Ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα ανεβάζουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό

Επένδυσε ο Παναθηναϊκός για να φέρει στην Ελλάδα παίκτες όπως ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα. Και στο ποδόσφαιρο ισχύει τις περισσότερες φορές το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.

Η ευρωπαϊκή επιστροφή του Παναθηναϊκού είναι γεγονός και έγινε με τρόπο εντυπωσιακό. Δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης η ομάδα του Γιοβάνοβιτς στην Ντνίπρο, δεν επέτρεψε σε κανένα λεπτό του αγώνα να τον απειλήσει και να δείξει πως μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια όσον αφορά την πρόκριση. Το 3-1 λέει όλη την αλήθεια του ματς και η σφραγίδα της πρόκρισης θα μπει την ερχόμενη Τρίτη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Ο Χουάνκαρ στο 100ο του παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού έκανε... όργια, ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής με δύο ασίστ και ένα κερδισμένο πέναλτι και απέδειξε πως θα είναι δύσκολος ο δρόμος για τον Μλαντένοβιτς προκειμένου να τον... ξεπεράσει στην κούρσα για τον βασικό αριστερό μπακ της ομάδας. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και εκεί, όπως είναι μεγάλος και σε άλλες θέσεις για έναν Παναθηναϊκό που πλέον έχει γεμίσει το ρόστερ του και δίνει τη δυνατότητα στον Γιοβάνοβιτς να κοιμάται περισσότερο ήσυχος απ' ότι λίγους μήνες πριν.

Οι δύο παίκτες πάντως που δείχνουν πως... τελειώνουν οποιαδήποτε κουβέντα ανταγωνισμού από το πρώτο τους κιόλας παιχνίδι είναι και τα δύο μεγαλύτερα ονόματα που έφερε αυτό το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα. Και αποτελούν την απόδειξη πως τις περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο ισχύει το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να δώσει μεγάλα συμβόλαια για δύο παίκτες στον άξονα, που μπορούν να του ανεβάσουν το επίπεδο κυρίως όσον αφορά τη δημιουργία και η... απόσβεση ξεκίνησε από το πρώτο κιόλας παιχνίδι.

Για τον Τζούρισιτς είχαμε σχηματίσει έτσι κι αλλιώς μια πρώτη θετική άποψη όταν τον πρωτοείδαμε με τα πράσινα σε φιλικό της Αυστρίας. Για 45 λεπτά είχε μαγέψει με τον τρόπο που έπαιζε, με την τεχνική του κατάρτιση, την απλότητά του και την ευκολία με την οποία δημιουργούσε. Ο Σέρβος δε σκέφτεται πολύ, ξέρει πριν πάρει την μπάλα ποια θα είναι η συνέχεια που θα δώσει, είναι άριστος χειριστής και δύσκολα μπορείς να του πάρεις την μπάλα από τα πόδια.

Όπως αποδείχτηκε έχει και καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα, ανοίγοντας λογαριασμό από το πρώτο του παιχνίδι. Μια παρόμοια φάση με αυτή του 0-2 στο Κόζιτσε είχε δημιουργήσει και τελειώσει και στο φιλικό που τον είχαμε πρωτοδεί. Τότε είχε σταματήσει στο δοκάρι, τώρα πήγε στη γωνία και... έγραψε. Τον είδαμε πολλές φορές σε αντεπιθέσεις του Παναθηναϊκού να περιμένει ακριβώς στο ημικύκλιο για να εκτελέσει προς την εστία και θα τον δούμε να το κάνει κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Για τον Βιλένα δεν υπήρχε αμφισβήτηση, αφού η καριέρα του πριν έρθει στον Παναθηναϊκό μιλάει από μόνη της. Και τα χρήματα που χρειάστηκαν για την αγορά του επίσης. Δεν βρίσκεις εύκολα ένα χαφ που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο. Ο Ολλανδός είχε ένα 15λεπτο - 20λεπτο που έμοιαζε να ψάχνεται και να προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και στα νέα του καθήκοντα. Όταν βρήκε τα πατήματά του ήταν υπέροχος και στα δύο μέρη του γηπέδου.

Πολλά τρεξίματα, απλό και αποτελεσματικό άπλωμα του παιχνιδιού, περιστροφές με την μπάλα στα πόδια και δύο παίκτες στην πλάτη του, ενώ ήταν εντυπωσιακό πως οι επιλογές του όταν είχε την κατοχή ήταν μονάχα προς τα μπροστά. Δεν τον είδαμε ούτε να καθυστερεί, ούτε να κοιτάζει τις επιλογές πίσω του.

Ο Παναθηναϊκός αναζητούσε τις μεταγραφικές... ενέσεις που θα ανέβαζαν ποιοτικά όλη την ομάδα και θα της χάριζαν μεγαλύτερη ποδοσφαιρική κλάση σε συνδυασμό με προσωπικότητα και εμπειρία. Τζούρισιτς και Βιλένα τα προσφέρουν όλα αυτά και το δείγμα από το πρώτο τους παιχνίδι είναι τόσο θετικό, που σε κάνει να απορείς για το τι μπορούν να δώσουν όταν θα έχουν προσαρμοστεί πλήρως στην ομάδα.

Ας μην αμφισβητούμε παίκτες με δεδομένη ποδοσφαιρική αξία

Και κάτι τελευταίο για τους μονίμως γκρινιάρηδες, που πριν καλά - καλά αρχίσει η νέα σεζόν είχαν προλάβει να γκρινιάξουν και να αμφισβητήσουν ποδοσφαιριστές. Μιλάμε για ποδοσφαιριστές, μάλιστα, που πέρσι έφεραν τον Παναθηναϊκό μια ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τον επανέφεραν εκεί που βρίσκεται σήμερα. Δηλαδή σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) και με δεδομένη την πορεία πρωταθλητισμού.

Ποδοσφαιριστές όπως ο Σπόραρ και ο Μπερνάρ έχουν αποδείξει χρόνια πριν έρθουν στον Παναθηναϊκό την ποδοσφαιρική τους αξία. Είναι εντελώς άστοχη και μάλλον... επικίνδυνη ποδοσφαιρικά η αμφισβήτηση προς το πρόσωπό τους, όταν έχουν εκτιμηθεί σε χώρες οι οποίες είναι πολύ ανώτερες σε ποδοσφαιρικό επίπεδο στη σύγκριση με την Ελλάδα.

Στην τελική, από τη στιγμή που υπάρχει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη του κόσμου στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ας δουν και ας αναρωτηθούν γιατί ο προπονητής επιλέγει να παίζει με αυτούς στην ενδεκάδα και να στηρίζεται πάνω τους. Κάτι περισσότερο θα γνωρίζει, έτσι δεν είναι;