Ο Παναθηναϊκός ξεχάστηκε στα... Χριστούγεννα, άφησε στον πρώτο γύρο όλα όσα τον έκαναν να ξεχωρίσει και αν δεν τα βρει σύντομα θα θυμάται τη σεζόν ως τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Είναι σαν να πάτησε ένα κουμπί ο Παναθηναϊκός και να σταμάτησαν να λειτουργούν όλα. Όχι μόνο αγωνιστικά. Σε κάθε επίπεδο. Εδώ και έναν μήνα έπαψαν οι πράσινοι να λειτουργούν και στο γήπεδο και στο μυαλό τους. Πρακτικά, εγκεφαλικά, τακτικά. Ο κάθε παίκτης ξεχωριστά, όλοι μαζί σαν ομάδα (που έπαψαν να είναι), ο προπονητής, οι βοηθοί του, όλοι.
Τα παραδείγματα πλέον είναι πολλά και το γεγονός ότι είναι κάτω από διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά αποδεικνύει πως το πρόβλημα είναι τεράστιο. Στη Νεάπολη ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε νωρίς, αλλά άφησε τον χρόνο να κυλά θεωρώντας πως τελείωσε το ματς. Με τον ΟΦΗ βρέθηκε από νωρίς με παίκτη παραπάνω, αλλά δεν έβγαλε την ένταση που χρειαζόταν για να καθαρίσει το ματς. Με τον Λεβαδειακό κέρδισε ασθμαίνοντας, το ίδιο και στα Γιάννενα παρά το καλό ποδόσφαιρο που έπαιζε επί μία ώρα: το γκολ ήρθε στις καθυστερήσεις με πέναλτι. Και μέσα σ' αυτά; Ο αήττητος μέχρι τη 16η αγωνιστική Παναθηναϊκός, έχει κάνει τρεις ήττες στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια του. Αληθινή κατάρρευση.
22:55 - 30.01.2023
Κλείδωσε η ανατροπή στην κορυφή: H βαθμολογία της Super League μετά την ήττα του Παναθηναϊκού
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε (1-0) από τον Αστέρα Τρίπολης και πλέον κυνηγάει την ΑΕΚ, η οποία βρίσκεται από χθες (29/1) στην κορυφή της βαθμολογίας.
Γιατί έκανε τρεις ήττες μέσα σε λίγες μέρες; Γιατί «έσκασαν» οι περισσότεροι από τους παίκτες που τον κουβάλησαν έως εδώ. Γιατί δεν αντικατέστησε εγκαίρως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του, παρά το γεγονός πως είχε μπροστά του πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να το κάνει. Γιατί δεν ενίσχυσε γενικά το ρόστερ του προκειμένου ο προπονητής να έχει περισσότερες λύσεις. Και γιατί ο προπονητής του είναι προφανές πως είναι και εκείνος ντεφορμέ. Και φέρει σίγουρα αρκετή ευθύνη για την εικόνα που ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει στο γήπεδο.
Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό δεν είναι η αγωνιστική του εικόνα. Αυτή έως ένα σημείο είναι και λογική, αν σκεφτούμε πως καμία ομάδα στον κόσμο δεν πηγαίνει... τρένο από την αρχή έως το τέλος. Έχουμε ξανά γράψει: κοτζάμ Παρί Σεν Ζερμέν, η πιο πλούσια ομάδα στον πλανήτη, αυτή τη στιγμή έχει ελάχιστη απόσταση από τη δεύτερη Λανς και την τρίτη Μαρσέιγ. Δε θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να μην περάσει μια περίοδο που θα ντεφορμαριστεί, απλά όλα ήρθαν πολύ απότομα. Και απότομα έχασε όχι μόνο την κορυφή, αλλά μια πολύ μεγάλη απόσταση που είχε από τους διώκτες του.
Το χειρότερο είναι η νοοτροπία που βγάζει πλέον στα παιχνίδια του. Ο Παναθηναϊκός του 1-0 απέναντι στον Άρη, που κυνηγούσε με λύσσα το γκολ μέχρι το φινάλε, δεν υπάρχει πια. Ο Παναθηναϊκός των ντέρμπι με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, που έκανε ανατροπή στο σκορ, δεν υπάρχει πια. Ο Παναθηναϊκός του Αγρινίου, που δεν ήταν καλός αλλά καταλάβαινες πως θα το βρει το γκολ, δεν υπάρχει πια. Φυσικά δεν υπάρχει και ο Παναθηναϊκός του Βόλου, με εκείνη την πεντάρα και το θέαμα που πρόσφερε. Υπάρχει αυτός της Τρίπολης, που έμεινε με παίκτη λιγότερο στο 33' και έπαιζε 60 λεπτά πίσω από την μπάλα, λες και αντιμετώπιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου!
Ο Παναθηναϊκός πρέπει πρώτα να βρει εκείνα τα στοιχεία που έχασε. Της αυταπάρνησης, της έντασης μέχρι το φινάλε, της τρέλας για κάθε βαθμό, της δίψας για ένα πρωτάθλημα που του λείπει όσο τίποτα, της λύσσας στα μάτια για να τους κερδίσει όλους. Αν τα βρει σύντομα, σύντομα μπορεί και να βρεθεί ξανά στην κορυφή. Αν τα αφήσει καταχνιασμένα στα συρτάρια με τα... χριστουγεννιάτικα στολίδια (τότε ξεκίνησε η πτώση), θα θυμάται ετούτη τη σεζόν μονάχα ως αυτή που του έδωσε την ελπίδα της επιστροφής, αλλά όχι και ολόκληρη την επιστροφή.