Ο Γιοβάνοβιτς είχε δει το έργο και φρόντισε να το αλλάξει

Ο Παναθηναϊκός πέρασε «αέρα» από το Κόζιτσε και έκανε άλμα πρόκρισης στον επόμενο γύρο του Champions League. Σημαντικότερο ωστόσο για τους «πράσινους» είναι το γεγονός πως ο Γιοβάνοβιτς δεν έμεινε στην συνταγή της περσινής σεζόν. Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.

Δεδομένα οι φίλοι του Παναθηναϊκού ξύπνησαν με κέφια το πρωί της Τετάρτης. Είχαν άλλωστε κάθε λόγο να το κάνουν. Καλά τα φιλικά, ωραίο το μεταγραφικό hype, ωστόσο η αγωνία για το πρώτο επίσημο της σεζόν και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι άλλο πράγμα. Γιατί εκεί διαμορφώνεται μια πρώτη εικόνα για τα όσα ενδέχεται να ακολουθήσουν στο υπόλοιπο της σεζόν. Προφανώς δεν μπορεί να μιλά κανείς με σιγουριά αφού ακόμη είναι πολύ νωρίς, ωστόσο μια γεύση την εισπράττεις.

Το 3-1 επί της Ντνίπρο είναι αναμφίβολα ένα πολύ θετικό πρώτο δείγμα για τον Παναθηναϊκό. Μια σχεδόν τελειωμένη πρόκριση, του εξασφαλίζει σε πρώτη φάση τους ομίλους του Europa League και Ευρώπη μέχρι τον Δεκέμβρη. Είναι ένα κίνητρο αυτό για τους ποδοσφαιριστές, ενώ κρατάει και σε εγρήγορση το τεχνικό επιτελείο, που σχεδιάζει σε βάθος χρόνου το ροτέισον. Οι προπονητές συνήθως λένε το περίφημο «παιχνίδι με παιχνίδι», όταν όμως το πρόγραμμα είναι φορτωμένο, το πλάνο τους πάει πιο μακριά όπως και να 'χει.

Τα οφέλη της μεταγραφής του Μλαντένοβιτς έγιναν με το καλημέρα ορατά στο πρόσωπο του... Χουάνκαρ. Ο Ισπανός έκανε πλάκα στη δεξιά πλευρά της Ντνίπρο και πιστώνεται ένα τεράστιο κομμάτι από την μερίδα του «διπλού» στο Κόζιτσε. Ο Βιλένα λειτούργησε άψογα ως συνδετικός κρίκος μεσαίας γραμμής - επίθεσης, έστω κι αν είναι παρορμητικός σε κάποιες αποφάσεις του. 

Παίκτης με πολλή ποιότητα, λίγο αφελής, δεδομένα ωστόσο αποτελεί αναβάθμιση για τον Παναθηναϊκό στη θέση «8». Για τον Τζούρισιτς δεν χρειάζονται πολλά και η εκτέλεση του εκτός περιοχής δεν προξενεί καμία έκπληξη. Το έχει κάνει πολλάκις στην καριέρα του και απέναντι σε αντιπάλους ίσης ή χαμηλότερης δυναμικής, συνήθως θα κάνει την διαφορά για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι φαν της τακτικής ο Σέρβος επιτελικός και στα πιο δύσκολα θα χρειαστεί να βάζουν πλάτη οι υπόλοιποι, ωστόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα θες και μια «αλήτρα» στο χορτάρι, με φαντασία και προσωπική ενέργεια.

Πέρα από οτιδήποτε άλλο είδαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στο Κόζιτσε το βράδυ της Τρίτης, το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται αλλού. Και δεν αφορά τα πρόσωπα στο χορτάρι, αλλά αυτό του πάγκου. Ο Παναθηναϊκός πέρσι έβγαλε από τη μύγα ξύγκι στην προσπάθεια του να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Στήριξε τα περισσότερα στο αμυντικό του πλάνο, ήταν φειδωλός στο επιθετικό του ρίσκο και δεν είχε σημείο αναφοράς στην επίθεση. Πότε ο Ιωαννίδης, πότε ο Σπόραρ, πότε ο Παλάσιος, ο Μαντσίνι ή ο Μπερνάρ, έδιναν τη λύση. Ωστόσο η ατολμία και η έλλειψη ποιότητας από τη μέση και μπροστά, εντέλει στοίχισαν στην κούρσα του τίτλου.

Λίγο να καταλαβαίνεις τι βλέπεις και ήταν ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι τόσο ανταγωνιστικός, εκτελώντας ξανά την ίδια ακριβώς συνταγή τη νέα σεζόν. Γιατί καλή η τακτική, η πειθαρχία, το σωστό ζύγισμα του θέλω/μπορώ, η υπομονή και όλα τα σχετικά, όταν όμως το πράγμα «καίει» είναι η ποιότητα, η έμπνευση της στιγμής, το μη αναμενόμενο που θα κάνει τη δουλειά. Και ο Παναθηναϊκός πέρσι αυτό δεν το είχε. 

Μια θα το πάρεις με την ψυχή, μια θα πιάσεις μπαρμπούνια με τον... πισινό, μια θα εκμεταλλευτείς την γκάφα του αντιπάλου, ωστόσο αν δεν έχεις τρόπο να κυριαρχείς με συνέπεια στο χορτάρι, κάπου θα πιαστείς στη φάκα. Και αυτό συνέβη πέρσι στους «πράσινους» με τον Βόλο, τον Ιωνικό, τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.

Το καλό της υπόθεσης για τους «πράσινους» είναι πως αυτό ο Γιοβάνοβιτς και το είδε και το κατάλαβε και το μέτρησε σωστά. Δεν είναι καθόλου δύσκολο για έναν προπονητή να «τυφλωθεί» από τη μεγάλη εικόνα των αποτελεσμάτων, θεωρώντας πως απλά με μια - δύο προσθήκες μπορεί να πάει καλύτερα τη νέα σεζόν. Συμβαίνει συχνά και είναι κατανοητό σε έναν βαθμό.

Ο Γιοβάνοβιτς ωστόσο ήξερε πως με το ίδιο στυλ, του τόσο όσο και του 1-0, ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να τρέξει την κούρσα του τίτλου τη νέα σεζόν. Και φρόντισε να το αλλάξει. Αυτό δείχνουν και οι επιλογές του μεταγραφικά. Γιατί από τη μέση και μπροστά πήγε σε λογική παικτών που μοιραία αλλάζουν τον προσανατολισμό της ομάδας του στο χορτάρι. 

Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για την επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος συνολικά. Ωστόσο αυτή η αλλαγή νοοτροπίας στον αγωνιστικό χώρο έμοιαζε μονόδρομος προκειμένου να διατηρήσει ο Παναθηναϊκός το ανταγωνιστικό του πρόσωπο σε μια μάχη τίτλου, που φέτος αναμένεται ακόμη πιο σκληρή. Η συνέχεια -και προφανώς οι απαντήσεις- είναι μια συνθήκη προς διευκρίνιση προϊόντος του χρόνου. Για την ώρα, η ρεβάνς με την Ντνίπρο και η πρόκληση της Μαρσέιγ είναι στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος για τον «πράσινο» οργανισμό...