Παναθηναϊκός vs ΑΕΚ: Στους δύο ο τρίτος…αποχωρεί!

Ντέρμπι δεύτερης θέσης και δεύτερης ευκαιρίας αυτό του ΟΑΚΑ, όποιος από τους Βιτόρια και Αλμέιδα φύγει ηττημένος πολύ δύσκολα δεν θα φύγει και από την άκρη του πάγκου!

Δεν έχει περάσει δα και τόσος καιρός από τότε που ο Ματίας Αλμέιδα, για καλούς λόγους και μόνο, «ζευγάρωνε» στα κείμενά μας με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ήταν οι μέρες ακριβώς πριν από το πρώτο ματς Κυπέλλου μεταξύ ΑΕΚ και Ολυμπιακού. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας του πρωταθλήματος, μόλις στο +2 από την «Ένωση», αυτές οι δύο ομάδες, στη φωτογραφία όχι απλά της στιγμής αλλά της περιόδου, ξεχώριζαν με πολύ μεγάλη ευκολία από τις υπόλοιπες.

Ευκολία που στην πορεία της σεζόν οι Πειραιώτες τη μετέτρεψαν σε χαρακτηριστική έως και…εντυπωσιακή άνεση! Το εκκωφαντικό 6-0 στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» έπεσε στο κεφάλι των κιτρινόμαυρων σαν άλλος…ουρανός στο κεφάλι των Γαλατών. Κάπως έτσι δεν έμεινε κανένα «ανυπότακτο χωριό» να προβάλλει οποιαδήποτε αντίσταση στην κυριαρχία των, οσονούπω, πανάξιων πρωταθλητών.

Ο Πελάδο, μόλις ενάμιση μήνα αργότερα, εύλογα δεν μπαίνει πλέον, πώς να μπει αλήθεια, στην ίδια συζήτηση με τον Βάσκο «θαυματοποιό»! Δεν υπάρχει πλέον ούτε μεταξύ τους σύγκριση, ούτε κανενός είδους αναλογία, ο «Μέντι» σαν να περπατάει στο νερό, ο Αλμέιδα σαν να πνίγεται σε μια κουταλιά ή σε περισσότερες έστω. Και είναι σε αυτό ακριβώς το σημείο, με το ευχάριστο, χρήσιμο ή όχι μένει να φανεί, διάλειμμα του 2-0 της ρεβάνς μόλις πριν από λίγες μέρες, που ο Αργεντινός καλείται να αναμετρηθεί, να μετρηθεί, να συγκριθεί και να συγκρουστεί με έναν άλλο Ίβηρα ομόλογό του.

Μόνο που αυτός, ο ευρισκόμενος στην άκρη του πράσινου πάγκου Ρούι Βιτόρια, ούτε έξωθεν καλή μαρτυρία, ούτε καθολική αποδοχή, ούτε καμιά επιτυχία έχει να παρουσιάσει. Κι όμως, σε όλα τα επίπεδα, βαθμολογικό, ψυχολογικό, πνευματικό και όποιο άλλο, ο Παναθηναϊκός του πιο πολύ μοιάζει παρά διαφέρει με την ΑΕΚ που θα βρει απέναντί του. Μια ΑΕΚ που μέχρι πριν από λίγο καιρό…κοιτούσε την κορυφή και τώρα κοιτάζει πίσω της. Όχι και τόσο πίσω της, μόλις τρεις βαθμούς που μια βραδιά αρκεί για να γίνουν…αόρατοι.

Αυτό είναι άλλωστε και το διακύβευμα του αθηναϊκού ντέρμπι. Το αν η μεταξύ των δύο απόσταση, αυτή που χωρίζει δεύτερη και τρίτη θέση, θα μεγαλώσει, θα διατηρηθεί ή θα εξαφανιστεί. Χωρίς να αποκλείονται, αλλά και χωρίς και να πιθανολογούνται εντόνως, ακόμη και άμεσες αποχωρήσεις ανάλογα με τις εξελίξεις, ανάλογα με το αποτέλεσμα για να μην παίζουμε με τις λέξεις. Αλλά ακόμη κι αν αργήσουν εδώ που έχουμε φτάσει, είτε για τον έναν, ΑΕΚ, είτε για τον άλλον, Παναθηναϊκό, είτε και για τους δύο θα πρέπει να τις θεωρούμε αναπόφευκτες.

Στην ουσία ο νικητής, σε βάθος χρόνου αυτός που θα καταφέρει να πλασαριστεί πίσω από τον Ολυμπιακό, σώζεται. Ο χαμένος, ο τρίτος, καλά αν είναι τέταρτος δεν το συζητώ, ας με συγχωρήσει αλλά όπως συνηθίζω να λέω…πολύ κρίμα και χίλια συγγνώμη. Καλή του τύχη όπου κι αν πάει, στα μέρη μας δεν πρόκειται να μείνει. Αλμέιδα και Βιτόρια εκεί έχουν φτάσει, δεν την έχουν αποκλειστική αλλά σίγουρα έχουν ισχυρό μερίδιο στην ευθύνη.

Τους αξίζει αυτή η μοίρα. Πιστεύω πως όχι! Για τον Αλμέιδα έχω πολλάκις τοποθετηθεί, θα το κάνω μια φορά ακόμη. Με τα όσα έχει πετύχει, με τα όσα έχει να επιδείξει, με το δέσιμο που έχει χτίσει με την ομάδα του και πολλούς από τους οπαδούς της, με τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία του και το πώς αυτή έχει «κουμπώσει» στο dna του συλλόγου δε βλέπω καμία απολύτως ποδοσφαιρική λογική σε ενδεχόμενο διαζύγιο! Κι ας ήταν, που ήταν, αποτυχημένη η χρονιά. Συμβόλαιο με τους τίτλους ή με την όποια επιτυχία δεν υπέγραψε κανείς. Έχει κάνει λάθη; Βεβαίως και μάλιστα πολλά. Τα έχει πληρώσει ακριβά. Και οτιδήποτε άλλο πέρα από την ευκαιρία να φτιάξει μια καινούρια ΑΕΚ θα συνιστά στα μάτια μου «κιτρινόμαυρη αυτοκτονία».

Όσο για τον Βιτόρια, μιλάμε για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος! Σε σχέση με τον Αργεντινό που έχει πίσω του ικανό δείγμα για να δικαιολογείται η παράταση, ακόμη και μετά από σεζόν που στράβωσε, της θητείας του, ο Πορτογάλος δικαιούται την ευκαιρία του για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Δεν είναι δική του η ομάδα, δεν έχει προλάβει να την πλάσει όπως εκείνος θέλει, δεν την έχει…στήσει από καλοκαίρι με προετοιμασία και μεταγραφές. Θα είναι άδικο για τον ίδιο να φορτωθεί όλα τα δεινά μιας χρονιάς που είναι μισή δική του αλλά πόσες πιθανότητες δίνετε αλήθεια να μην του συμβεί κάτι τέτοιο; Εγώ όχι και πολλές!