμές είναι για τον Παναθηναϊκό: το σουτ του Μπερνάρ που βγάζει ο Αθανασιάδης και το δοκάρι του Ιωαννίδη. Το γκολ της ΑΕΚ έρχεται από φάση που είναι ίσως η μοναδική μέσα στη σεζόν που η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν είχε τη συγκέντρωση που απαιτείται.

Το 0-0 της πρώτης αγωνιστικής των Playoffs ήταν σαν συνέχεια εκείνου του 1-0. Καμία από τις δύο ομάδες δεν έβγαλε στο γήπεδο ιδιαίτερα επιθετικές αρετές, καμία δεν είχε καταιγισμό ευκαιριών, καμία δεν μπορεί να νιώθει αδικημένη που δεν κέρδισε. Μια μεγάλη ευκαιρία της ΑΕΚ με τον Ρότα υπήρξε και μία τριπλή του Παναθηναϊκού με Μαντσίνι, Ιωαννίδη και Τσέριν στο ξεκίνημα του β' μέρους.

Όσο για το χθεσινό ντέρμπι; Η ΑΕΚ εμφανίστηκε περισσότερο έτοιμη αγωνιστικά και σίγουρα πολύ συσπειρωμένη από τα προβλήματα που τους παρουσιάστηκαν τις τελευταίες μέρες. Είχε καλύτερα διαστήματα στο γήπεδο, αλλά και πάλι η παραγωγικότητά της όσον αφορά τις ευκαιρίες δεν ήταν μεγάλη. Έχει τη φάση του δοκαριού με τον Τσούμπερ και του πλασέ του Ελίασον στην επαναφορά και τη φάση με τον Πινέδα στο δεύτερο ημίχρονο να σουτάρει μέσα από την περιοχή και να κοντράρει στα σώματα των παικτών του Παναθηναϊκού. Το πρώτο δοκάρι της ΑΕΚ δεν υφίσταται και είναι λάθος να το λέμε γιατί η φάση δε θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί. Και αν έμπαινε γκολ θα ακυρωνόταν, αφού ο Λιβάι που ξεκινάει τη φάση είναι οφσάιντ.

Με λίγα λόγια, σε τέσσερα 90λεπτα που οι δύο ομάδες έδωσαν μεταξύ τους βλέπουμε την απόλυτη ισορροπία. Δίνει και μια εξήγηση όλο αυτό και για τον βαθμολογικό πίνακα που δείχνει ισοβαθμία αλλά και για το πόσο καλύτεροι ήταν στη διάρκεια όλης της σεζόν από τους αντιπάλους τους. Και όχι ο ένας από τον άλλον.